«Ήταν ζήτημα χρόνου να βρω το μέρος που ταιριάζει στην εικόνα που είχα για το πού πρέπει να ζήσω», έλεγε για το κυκλαδίτικο νησί η αμερικανή ζωγράφος Μπέτι Ράιαν (1914-2003), «Το βρήκα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Και αυτός ο έρωτας μεγάλωνε στα είκοσι πέντε αυτά χρόνια που είχα παντρευτεί αυτό το σπίτι σ’ έναν ψηλό λόφο στην Άνδρο… Αυτά τα τελευταία χρόνια ήταν τα καλύτερα». Επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα το 1933, και έμεινε αρκετούς μήνες.
Γοητευμένη από τη χώρα μας έφυγε με σκοπό να επιστρέψει, πράγμα που έκανε στη δεκαετία του 1960. Πήγε πρώτα στην Αθήνα και έπειτα στα Χανιά για να καταλήξει στην Άνδρο όπου έζησε ζωγραφίζοντας ως το 2002 όταν αναχώρησε για την Αμερική. Φεύγοντας δώρισε πολλά από τα έργα της, την αλληλογραφία της και άλλα προσωπικά της αντικείμενα στην Καΐρειο Βιβλιοθήκη της Άνδρου. Πέθανε στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2003.
Οι ελαιογραφίες της είναι εμπνευσμένες από την Άνδρο, την κοιλάδα στα Απατούρια και τα σπίτια στον Άγιο Πέτρο. Απεικονίζουν το πραγματικό τοπίο με μια αίσθηση τάξης και αξιοπρέπειας και τα ζώα, που τόσο αγαπά, σκύλοι, γάτες, γάιδαροι έχουν τη δική τους οντότητα, που συχνά αντικαθιστά την ανάγκη της ανθρώπινης παρουσίας. Το φως της «βγαίνει μέσα από τη γη» και χαρίζει ηρεμία με τις γήινες αποχρώσεις του δίνοντας στον θεατή την αίσθηση ενός ονειρικού κόσμου που πηγάζει από εσωτερικές αναζητήσεις και πνευματική αρμονία και τον καθηλώνοντάς τον με την απλότητα και τη σιωπή πού αποπνέει.