Το ειδωλολατρικό σύμβολο του δήθεν Αγίου Φωτός θα έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Ιησού «εμμανή αντικληρικό», γράφει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, μέλος του «Ποταμιού» του Σταύρου Θεοδωράκη.
«Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς» γράφει ο κ. Δήμου σε άρθρο του που αναρτήθηκε στο Protagon.gr.
Το άρθρο αφορά τη σχέση του αντικληρισμού με τον αντικομουνισμό, θέσεις που ο συγγραφέας θεωρεί προοδευτικές και φιλελεύθερες. Για να συνδέσει τις δύο έννοιες ο Νίκος Δήμου επικαλείται τη τη φιλοσοφία του Μπερτράν Ράσελ, στην οποία ο κομουνισμός παρουσιάζεται ως θρησκεία με δόγμα, ιερατείο και μεσσίες.
«Ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας. Στην ακρότατη περίπτωση και εναντίον της ύπαρξής της. Μπορεί να την θεωρεί περιττή. Δεν χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Δύναται να είναι κανείς πιστός Χριστιανός χωρίς μητροπολίτες, εικόνες, καντήλια και εξαπτέρυγα. Ίσως μάλιστα να είναι πιο σωστός αυτός που ακολουθεί απλώς την Επί του Όρους Ομιλία.
»Αλλά και ο αντικομουνιστής δεν είναι απαραίτητα αντίθετος με τις απόψεις του Μαρξ. Απλώς μπορεί να μην συμφωνεί με το μεταγενέστερο κλειστό Δόγμα (π.χ. του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού) ή με το μονολιθικό, ασάλευτο και αυταρχικό κόμμα» αναφέρει.
Ο αντικομουνισμός και ο αντικληρισμός μπορεί να υποδηλώνουν άνθρωπο, ελεύθερο, ανοιχτό και αδογμάτιστο, γράφει ο κ. Δήμου, διαχωρίζει όμως τη θέση του από τον «αντικομουνισμό» του Παναγιώτη Μπαλτάκου, για τον οποίο υπονοεί ότι «είναι αντικομουνιστής επειδή είναι φασίστας, απλώς αλλάζει ένα δόγμα με άλλο».
