Ο σεξισμός είναι ο εθνικός μας προορισμός

Ενας μάλλον στρουμπουλός τύπος με αθώο βλέμμα βγαίνει από το διαμέρισμά του και καβαλάει το ποδηλατάκι του. Φοράει τη βερμούδα του, το κοντό του το πουκαμισάκι και μοιάζει χαρούμενος. Μόλις βγαίνει στον δρόμο, ακούει τα πρώτα σφυρίγματα από κάποιες γυμνόστηθες, γεμάτες αυτοπεποίθηση, γυναίκες· προφανώς το αντίστοιχο ενός ορεξάτου ταξιτζή στον κανονικό κόσμο.

Στη συνέχεια, μιλάει με τον καλυμμένο με μπούρκα μουσουλμάνο φίλο του, τον οποίο πυροβολεί με προτάσεις χειραφέτησης προτού αυτός, φοβισμένος, παραδεχθεί ότι ανήκει στη γυναίκα του και κλείσει την πόρτα στην πρόοδο. Απτόητος και αέρινος πάνω στο ποδήλατό του, πήγαινε προς τη δουλειά του, προτού δεχθεί αρχικά εξευτελιστικά κομπλιμέντα από μια παρέα γυναικών και, στο τέλος, πραγματική επίθεση, στα όρια του βιασμού. Οταν πηγαίνει να το καταγγείλει στην αστυνομία, η γυναίκα αστυνομικός, αφού κοιτάζει τα οπίσθια του άνδρα βοηθού της με ασεβές ενδιαφέρον, καταγράφει βαριεστημένα το περιστατικό. Και τέλος, όταν η γυναίκα του ήρθε να τον μαζέψει από το Αστυνομικό Τμήμα, ενοχλημένη από την κατάσταση, τον μαλώνει επειδή «έχει ντυθεί προκλητικά». Οι γυναίκες μπορούν να γίνουν πολύ σκληρές όταν το θέλουν.

Το βίντεο, το οποίο έχουν δει περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι μέσα σε λίγες ημέρες, είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας, ένα κλασικό δείγμα αντιστροφής της πραγματικότητας, μια απέλπιδα προσπάθεια να γίνει κατανοητό το πρόβλημα του σεξισμού στον μέσο άνδρα. Η διήγηση της Γαλλίδας Ελεονόρ Πουριά είναι τόσο απλοϊκή που σχεδόν αχνοφαινόταν η γυναικεία ειρωνεία: Κάν’ το όσο πιο απλό και διασκεδαστικό μπορείς. Αλλιώς οι άνδρες δεν θα καταλάβουν. Δεν είχε και άδικο.

Την προηγούμενη εβδομάδα, στο μέρος που η αξιοπρέπεια έχει πάει να πεθάνει εδώ και καιρό, στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκνεύριζε με την επιμονή της άλλη μία επιτροπή, ακούστηκαν τα εξής σαν απάντηση στις διαρκείς, κουραστικές διαμαρτυρίες της: «Αφήστε, μην παρεμβαίνετε, για να ολοκληρώσει. Ολοκληρώστε παρακαλώ…». «Αργείτε πολύ στην ολοκλήρωσή σας…». «Είστε άτακτη μαθήτρια…». Αυτά ήταν τα λόγια του προεδρεύοντος της επιτροπής, Αναστάσιου Νεράντζη. Ακολούθησε η αναμενόμενη έκρηξη, όταν ακούστηκε και η τελειωτική ατάκα από τον βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Κυριαζίδη: «Είμαστε και νέοι άνθρωποι. Να την αφήσουμε να ολοκληρώσει…». Τα σαρδόνια χαμόγελα υπονοούνται.

Ας μη χάσουμε χρόνο να νιώσουμε έκπληξη με όλο αυτό το σόου που θα στεκόταν άνετα σε κάποιο ΚΨΜ. Ολα αυτά έχουν ξαναγίνει. Πριν από λίγα χρόνια, ο Σωκράτης Ξυνίδης είχε πει προς τη συνάδελφό του από το ΠαΣοΚ Εύα Καϊλή το ιστορικά χαμηλό: «Σιγά την καλτσοδέτα». Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μονίμως οργισμένη, έχει ακούσει διάφορα για τις ορμόνες της και για το ότι «πρέπει να κάνει παιδί για να ηρεμήσει» από εκλεγμένους άνδρες του έθνους. Εχει ακουστεί και ένα κομμωτηριακό «αϊ σιχτίρ, ρε τσόκαρο», αλλά αυτό προερχόταν από γυναίκα και συγκεκριμένα από τη Σοφία Βούλτεψη προς τη Ραχήλ Μακρή. Σε όλον αυτόν τον ντροπιαστικό κατάλογο δεν υπολογίζουμε τους χρυσαυγίτες που, προσπαθώντας μάταια να γεμίσουν το αβυσσαλέο εσωτερικό τους κενό, χτυπούν γυναίκες.

Σεξισμός και ελληνική κοινωνία λοιπόν. Η αλήθεια είναι, θα πει κάποιος, πως έχουμε σημαντικότερα προβλήματα να συζητήσουμε από τον πατροπαράδοτο σεξισμό. Πως όλα αυτά μοιάζουν με μια παρωχημένη έννοια της πολιτικής ορθότητας, μια πολυτέλεια χαμένη στο παρελθόν, τότε που είχαμε λιγότερα προβλήματα. Πως αν ανοίξει κάποιος την τηλεόραση, θα δει την απόλυτη προσβολή του γυναικείου φύλου από ανθρώπους που έχουν χτίσει τις παρηκμασμένες πια αυτοκρατορίες τους επάνω στο στερεότυπο του πανίσχυρου αρσενικού. Πως σε πρωινές ώρες εμφανίζονται κοπέλες να στέκονται στα τέσσερα με την κάμερα να ζουμάρει πάνω τους με το πρόσχημα της αποτρίχωσης. Πως εδώ και χρόνια οι ίδιες οι τηλεοπτικές γυναίκες υιοθετούν τα χαμηλότερα κουτσομπολίστικα στερεότυπα για τον εαυτό τους, κάτι χαρωπές, μα δυστυχείς πανελίστριες που έχουν αναγάγει την αποκατάσταση, την κοινωνική κριτική και τον γάμο σε πιο σημαντική λειτουργία και από την αναπνοή.

Αρα; Είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να συζητήσει για τον σεξισμό, την καθημερινή διάκριση, την υποτίμηση των γυναικών ανάλογα με το κορμί τους; Είναι έτοιμη να ξεχωρίσει τον σεξισμό από την κριτική, καθώς ορισμένες γυναίκες αποδυναμώνουν τα δίκαια αιτήματά τους φωνάζοντας «σεξισμός» στην πρώτη επιχείρηση κριτικής; Προφανώς και όχι.

Και όμως, κάποια στιγμή είναι καλό να το αποφασίσουν, ειδικά όλοι αυτοί οι άνδρες με τα κοστούμια που ξεχειλίζουν από βαρβατίλα στη Βουλή. Δεν είναι κακό να νιώθουν λιγότερο μάγκες. Αλλωστε, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν, είμαστε μια χώρα που ουσιαστικά χαράσσει και ολοκληρώνει την πολιτική της βάσει των αποφάσεων μιας γυναίκας: της Ανγκελα Μέρκελ.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 1 Μαρτίου 2014