Δυόμισι μήνες από τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές το πολιτικό τοπίο φαντάζει ασταθές και αβέβαιο.
Οι προγνώσεις των προηγούμενων μηνών δεν επιβεβαιώνονται.
Η προβλεπόμενη από πολλούς πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωκάλπες και η δεδομένη από τους περισσοτέρους υπερενίσχυση των δυνάμεων της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής δεν προκύπτουν.
Το ματς με τη Νέα Δημοκρατία, όπως όλα δείχνουν, πάει να γίνει ντέρμπι.
Οι υποψήφιοι του κ. Τσίπρα στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Αττικής δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Ο νεαρός Σακελλαρίδης κινείται στη ζώνη του 13% και η φιλόδοξη βουλευτής κυρία Ρένα Δούρου υπολείπεται σημαντικά των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου του 2012.
Ισως φταίνε οι υποψήφιοι, πιθανώς οι εσωτερικές έριδες, τα πολλά πέρα-δώθε με τους φόρους και το Μνημόνιο. Οπως και να έχει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τον αέρα του αδιαμφισβήτητου νικητή, όπως φαινόταν μέχρι πρότινος.
Ούτε βεβαίως οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας τυγχάνουν ενθουσιώδους υποδοχής από τους παραδοσιακά συντηρητικούς ψηφοφόρους της πρωτεύουσας.
Οι κ.κ. Σπηλιωτόπουλος και Κακλαμάνης απέχουν παρασάγγας από τον νυν δήμαρχο Αθηναίων.
Επίσης ο νταής Κασιδιάρης κινείται με κομμένα τα φτερά και ο πολύς Παναγιώταρος με το ζόρι ξεπερνά το 5% στην Περιφέρεια Αττικής.
Ο κ. Καμίνης αντιμετωπίζεται πολύ καλύτερα από τους πολίτες, όπως και ο Γιάννης Σγουρός, που εκπροσωπεί το μικρό πια ΠαΣοΚ, το οποίο παραπαίει μετά το ναυάγιο με τους «58», στην έτοιμη κοίτη των οποίων τρέχει πλέον το «Ποτάμι» του κ. Στ. Θεοδωράκη, καταπίνοντας ταυτόχρονα τη ΔΗΜΑΡ του κ. Φώτη Κουβέλη.
Στις αυτοδιοικητικές κάλπες οι πολίτες δείχνουν να επιλέγουν δημάρχους και όχι κομματάρχες.
Υπάρχει βεβαίως και η περίπτωση της Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία μπερδεύει εντελώς τα πράγματα. Εκεί οι δύο νεοδημοκρατικής καταγωγής υποψήφιοι μαζεύουν πάνω από 45%, οι χρυσαυγίτες που ήλπιζαν σε υψηλά ποσοστά τείνουν να εξαφανιστούν, η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ μαζεύει όσα το 2011 και ο Γιάννης Μπουτάρης πιάνει 42% –είναι πιθανόν να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή.
Γενικώς θα έλεγε κανείς ότι οι πολίτες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη πολιτική συμπεριφορά, μη επιτρέποντας ασφαλείς προγνώσεις.
Το σίγουρο είναι ότι το δίλημμα Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο δεν λειτουργεί. Τώρα το ενδιαφέρον εστιάζεται στην επόμενη ημέρα και αναζητείται ασφαλής συνέχεια, χωρίς περαιτέρω απώλειες, εισοδηματικές και άλλες, με αποτέλεσμα να αναβιώνουν τα συντηρητικά σύνδρομα της ασφάλειας, της σταθερότητας και ενός ιδιότυπου ρεαλισμού που ξεπερνά σημαίες και κόμματα.
Ετσι οι πετυχημένοι δήμαρχοι κερδίζουν ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και βεβαίως επιβραβεύονται νέοι υποψήφιοι χωρίς παλαιά κομματικά βάρη.
Σε αυτό το ιδιαίτερο εκλογικό τοπίο ο κ. Σαμαράς επενδύει στην εργασιομανία του και υπολογίζει ως μόνη σταθερά της εξουσίας τα αναπτυσσόμενα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας.
Οπως και να έχει, οι εκλογές του Μαΐου θα μας εκπλήξουν. Είναι ίσως το μόνο βέβαιο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
