Μέχρι το 2008, έως τη χρονιά δηλαδή εκδήλωσης της μεγάλης διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης, στην ελληνική οικονομία εισέρρεαν με άνεση, κατ’ έτος, χρηματοδοτικά κεφάλαια ύψους περίπου 20 δισ. ευρώ, αιμοδοτώντας πλήθος δραστηριοτήτων στη χώρα μας.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος και η σημασία αυτών των ροών χρήματος αρκεί να επισημάνουμε ότι ισοδυναμούσαν με τους πόρους ενός πενταετούς κοινοτικού πλαισίου στήριξης!
Μετά το 2008, οι στρόφιγγες του χρήματος έκλεισαν και οι πηγές χρηματοδότησης στέγνωσαν στην κυριολεξία, αφαιρώντας όχι μόνο την υπερβολή αλλά κάθε ικμάδα από την ελληνική οικονομία.
Οσοι έχουν πραγματικές εμπειρίες τα τέσσερα τελευταία χρόνια από τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα γνωρίζουν από πρώτο χέρι πόσο μεγάλες ήταν οι συνέπειες της πιστωτικής ασφυξίας που επικράτησε μετά τον αποκλεισμό της ελληνικής οικονομίας από τις διεθνείς αγορές.
Εξαιτίας του αποκλεισμού αυτού οι ελληνικές τράπεζες κινδύνεψαν με «ανατίναξη», οι όροι εμπορίου άλλαξαν, η έννοια της πίστωσης χάθηκε, οι συναλλαγές δυσκόλεψαν ή διεκόπησαν στις περιπτώσεις που δεν υπήρχαν ίδιοι πόροι και εξέλιπε η όποια πιστωτική βοήθεια.
Οσοι δεν είχαν μετρητά ή δεν είχαν έστω υποτυπώδη πρόσβαση σε πηγές χρηματοδότησης έκλεισαν ή περιόρισαν δραματικά τη δραστηριότητά τους, με αποτέλεσμα τα λουκέτα, τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών και εν τέλει τη βύθιση ολόκληρης της οικονομίας στην ύφεση.
Γι’ αυτό και ήταν κρίσιμη πρώτα η διάσωση του τραπεζικού συστήματος και μετέπειτα η αναδιοργάνωση και η προικοδότησή του με νέα υγιή κεφάλαια, ώστε να ανακτήσει το βασικό αγαθό της πίστης και της εμπιστοσύνης.
Και αφού αυτό συνέβη έπρεπε να ακολουθήσει η ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης του κράτους μας.
Ετσι προκρίθηκε η επάνοδος της Ελληνικής Δημοκρατίας στις διεθνείς αγορές και επιχειρήθηκε επιτυχώς την περασμένη εβδομάδα.
Η παραπάνω περιγραφή έγινε ακριβώς για να γίνει αντιληπτή η κεφαλαιώδης σημασία της άρσης του πιστωτικού αποκλεισμού της Ελλάδας από τις διεθνείς πηγές χρηματοδότησης.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις η ελληνική οικονομία επιστρέφει στον κόσμο, γίνεται ξανά αποδεκτή από το διεθνές οικονομικό σύστημα, οι τράπεζές της και οι επιχειρήσεις ανακτούν και πάλι τη δυνατότητα αναζήτησης κρίσιμων και φθηνότερων χρηματοδοτικών πόρων στις αγορές χρήματος, θα είναι σε θέση να συμμετάσχουν επί ίσοις όροις στο οικονομικό παιγνίδι, να ενταχθούν σε σχήματα ανάπτυξης και μεγέθυνσης, να ονειρευτούν ξανά τη δημιουργία και την πρόοδο.
Και για να είμαστε ακριβέστεροι, όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα παραπέμπουν στο τέλος του πολέμου.
Με την επάνοδο στις αγορές είναι σαν να τελείωσε ο πόλεμος και να τίθενται οι βάσεις για μια νέα περίοδο ειρήνης.
Αντί λοιπόν να σκιαμαχούν οι άρχοντές μας, ας εκμεταλλευθούν τη νέα περίοδο και ας αφιερωθούν στην ανοικοδόμηση της χώρας και στην ανύψωση της πληγωμένης κοινωνίας μας, ιδιαιτέρως των νέων μας, που νομοτελειακά θα φέρουν το βάρος της ανασυγκρότησης και ανόρθωσης της «μεταπολεμικής» Ελλάδας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
