Στις 11 Σεπτεμβρίου ένα προηγμένο σύστημα παρατήρησης της Σελήνης κατέγραψε μια έντονη λάμψη στον φυσικό μας δορυφόρο. Πέντε μήνες μετά οι ειδικοί που μελέτησαν τα δεδομένα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για την πτώση ενός μεγάλου μετεωρίτη. Μάλιστα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών πρόκειται για την πιο μεγάλη, την πιο ισχυρή, και πιο λαμπρή σύγκρουση διαστημικού σώματος στη Σελήνη που έχει παρατηρηθεί και καταγραφεί μέχρι σήμερα από τη Γη.
Η παρατήρηση
Ισπανικά πανεπιστήμια συνεργάζονται σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα παρατήρησης της Σελήνης. Το πρόγραμμα Midas (Moon Impacts Detection and Analysis System) όπως αναφέρει και το όνομα του προσπαθεί να εντοπίζει και να αναλύει πτώσεις διαστημικών σωμάτων στη Σελήνη. Για αυτόν τον σκοπό έχουν επιστρατευτεί διάφορα τηλεσκόπια που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στον φυσικό μας δορυφόρο για να εντοπίζουν τέτοια συμβάντα.
Στις 11 Σεπτεμβρίου δύο τηλεσκόπια του προγράμματος που είναι εγκατεστημένα στη Σεβίλλη κατέγραψαν μια έντονη λάμψη στη «Θάλασσα των Νεφών», ένα λεκανοπέδιο στη δυτική πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου γεμάτο με στερεοποιημένη λάβα. Η λάμψη διήρκεσε οκτώ δευτερόλεπτα, ήταν τόσο φωτεινή όσο ο πολικός αστέρας και ορατή δια γυμνού οφθαλμού από τη Γη.
Η σύγκρουση
Πέντε μήνες μετά ειδικοί που μελέτησαν τα δεδομένα του φαινομένου κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για την πτώση ενός μετεωρίτη στη Σελήνη. Εκτιμούν ότι ο μετεωρίτης αυτός είχε διάμετρο περίπου ενός μέτρου, βάρος 400 κιλών και έπεσε στη Σελήνη με ταχύτητα 61 χιλιάδων χλμ/ώρα. Η σύγκρουση είχε ισχύ ισοδύναμη με μια έκρηξη 15 τόνων τρινιτροτολουόλης (ΤΝΤ) και δημιούργησε στην επιφάνεια της Σελήνης έναν κρατήρα διαμέτρου 40 μέτρων. Ευτυχώς για εμάς η ατμόσφαιρα της Γης καταστρέφει τέτοιου μεγέθους διαστημικά σώματα πριν φτάσουν στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Τα ευρήματα της σύγκρουσης δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».
