«Από τότε που ήμουν μικρός με γοήτευαν τα Μαθηματικά και η Φυσική, τόσο που ως μαθητής άρχισα να λαμβάνω μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς και συχνά να διακρίνομαι» λέει στο «Βήμα» ο 18χρονος Αργύρης Κουμτζής, ο τυφλός μαθητής που διεκδικεί με σθένος την εισαγωγή του στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), παρά την αρχική άρνηση των υπευθύνων. Η μαχητικότητα τόσο του ίδιου όσο και του πατέρα του, Σωτήρη, ο οποίος είναι επίσης τυφλός, έφερε το θέμα στο προσκήνιο, με αποτέλεσμα την επανεξέταση από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας του καθεστώτος εισαγωγής ατόμων με αναπηρία στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Στον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο που διαθέτει ανάμεσα στο σχολείο, στο διάβασμα και στις προπονήσεις στο αγαπημένο του πνευματικό άθλημα, το σκάκι, μίλησε στο «Βήμα» για την αγάπη του για τη γνώση, τα όνειρά του και την αμηχανία που του προκαλεί η σημερινή -αναγκαία –δημοσιότητα. Ο Αργύρης είναι ένα από τα πρώτα παιδιά με προβλήματα όρασης που μπήκε στη χώρα μας σε σχολείο με βλέποντες μαθητές χάρη στη δυνατότητα της «παράλληλης στήριξης». «Αυτό που μου λένε οι συμμαθητές μου, μετά τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, είναι ότι δεν γίνεται να μη με δεχθούν στο πανεπιστήμιο και με προτρέπουν να συνεχίσω» περιγράφει την κατάσταση στο «Βήμα», προσπαθώντας να διατηρεί χαμηλό προφίλ. Δεν του αρέσει να γίνεται θέμα συζήτησης στο σχολείο, αναγνωρίζει όμως ότι ορισμένες φορές κάποιος πρέπει να βγει μπροστά ώστε να διεκδικήσει το αυτονόητο.
Με παράδειγμα τον πατέρα
Παράδειγμα για τον ίδιο είναι φυσικά ο πατέρας του, ο οποίος πάντα αγωνίζεται, όπως λέει στο «Βήμα», για το αυτονόητο, το δικαίωμα των παιδιών με προβλήματα όρασης στη γνώση. «Πώς θα διαβάζει την ένδειξη του παλμογράφου;» ρώτησαν οι υπεύθυνοι του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, σύμφωνα με τον κ. Σωτήρη Κουμτζή, προσπαθώντας να εξηγήσουν τους λόγους της απόρριψης. «Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως δεν είναι πώς θα κατανοήσει και θα επεξεργαστεί ο εγκέφαλος του φοιτητή αυτές τις πληροφορίες;» αναρωτιέται εκείνος μιλώντας στο «Βήμα». Δίνει τη μάχη αυτή όχι μόνο για τα δικά του παιδιά αλλά και για όλα τα ΑμεΑ, καθώς η θέση του ως αντιπροέδρου του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Κεντρικής Μακεδονίας δεν του επιτρέπει να κάνει πίσω.
Η προσέγγιση της φυσικής επιστήμης είναι και το όνειρο του ίδιου του Αργύρη. «Δεν μπορώ να πω ακόμη ότι θέλω να γίνω ερευνητής ή να διδάξω. Αυτό που θέλω είναι να μπω στο πανεπιστήμιο, να μάθω και όσο θα ξεπερνάω τις όποιες δυσκολίες να βάζω και μεγαλύτερους στόχους» αναφέρει. Εξάλλου οι διακρίσεις του σε πλήθος διαγωνισμών της Μαθηματικής Εταιρείας και της Ενωσης Ελλήνων Φυσικών, το αργυρό μετάλλιο στη Μαθηματική Ολυμπιάδα του 2011, αλλά και η πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Τυφλών Ανδρών στο σκάκι για τρίτη συνεχή χρονιά εφέτος αποδεικνύουν ότι οι δυσκολίες δεν αποτελούν εμπόδιο για τον νεαρό μαθητή.
Η δυσκολία της μετακόμισης
Την ίδια στιγμή όμως θα ήθελε να μπορέσει να σπουδάσει στον τόπο όπου κατοικεί, χωρίς να αναγκαστεί να μετακομίσει μαζί με όλη την οικογένειά του σε κάποια άλλη πόλη, όπως η Αθήνα ή τα Ιωάννινα, όπου τα αντίστοιχα τμήματα δέχονται φοιτητές με προβλήματα όρασης, είτε ακόμη και στο εξωτερικό. «Είναι φυσικά πρακτική δυσκολία η μετακόμιση σε μια άλλη πόλη γιατί θα πρέπει να τη μάθω από το μηδέν, ενώ εδώ το περιβάλλον είναι πιο οικείο, αλλά και το οικονομικό αποτελεί μεγάλο θέμα αυτή την εποχή» επισημαίνει στο «Βήμα». Είναι μάλιστα τέτοια η επιθυμία του να πραγματοποιήσει το όνειρο αυτό που όταν οι αρμόδιοι απέρριψαν το αίτημα φοίτησης στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ με τον νόμο του 5%, που ορίζει ότι τα ΑμεΑ με υψηλή βαθμολογία εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις, απάντησε: «Εγώ θα δώσω πανελλαδικές και θα μπω». Και πάλι η απάντηση ήταν αρνητική βάσει του κανονισμού του τμήματος που δεν δέχεται ως φοιτητές άτομα με κινητική αναπηρία στα δύο άνω άκρα ή με προβλήματα όρασης. Στόχος του υπουργείου, προκειμένου να μην αποφασίζει κάθε σχολή χωριστά, είναι να θεσπιστούν ενιαία κριτήρια για το αν ένας υποψήφιος με αναπηρία μπορεί ή όχι να φοιτήσει σε μια συγκεκριμένη σχολή σύμφωνα με τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στην εν λόγω επιλογή του.
Περιμένοντας τη λύση που θα προταθεί από το υπουργείο, ο Αργύρης εκθέτει στο «Βήμα» τη δική του οπτική για το πώς θα πρέπει να σκεφτόμαστε σε μια εποχή οικονομικής δυσχέρειας όπως αυτή που βιώνουμε. «Πρέπει να βολευόμαστε με όσα έχουμε και να στηριζόμαστε στο ανθρώπινο δυναμικό μας. Δεν γίνεται σε μια εποχή που οι άνθρωποι πεινάνε να ζητάμε κονδύλια για σύγχρονο εξοπλισμό και εγκαταστάσεις, μπορούμε όμως να βρίσκουμε από κοινού λύσεις για τα εμπόδια που προκύπτουν» καταλήγει.
Δημοσιεύτηκε στο Helios Plus στις 11 Φεβρουαρίου 2014
HeliosPlus
