Βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου από το 1996 έως το 2000 με τον πάλαι ποτέ Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και κατόπιν δήμαρχος της τουριστικής Χερσονήσου στην Κρήτη, ο νυν ευρωβουλευτής από το 2009 με το ΠαΣοΚ, κ. Σπ. Δανέλλης, ανήκει στην μερίδα των πολιτικών εκείνων που μιλούσαν εδώ και χρόνια, από την εποχή της ευμάρειας και της ανεμελιάς, μέχρι σήμερα, στη δίνη της κρίσης, για τα αίτια και τις στρεβλώσεις που ευθύνονται για την πορεία της χώρας. Στο βιβλίο που κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο «Εδώδιμα – Ευρωπαϊκά» (έκδοση της Ομάδας των Σοσιαλιστικών & Δημοκρατών του ευρωκοινοβουλίου), ο κ. Δανέλλης αποφάσισε, όπως λέει, «να συμμαζέψει τις αποτυπωμένες σκέψεις του από τα παλιά και να τις προβάλω στη σημερινή Ελλάδα». Πρόκειται για την διαχρονική αρθρογραφία του από την οποία προκύπτει το προφανές: «Μέσα από την αναδρομή στα κείμενά μου το συμπέρασμα είναι ότι οι αλλαγές στην εφαρμοσμένη πολιτική αυτά τα τριάντα χρόνια είναι λιγοστές και επουσιώδεις», όπως διαπιστώνει ο συγγραφέας.
Ωστόσο, σημειώνει: «Άλλαξε όμως δραματικά η αντίληψή μας για τα λάθη και τα πάθη του παρελθόντος και η συνειδητοποίηση των συνεπειών τους στο παρόν και το μέλλον. Πλήθυναν, κατά πολύ μάλιστα, όσοι μοιράζονται σήμερα την συναντίληψη εκείνων που τη δεκαετία του ‘90 ακούγονταν αιρετικά, ελιτίστικα ή γραφικά».
Όπως παρατηρεί ο κ. Δανέλλης στον πρόλογο του βιβλίου του «στη διάρκεια της κρίσης τα δημοσιονομικά είχαν προτεραιότητα στην πολιτική διαπραγμάτευση και εν γένει στην πολιτική και νομοθετική ατζέντα». «Δεν θα μπορούσε ίσως να γίνει κι αλλιώς, υπό καθεστώς επιτροπείας είμαστε. Αυτό, ωστόσο, γιγάντωσε τις συνέπειες των προβλημάτων και των στρεβλώσεων που κρύβαμε κάτω απ΄ το χαλί στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Άφησε χώρο στη συνομωσιολαγνεία, στην ενασχόλησή μας με το ψευδεπίγραφο δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο, στη συναισθηματική σύγχυση», τονίζει.
Και συμπληρώνει: «Τέταρτος χρόνος από το ξέσπασμα της κρίσης. Έχουμε ενδείξεις ότι το τέλος των μνημονίων ενδεχομένως να πλησιάζει. Έχουμε όμως και τη βεβαιότητα ότι η ανάκαμψη δεν θα έρθει αυτόματα και τα αποτελέσματά της θα αργήσουν να φανούν στο σώμα της κοινωνίας». Ενώ διαπιστώνει ότι «μετά το θυμό και την άρνηση που βίωσε η ελληνική κοινωνία, τις κομματικές ταλαντεύσεις και παλινωδίες, γνωρίζουμε πια ότι ο λαϊκισμός είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να προχωρήσουμε». Και αυτό ισχύει και για την κοινωνία και για το πολιτικό σύστημα.
Ωστόσο θεωρεί ότι «αυτή τη σύγχυση οφείλουμε να ξεπεράσουμε γρήγορα». «Και ξεπερνιέται μόνο με αλήθειες. Για να ξετυλίξουμε το μίτο των προβλημάτων, να θέσουμε προτεραιότητες και να σχεδιάσουμε με αυστηρά χρονοδιαγράμματα και στόχους την μεταμνημονιακή Ελλάδα, την Ελλάδα των παιδιών μας. Γιατί τα προβλήματα στα οποία αναφέρομαι δεν σχετίζονται στενά με την κρίση του 2009 αλλά έρχονται από πολύ παλιά».
Μεταξύ αυτών «η παρακμή της Δημοκρατίας και των θεσμών, η επώαση του φασισμού και του ρατσισμού, η πτώχευση του ελληνικού μοντέλου διοίκησης και διακυβέρνησης, η διαπλοκή και η διαφθορά, ο εκφυλισμός του συνδικαλισμού, το χαμηλό επίπεδο του δημοσίου διαλόγου και πολλά ακόμη θλιβερά φαινόμενα που ανέδειξε εξόφθαλμα η κρίση, έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο πριν την οικονομική επιτροπεία και τα μνημόνια». «Η ίδια η κρίση από τη μια μεριά ανέδειξε καταφανώς και σε όλους την αναγκαιότητα της αντιμετώπισής τους, επέφερε όμως και ψευτοδιλήμματα και έκρηξη λαϊκισμού, ενεργοποίησε σύνδρομα φοβικά, μισαλλόδοξα και γι΄ αυτό επικίνδυνα», προσθέτει ο συγγραφέας.
Και υπογραμμίζει: «Όμως ακόμη σήμερα, πέμπτο χρόνο ύφεσης, εξακολουθούμε να παρατηρούμε αμήχανοι το κουβάρι των προβλημάτων. Ακόμη την ίδια πεπατημένη βαδίζουμε, αυτή των ατελέσφορων αυτοσχεδιασμών».
Κατά την άποψή του δυο είναι οι βασικοί άξονες της νέας πραγματικότητας.
Α. Η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας μέσα στην προοπτική της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
Β. Ο ολοκληρωμένος και συναινετικός σχεδιασμός παραγωγής πλούτου και διανομής του στη χώρα μας, το νέο βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο.
Και υποστηρίζει ότι «αυτό το σχέδιο μπορεί να υπηρετήσει μία ισχυρή κεντροαριστερά», η οποία θα είναι «βασισμένη σε συγκεκριμένες προγραμματικές δεσμεύσεις που να απαντούν ρητά στα ερωτήματα των καιρών», με «ευρύτητα αντιλήψεων, φαντασία, ανάληψη ρίσκου και επίμονη προσήλωση στο συνεργατικό πνεύμα». «Χρειαζόμαστε ένα νέο ΄΄μέτωπο λογικής΄΄ που θα συμπαρατάξει δυνάμεις από όλους τους κομματικούς χώρους. Χρειάζεται να εμπνεύσουμε την κοινωνία και να εμπνευστούμε από τις δημιουργικές της δυνάμεις και δυνατότητες», σημειώνει ο κ. Δανέλλης, δηλώνοντας ότι «δεν έχει καμιά άλλη φιλοδοξία πέραν της συμβολής στο δημόσιο διάλογο για τον απαιτούμενο εξορθολογισμό της πολιτικής στη σημερινή Ελλάδα».
Το βιβλίο του κ. Δανέλλη θα παρουσιαστεί την Δευτέρα 17 Μαρτίου στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα (Αμαλίας 8). Θα μιλήσουν οι Φ. Σαχινίδης, Σπ. Λυκούδης και Ν. Χρυσόγελος.
