Το γλέντι του γάμου είχε ξεκινήσει για τα καλά. Στην πίστα ζευγαράκια χόρευαν στους ρυθμούς της Lady Gaga. Mία παρουσία ανάμεσά τους ξεχώριζε. Για την ακρίβεια, δύο παρουσίες. Ενας καλοντυμένος άνδρας με εμφάνιση στελέχους κρατούσε στην αγκαλιά του την κάτω από ενός έτους κόρη του. Χοροπηδούσε στην πίστα, έκανε γκριμάτσες, τραγουδούσε δυνατά, φαινόταν διατεθειμένος να κάνει οτιδήποτε για να κερδίσει το χαμόγελο της μάλλον αδιάφορης μπέμπας. Λίγα μέτρα πιο πέρα από την πίστα, καθισμένη σε ένα τραπέζι, η μητέρα της μικρής απολάμβανε την μπριζόλα της και μιλούσε με φίλες, γνέφοντας πότε πότε στον σύζυγό της. Το θέαμα του στοργικού πατέρα δίχασε το τραπέζι της παρέας μας. «Μα, να κάνει τον «κλόουν» έτσι δημοσίως; Και η άλλη ατάραχη να κάθεται να τον κοιτά; Το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμη είναι να σηκώσει την μπλούζα του να θηλάσει το παιδί…» αποφάνθηκε ο μάτσο της παρέας, ο οποίος δέχτηκε τα αποδοκιμαστικά βλέμματα των γυναικών της ομήγυρης. Το πρότυπο του άνδρα που απλώς εκπληρώνει τον ρόλο του πατέρα-κουβαλητή χωρίς να έχει ιδέα τι τάξη πάει το παιδί του φαίνεται ευτυχώς να υποχωρεί πλέον και στην ελληνική κοινωνία.
Μια διαφήμιση που προβάλλεται στην τηλεόραση τον τελευταίο χρόνο είναι ενδεικτική της νέας σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ παιδιού και πατέρα. Συγκεκριμένα, δείχνει ένα παιδάκι να αντιμετωπίζει τον μπαμπά του σαν υπερήρωα, όχι γιατί έσωσε ένα χωριό από τη φωτιά ή επειδή γύρισε κουρασμένος από το μεροκάματο στο σπίτι, αλλά γιατί βοήθησε στην ανακύκλωση μιας ηλεκτρικής συσκευής. Το πρότυπο του αυστηρού πατέρα των παλιών αναγνωστικών υποχωρεί. Ο μπαμπάς είναι πιο τρυφερός, παίρνει ενεργά μέρος στην ανατροφή, καταβροχθίζει βιβλία παιδικής ψυχολογίας. Το πιο σημαντικό ίσως είναι ότι δεν έχει φόβο να εκθέσει τα συναισθήματά του δημόσια, ακόμη και τις αδεξιότητές του στα πρακτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, στο δημοφιλές λεύκωμα «Confessions of the World’s Best Father» του Ντέιβ Ινγκλνταου, μέσα από φωτογραφίες, παρουσιάζεται η σχέση ενός αμήχανου πατέρα με την αξιολάτρευτη κόρη του, χωρίς φόβο αλλά με πολύ χιούμορ.
Ο νέος μπαμπάς είναι συνήθως στο πόστο του από νωρίς, από τον πρώτο υπέρηχο του εμβρύου. «Ο πατέρας είναι αυτός που μπαίνει ανάμεσα στο βρέφος και στη μητέρα, τους ξεχωρίζει και έτσι τους γεφυρώνει από απόσταση» εξηγεί η Εφη Λάγιου-Λιγνού, ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και εφήβων, επόπτρια κλινικού έργου της Πανεπιστημιακής Παιδοψυχιατρικής Κλινικής, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». «Μια δεύτερη, επίσης πολύ σημαντική, λειτουργία είναι να μπορεί ο πατέρας να συγκρατήσει τη μητέρα που αγχώνεται για το μωρό της, να είναι αυτός που η μητέρα θα ακουμπήσει επάνω του και θα μοιραστεί μαζί του όλες τις αγωνίες για το παιδί. Αν το φανταστούμε λιγάκι σχηματικά, η μητέρα αγκαλιάζει το μωρό της και ο πατέρας προσφέρει μια μεγαλύτερη αγκαλιά που κλείνει μέσα της και τους δύο, μητέρα και παιδί. Το να αντέχει ένας πατέρας να ασχοληθεί ενεργά με το παιδί του και να μην αισθάνεται παραγκωνισμένος από τις χάρες και τις δυσκολίες της ανάπτυξης είναι πολύ σημαντικό. Δεν αλλάζει ο ρόλος του πατέρα επειδή θα αλλάξει την πάνα του μωρού του ή θα το πάρει αγκαλιά όταν κλαίει. Δεν σταματάει να είναι πατέρας, δεν γίνεται μητέρα, αντίθετα μοιράζεται με τη σύντροφό του την ανάπτυξή του».
Daddy cool
Ενα σερφάρισμα στο Internet αποκαλύπτει ότι υπάρχουν έλληνες μπαμπάδες οι οποίοι διατηρούν μπλογκ, ζητούν συμβουλές και έχουν μαμαδίστικες απορίες. Ο Σταύρος Σταυρινός πήγε ένα βήμα παραπέρα και δημιούργησε το www.superdad.gr, ένα site που απευθύνεται κυρίως σε μπαμπάδες, χωρίς να αποκλείει φυσικά τις μαμάδες. «Λίγο αφότου έγινα πατέρας άρχισα να αναζητώ στο Διαδίκτυο λύσεις και απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα που με προβλημάτιζαν σχετικά με την αντιμετώπιση καταστάσεων με το μωρό: πώς ηρεμούμε ένα μωρό από τον πόνο των κολικών, πόσο διαρκούν, γιατί ο θόρυβος του σεσουάρ ή του απορροφητήρα ηρεμεί τα μωρά κ.τ.λ. Δεν ξέρω αν υπήρχε ανάγκη αυτή καθεαυτήν για τη δημιουργία ενός site για μπαμπάδες, απλά θεώρησα ότι υπήρχε ένα κενό στην ενημέρωση στο ελληνικό Διαδίκτυο σχετικά με τον σύγχρονο πατέρα και τους ρόλους του. Γιατί οποιαδήποτε άρθρα αφορούσαν στην πατρότητα αποτελούσαν μέρος της θεματολογίας ιστότοπων και ιστολογίων για τη μητέρα και τη μητρότητα. Και αυτό αποτρέπει σε μεγάλο βαθμό τον ενδιαφερόμενο πατέρα από την επίσκεψη και ανάγνωσή τους» αναφέρει.
Ποια είναι, λοιπόν, τα χαρακτηριστικά του «σούπερ μπαμπά» τον ρωτώ. «Υποτίθεται πως κάθε άνδρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει μπαμπάς. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Τέλειος μπαμπάς θεωρητικά δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί η τελειότητα προϋποθέτει και το αλάνθαστο. Το να είναι όμως κανείς καλός μπαμπάς ή σούπερ μπαμπάς, αν θέλετε, εξαρτάται καθαρά και μόνο από το αν το παιδί του τον βλέπει ως ήρωα. Και δεν χρειάζονται πολλά για να συμβεί αυτό».
Ο διαφημιστής Θοδωρής Τσεκούρας θα μπορούσε επάξια να κατέχει τον τίτλο ενός «super μπαμπά». Οταν τον πέτυχα στο τηλέφωνο ένα απόγευμα Παρασκευής, μου ζήτησε ευγενικά να μιλήσουμε τη Δευτέρα γιατί ολόκληρο το Σαββατοκύριακο είναι αφιερωμένο στον γιο του. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι πλέον την πραγματικότητα δεν είναι μέσα από ρόλους, είναι πολύ πιο πρακτικός, έχουμε δηλαδή λιγότερο να υπηρετήσουμε έναν ρόλο και περισσότερο να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις που προκύπτουν ξαφνικά μπροστά μας. Για παράδειγμα, η πλειονότητα των πατεράδων μας δεν ασχολούνταν με το παιδί. Το παιδί ήταν ένα πλάσμα που μεγάλωνε στο σπίτι από τη μητέρα και τη γιαγιά, αλλά μεγάλωνε σχετικά μόνο του σε σχέση με τον πατέρα. Ο μπαμπάς ήταν εκεί για να διορθώσει μην τυχόν και πει καμιά βλακεία… Τα πράγματα που κάνω εγώ με τον γιο μου ήταν στη σφαίρα της μητέρας. Οι διακρίσεις πλέον δεν είναι τόσο διακριτές, δηλαδή ποιος είναι ο πατέρας και ποια είναι η μητέρα. Δεν είναι ντροπή για εμένα να απλώνω έξω, δεν είναι ντροπή να μαγειρεύω παρόλο που δεν έχω ιδέα. Ο λόγος για τον οποίο δεν μαγειρεύω όμως δεν είναι κοινωνικός».
Δύσκολοι καιροί για μπαμπάδες
Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Journal of the Αmerican Μedical Αssociation» ανέφερε ότι τουλάχιστον το 10% των νέων μπαμπάδων εμφανίζει κατάθλιψη λίγο πριν και κυρίως μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Σίγουρα ο ρόλος του πατέρα δεν είναι πάντα εύκολος. Η φιγούρα της εργαζόμενης μητέρας κυριαρχεί και δεν είναι λίγοι οι άνδρες που παραπονιούνται ότι τα δικαστήρια σε υποθέσεις διαζυγίων και επιμέλειας τους αγνοούν παντελώς.
Ας μη φτάσουμε όμως στην εξέταση αυτών των ιδιαίτερων και λεπτών ζητημάτων. Πόσο εύκολο είναι για έναν άνδρα να φύγει εκτάκτως από το γραφείο του γιατί το παιδί του ανέβασε πυρετό; Σε κάθε περίπτωση, πρέπει πρώτα να εξηγήσει στον προϊστάμενό του γιατί η γυναίκα του δεν είναι εκεί ώστε να βάλει εκείνη το θερμόμετρο.
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 6 Απριλίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
