Οι αλήθειες που δεν είπε ο Κουφοντίνας

«Δεν αναφέρει ούτε μία φορά τη λέξη «σκότωσα». Σε όλες τις επιθέσεις περιγράφει το πριν και το μετά, το σχέδιο επίθεσης και την αποχώρησή τους, ποτέ τη στιγμή της αιματοχυσίας. Θέλει να ωραιοποιεί και να εξωραΐζει όλες τις ενέργειες. Μιλάει για μια ενέργεια «συντρόφων» με τη βόμβα στο σπίτι των Τσάτσων αποκρύπτοντας στο βιβλίο ότι αυτός ο εκρηκτικός μηχανισμός μεταφέρθηκε κατά λάθος από περαστικό σε λεωφορείο γεμάτο με μαθητές στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, όπου από την έκρηξη τραυματίστηκαν 40 ανυποψίαστοι άνθρωποι. Ακόμα και για την επίθεση του 1992 στην πλατεία Συντάγματος, όπου σκοτώθηκε ο Θάνος Αξαρλιάν, διαψεύδονται από τη δικογραφία σχεδόν όλα αυτά που υποστηρίζει και αναδεικνύεται η προσωπική παρουσία και ευθύνη του. Συνολικά αναφέρεται στο 20%-30% της δράσης της «17 Νοέμβρη», τα οποία μετά τις έρευνες του 2002 τα γνωρίζαμε ήδη σε ποσοστό 80%-90%».

Γνωστές «αποκαλύψεις»

Με αυτή την αναφορά ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. που είχαν χειρισθεί τον φάκελο της «17 Νοέμβρη» έκριναν το περιεχόμενο του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» του ισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα. Τα στελέχη της λεωφόρου Κατεχάκη σημειώνουν ότι «ο Κουφοντίνας γράφει ένα βιβλίο τελείως εγωκεντρικό παρουσιάζοντας την αιματηρή δράση της 17Ν σαν μια κινηματογραφική ταινία από την οποία έχει αφαιρέσει τις σκηνές βίας. Για τον εαυτό του αναφέρει ότι αρχικά σε νεαρή ηλικία ήταν «επιφυλακτικός στην επιθετική διάσταση της αντιβίας των ενόπλων οργανώσεων» και ότι «απεχθανόταν τη βία». Δεν εξηγεί όμως, πέρα από την επίκληση των οργανώσεων του Εμφυλίου, πώς έφθασε ο ίδιος στην προσωπική του υπέρβαση να συμμετέχει σχεδόν σε όλες τις δολοφονίες της 17Ν, που άφησε πίσω της 21 νεκρούς».

Οι αστυνομικοί αρχικά επισημαίνουν ότι αυτά που φαίνονται ως αποκαλύψεις του «Λουκά» της 17Ν ήταν ήδη γνωστά από επίσημες ή άτυπες μαρτυρίες που είχαν συγκεντρώσει την περίοδο 2000-2003. Οπως σημειώνουν, «το σχέδιο απαγωγής του σταθμάρχη της CIA Τζ. Χολμς το 1975 –πριν από τη δολοφονία του διαδόχου του, Ρίτσαρντ Γουέλς –το γνωρίζαμε εδώ και αρκετά χρόνια και ξέραμε ότι είχε προκαλέσει ρήξεις στο αντάρτικο πόλης. Και αυτό το εντυπωσιακό που αναφέρει, ότι το 1999 προετοίμαζαν επίθεση με συστοιχία ρουκετών στην αμερικανική πρεσβεία, είχε αναδειχθεί το 2002. Τότε είχε αναφερθεί ότι φορέας των όπλων θα ήταν ένα μετασκευασμένο όχημα ή… τρόλεϊ. Μιλάει ακόμη εκ του ασφαλούς και για απαγωγές εμπλεκομένων στην υπόθεση της Κύπρου το 1974. Επιπλέον, όσα αναφέρει για τη δημιουργία, τη διάρθρωση του ΕΛΑ με πυρήνες και συντονιστικό όργανο, καθώς και ότι η 17Ν ήταν αρχικά ένας στεγανός πυρήνας του ΕΛΑ, ήταν επίσης γνωστά».

Ποιους καλύπτει…

Εκείνο ωστόσο στο οποίο στέκονται οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. είναι τα όσα κρύβει, εξαϋλώνει ή παρουσιάζει ιδιότυπα ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Ετσι έχει εξαφανίσει εντελώς από τη δράση της οργάνωσης τον «Λάμπρο» (Αλέξανδρο Γιωτόπουλο), την «Αννα» και άλλα μέλη της 17Ν που φαίνεται σαν να μην υπάρχουν. Δεν αναφέρει σχεδόν τίποτε για τις στρατολογήσεις μελών. Αντιθέτως, έχει δεκάδες συγκεχυμένες αναφορές στις συγκρούσεις και στις αυξομειώσεις του ένοπλου δυναμικού της 17Ν.

Για επιθέσεις άλλων ενόπλων οργανώσεων μιλάει επιλεκτικά. Εντυπωσιάζει ακόμη ότι στην επίθεση του πρώην προέδρου της ΓΣΕΕ Γιώργου Ραυτόπουλου το 1987 ο Δ. Κουφοντίνας στέκεται «στα δημοσιεύματα που μιλούν για προβοκατόρικη ενέργεια», ενώ δεν αναφέρει λέξη ότι για αυτή την επίθεση είχαν αρχικώς συλληφθεί ή θεωρηθεί ύποπτοι πρόσωπα που είχαν συσχετισθεί και με την αρχική δράση του ΕΛΑ –έναν από τους οποίους περιγράφει ότι τον γνώριζε.

Δεν δικαιολογεί γιατί έγιναν επιθέσεις όπως αυτή το 1995 κατά του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού Mega στην Παιανία. Τότε η 17Ν στην προκήρυξή της την είχε συνδέσει λόγω δημοσιογραφικών αναφορών με τα αρχεία της Στάζι, τα οποία υποστήριζε ότι «ήταν ανύπαρκτα ή χαλκευμένα» και το 2002 αποδείχθηκαν απολύτως γνήσια. Ακόμη, ο Δ. Κουφοντίνας για να δικαιολογήσει την επίθεση κατά του Παύλου Μπακογιάννη το 1989 σημειώνει: «Ο Μπακογιάννης δεν ήταν αρχιτέκτονας κανενός ελληνικού συμβιβασμού, όπως θέλησαν να τον παρουσιάσουν. Ο Μητσοτάκης ήταν αυτός που σε αυτό το ζήτημα κρατούσε συνεπή στάση».

Ψευδώνυμα και «λάθη»

Οι «αναγνώστες της Κατεχάκη» επισημαίνουν ότι ο Δ. Κουφοντίνας παρουσιάζει «αντάρτες πόλης» –όπως τον Χρήστο Τσουτσουβή που σκοτώθηκε τον Μάιο του 1985 σε συμπλοκή με αστυνομικούς στου Γκύζη –πότε με την πραγματική τους ονομασία και πότε με κωδικοποιημένα ονόματα. Τον Τσουτσουβή τον ονομάζει «Ανέστη» που μαζί με κάποιον με το ψευδώνυμο «Θωμά» προχωρούσαν σε ένοπλες ενέργειες την περίοδο 1978-1983. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. συνάγουν από μάλλον εύκολη ανάλυση του κειμένου ότι ο «Θωμάς» ήταν ύποπτος ως «στρατολόγος της 17Ν», το όνομα του οποίου μνημονεύεται πλήρως και κανονικά σε άλλο σημείο του βιβλίου.

Οσον αφορά το «λάθος» στην επίθεση κατά του Γιάννη Παλαιοκρασσά, στην οποία έχασε τη ζωή του ο περαστικός Θάνος Αξαρλιάν, σημειώνει ότι προέκυψε επειδή η ασφάλεια του τότε υπουργού Οικονομικών ανακάλυψε την πεζή κάλυψη που έλεγχε τους περαστικούς και ότι αυτόν τον ρόλο ανέλαβε ο τελευταίος που θα κατέβαινε από το κατάστημα. Ταυτόχρονα ανέφερε ότι υπήρχε προγενέστερη διένεξη εντός της 17Ν για την επίθεση στο συγκεκριμένο σημείο.

Από τις καταθέσεις το 2002 του Χριστόδουλου Ξηρού αλλά και άλλων μελών της οργάνωσης προκύπτει ωστόσο ότι ουδέποτε υπήρξε αυτή η «διαφωνία», ότι λειτούργησε κανονικά η κάλυψη, καθώς και ότι ο Δ. Κουφοντίνας με τον Σάββα Ξηρό ήταν αυτοί που εκείνη την ώρα στον δρόμο κοντά στο σημείο όπου περνούσε ο Αξαρλιάν πάτησαν το μπουτόν του τηλεχειριστηρίου. Επιπλέον, ο δάσκαλος-μέλος της 17Ν Κώστας Τέλιος ανέφερε στην κατάθεσή του ότι μετά την επίθεση «κλαίγοντας τους είπα ότι όλα αυτά πρέπει να σταματήσουν και ότι εγώ θα σταματούσα ανεξαρτήτως της θέλησής τους. Ο Λουκάς (σ.σ.: δηλαδή ο Δ. Κουφοντίνας) μου απάντησε ότι αυτά συμβαίνουν, πόλεμος είναι και υπάρχουν απώλειες».