Δισεκατομμύρια δολάρια αλώνουν την Μέση Ανατολή και εγκαθιστούν ένα απέραντο καθεστώς διαφθοράς και μπίζνες, σκοτώνοντας και τις τελευταίες ελπίδες για εκδημοκρατισμό που γέννησε η Αραβική Ανοιξη, γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ στον «Independent». Ο βετεράνος Βρετανός ανταποκριτής λέει ειρωνικά ότι «το όνομα του ένδοξου αυτού νέου κόσμου θα είναι Μαφιαστάν» και τονίζει, μεταξύ άλλων:
Η διαφθορά στο Αφγανιστάν δεν είναι μονάχα παροιμιώδης. Πρόκειται για μια χώρα όπου η διακυβέρνηση, ο νόμος, οι εκλογικοί κανόνες, τα τελετουργικά των φυλών και οι στρατιωτικές υποθέσεις λειτουργούν μόνο με τεράστιες δωροδοκίες. Θυμάστε το τραπεζικό σκάνδαλο στην Καμπούλ που στέρησε 980 εκατ. δολάρια από τον λαό (και από τα οποία ανακτήθηκαν μόνο τα 180 εκατ.);
Οι Αμερικανοί χρηματοδότησαν τους αφγανούς πολεμάρχους και στη συνέχεια οι ΜΚΟ μοίρασαν χρήμα σε ολόκληρη τη χώρα. Σήμερα που επίκειται η απόσυρση των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, τα αφεντικά των αφγανικών συμμοριών δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για τους Ταλιμπάν ή τα δικαιώματα των γυναικών αλλά φοβούνται ότι θα πάψουν να ρέουν τα δολάρια. Ο αρχηγός μιας πολιτοφυλακής με τρεις βίλες, 10 4×4 και 200 σωματοφύλακες πρέπει να βρει χρήματα να τα πληρώνει όλα αυτά όταν φύγουν οι Αμερικανοί. Θα αναγκαστεί να στραφεί στα ναρκωτικά, στο ξέπλυμα χρημάτων και στο λαθρεμπόριο όπλων σε μεγάλη κλίμακα. Το Πακιστάν, βεβαίως, βρίσκεται εκεί για να βοηθήσει.
Στο Ιράκ, μαφιόζοι ήδη διοικούν την σιιτική πλευρά της Βασόρας και σχεδόν ολόκληρη την πετρελαϊκή παραγωγή του νότου της χώρας. «Θεσμοθετημένη κλεπτοκρατία» ήταν ο ορισμός ενός υπουργού για την κυβέρνηση του αλ-Μαλίκι.
Στη Συρία, το φέουδο των ανταρτών διοικείται από συμμορίες. Γι’ αυτό κάθε όμηρος έχει μια τιμή. Ο συριακός «εμφύλιος» χρηματοδοτείται από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, από την Λιβύη και τη Μόσχα, από την Τεχεράνη και, αν τους συμφέρει, τους Αμερικανούς. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τις απώλειες στη μάχη και τα εγκλήματα πολέμου, το σαρίν και τις βόμβες, που χάνουμε την μεγαλύτερη εικόνα: ότι το λουτρό αίματος στη Συρία εξασφαλίζεται με μεγάλα χρηματικά ποσά από τους δωρητές.
Πάρτε την Αίγυπτο. Η ιστορία που πρέπει να καταπιούμε είναι ότι ένας καλοήθης αν και ελαφρώς δεσποτικός στρατός έσωσε την χώρα από την ισλαμιστική κατάληψη. Το πώς ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι θα μετέτρεπε την Αίγυπτο σε χαλιφάτο παραμένει άγνωστο. Οι ανάξιοι πολιτικοί μας ηγέτες βεβαίως _ με πρώτο τον Τόνι Μπλερ _ παίζουν το «ισλαμιστικό» χαρτί για τα ΜΜΕ. Η πραγματική αντεπανάσταση στην Αίγυπτο δεν ήταν η ανατροπή του Μόρσι αλλά αυτό που ακολούθησε: η επανεγκαθίδρυση των τεράστιων οικονομικών πλεονεκτημάτων του στρατού, τα εμπορικά του κέντρα, τα ακίνητα και οι τράπεζες που αποφέρουν δισεκατομμύρια δολάρια στην στρατιωτική ελίτ της χώρας. _ και της οποίας οι δοσοληψίες είναι σήμερα συνταγματικά ασφαλείς από τα περίεργα μάτια μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, «μεταβατικής» ή μη.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Μέση Ανατολή που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον _ και η οποία θα είναι δικό μας έργο όπως δική μας πρωτίστως ευθύνη ήταν η μαζική σφαγή των λαών της _ δεν θα αποτελείται από μια σειρά μοχθηρά χαλιφάτα του Ιρακιστάν, του Συριαστάν ή του Αιγυπτοστάν. Όχι, υπάρχει ένα διεθνές όνομα για όλες τις χρήσεις το οποίο θα μπορούμε να μεταχειριστούμε για όλα τα κράτη της περιοχής, ενωμένα όπως ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαν μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Θα καταλαβαίνουμε τους αρχηγούς τους πολύ καλά. Θα τους υποστηρίζουμε. Θα τους αγαπούμε. Ο Τόνι Μπλερ θα τους κατανοεί _ άλλωστε ο καθολικισμός έχει την δική του ιστορία διαφθοράς και το Βατικανό, όπως πληροφορηθήκαμε, τους δικούς του γκάνγκστερ. Ο εχθρός μας δεν είναι η τρομοκρατία. Είναι το χρήμα. Το βρώμικο χρήμα. Και το όνομα του ένδοξου αυτού νέου κόσμου θα είναι Μαφιαστάν.
