«Όλα είναι ανοιχτά στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα» δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, που αυτές τις ώρες προετοιμάζεται πυρετωδώς για τις επόμενες τρεις κρίσιμες μέρες,στη διάρκεια των οποίων θα κριθούν τα πάντα και θα διαμορφωθούν οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες των επόμενων προεκλογικών μηνών.
Μεγάλα περιθώρια ωστόσο δεν υπάρχουν για την ελληνική πλευρά.Τα χρήματα των δόσεων είναι απαραίτητα και δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθούν από άλλες πηγές. Τα περίπου 15 δισ. ευρώ που προβλέπονται από το πρόγραμμα του μνημονίου και πρόκειται να καλύψουν την αποπληρωμή των ομολόγων που λήγουν το Μάιο, αλλά και τρέχουσες χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου, δεν υπάρχουν διαθέσιμα και εξ αυτού του λόγου δυσχεραίνεται η θέση της κυβέρνησης.
Υπό αυτή την έννοια η κάλυψη των προαπαιτούμενων στο μέγιστο βαθμό μοιάζει επιβεβλημένη και μόνο επιμέρους ρυθμίσεις μπορούν να μπουν στο ράφι για επόμενες διαπραγματευτικές φάσεις.
Όπως έλεγε την Τετάρτη ανώτατος οικονομικός παράγων «θα σφίξουμε τα δόντια κι αυτή τη φορά και θα προχωρήσουμε,αναλαμβάνοντας το πολιτικό βάρος, αλλά και την ευθύνη που αναλογεί για την πορεία της χώρας».
Πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις απαιτήσεις της τρόικας και θα διεκδικήσει περισσότερο χρόνο κι ανοχή για κάποια επίμαχα θέματα όπως οι ομαδικές απολύσεις και η διανομή μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος,ώστε να μην εμφανισθεί εντελώς ανακόλουθη από τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις της προς τους Έλληνες πολίτες.
Γι’ ακόμη μια φορά δυστυχώς, στο παραπέντε μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης που έχει ως αντικείμενο την εκταμίευση μεγάλων ποσών,η πολιτική ηγεσία μοιάζει παγιδευμένη ανάμεσα στην ανάγκη και στο πολιτικό κόστος. Δεν υπάρχει χειρότερη συνθήκη σε μια διαπραγμάτευση. Αντίσταση με απλωμένο χέρι δεν υπάρχει, η ένοπλος επαιτεία δεν παίζει στις μέρες μας και ως εκ τούτου μάλλον είμαστε μπροστά σε ένα οδυνηρό συμβιβασμό παρά σε οτιδήποτε άλλο. Το δυστύχημα είναι ότι ο παρών εγκλωβισμός συνδέεται με τις τρέχουσες δόσεις του ισχύοντος προγράμματος και όχι με το μεγάλο ελληνικό αίτημα για οριστική νέα ρύθμιση του δημοσίου χρέους. Γι’ αυτήν η συζήτηση δεν έχει ακόμη ανοίξει και κατά τα φαινόμενα ούτε θα ανοίξει πριν από τις ευρωεκλογές όπως πολλοί ανέμεναν και υπολόγιζαν.
Οι ευρωεκλογές δυστυχώς θα διεξαχθούν υπό το βάρος της πίεσης των ξένων και τα αποτελέσματά τους πιθανώς θα διαμορφώσουν και τις συνθήκες υπό τις οποίες θα διεξαχθούν οι διαπραγματεύσεις για το κεφαλαιώδες θέμα του χρέους. Οι οποίες κατά τα φαινόμενα δεν θα είναι οι καλύτερες. Η πολιτική των εκκρεμοτήτων εντέλει δεν αποδίδει. Αντιθέτως διαμορφώνει συνθήκες για παράταση των συνθηκών οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης από εταίρους και δανειστές.
