Οι ταινίες της εβδομάδας – Κομπιούτερ με συναίσθημα…

Είναι δυνατόν μια μηχανική φωνή (της Σκάρλετ Τζοχάνσον) να πάρει τη θέση του ιδανικού συντρόφου ενός μοναχικού άντρα (Χοάκιν Φίνιξ); Να γίνει η φίλη, η γραμματέας, η εξομολογήτρια, η καθοδηγήτρια, ακόμη και η ερωμένη του; Είναι δυνατόν μια φωνή να ερωτεύεται, να φτάνει σε οργασμό ή και να ζηλεύει ακόμη;

Μα στην τεχνολογική εποχή που ζούμε γιατί να μην είναι; Βλέπετε, η φωνή είναι στην πραγματικότητα ένα OS ή αλλιώς Operating System, δηλαδή ένα λειτουργικό σύστημα. Εν ολίγοις είναι η φωνή ενός κομπιούτερ και αυτό το κομπιούτερ είναι ικανό για τα πάντα! Γιατί είναι ένα κομπιούτερ με συναίσθημα…

Η εξωφρενική ιδέα αυτής της ταινίας (η οποία ενδεχομένως κάποια στιγμή να μην είναι και τόσο μακρινή από την πραγματικότητα) υλοποιείται σε κάτι απολύτως απτό και πραγματικό. Βλέποντας τον εξαιρετικό Χοάκιν Φίνιξ (κρατά στις πλάτες του όλη την ταινία) να μιλάει διαρκώς μόνος του –στον δρόμο, στη δουλειά, στο σπίτι, παντού –ήρθαν στο μυαλό μου εκατοντάδες εικόνες ανθρώπων που βλέπω γύρω μου να κάνουν ακριβώς το ίδιο.

Στην εποχή της techno κυριαρχίας ένα λειτουργικό σύστημα μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να ανακαλύψει και πάλι την ανάγκη του να επιθυμήσει, όπως κάποια στιγμή ακούμε. Την ίδια ώρα όμως αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και πολύ ρομαντική του Σπάικ Τζόνζι («Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς») αναρωτιέται για τον αν ο εθισμός του στην φωνή δεν είναι παρά μια γλυκιά παραίσθηση.

Βυθισμένη μέσα στις έντονες ή απαλές αποχρώσεις του κόκκινου, η ταινία σε παρασύρει γιατί μοιάζει με όνειρο ενώ δεν είναι. Δικαίως διεκδίκησε το Οσκαρ σεναρίου γραμμένου κατευθείαν για την οθόνη, ένα από τα πέντε που διεκδικεί μαζί με το καλύτερης ταινίας, μουσικής, τραγουδιού και (επίσης πολύ σωστά) σκηνικών.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ODEON STARCITY – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ODEON ΕΜΠΑΣΣΥ NOVA – ΝΑΝΑ – ΑΤΤΑΛΟΣ – ΑΙΓΛΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – CINE CAPITOL – CINE ΧΟΛΑΡΓΟΣ – ΑΕΛΛΩ – STER ΙΛΙΟΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

——————————————————

Από τον Χάνι Αμπού-Ασάντ, δημιουργό της εξαιρετικής παλαιστινιακής ταινίας «Παράδεισος τώρα», έρχεται από σήμερα ο «Ομάρ», επίσης ταινία που ασχολείται με το παλαιστινιακό ζήτημα, και πάλι μέσα από μια καθαρά ανθρώπινη και συναισθηματική σκοπιά. Η ταινία έχει σαφώς πολιτικό χαρακτήρα, αλλά ουσιαστικό θέμα εδώ είναι η προδοσία.

Κεντρικός ήρωας είναι ο Ομάρ (Ανταμ Μπακρί), ένας νεαρός Παλαιστίνιος αφοσιωμένος στον αγώνα κατά των Ισραηλινών. Αψηφά τις σφαίρες όταν πηδά το Τείχος που χωρίζει την πόλη του σε κατεχόμενη και μη, λαμβάνει μέρος σε αποστολές αντίστασης με τραγικά αποτελέσματα και παράλληλα προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του, να εκπληρώσει όσο μπορεί τα όνειρά του, ένα από τα οποία είναι να ζήσει με την κοπέλα που αγαπά.

Τα πράγματα όμως θα αλλάξουν ριζικά όταν ο Ομάρ πέφτει στα χέρια της ασφάλειας των Ισραηλινών και αναγκάζεται να γίνει πληροφοριοδότης τους. Η δράση του ως διπλού πράκτορα είναι μια μέγγενη από την οποία θα προσπαθήσει να ξεφύγει, αλλά αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο.

Ολο αυτό το πλαίσιο περιγράφεται με ζωντάνια και –όλως παραδόξως για τέτοια ταινία –αρκετό χιούμορ (ως και τον Μάρλον Μπράντο στον «Νονό» μιμείται κάποιος από τους ήρωες). Το ελκυστικά δαιδαλώδες σενάριο του ίδιου του Αμπού-Ασάντ καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή σε υψηλό επίπεδο. Η ταινία εφέτος διεκδικεί το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΑΣΤΥ

——————————————————

Η προδοσία βρίσκεται στην καρδιά και αυτής της ταινίας με την οποία ο κύπριος σκηνοθέτης Ανδρέας Πάντζης («Η σφαγή του κόκορα», «Το τάμα») επέστρεψε στην κινηματογραφική δημιουργία μυθοπλασίας ύστερα από αρκετά χρόνια σιωπής. Ενας νεαρός, πρώην κατάδικος για παραχάραξη δολαρίων, αναζητεί τα ίχνη του βούλγαρου γκάνγκστερ για χάρη του οποίου μπήκε στη φυλακή χωρίς να τον προδώσει. Το ταξίδι του αρχίζει στην Κύπρο και καταλήγει στην ύπαιθρο της Βουλγαρίας. Ο αθώος κεντρικός ήρωας θα βρει τον εαυτό του πιασμένο στη φάκα ενός κυνικού κόσμου (και στην αγκαλιά μιας όμορφης γυναίκας – Σίλβια Πέτκοβα), όπου η φιλία και η συντροφικότητα είναι άγνωστες λέξεις. Το κοινωνικό δράμα ισορροπεί με το θρίλερ, ο Γιώργος Χωραφάς είναι έκτακτος στον ρόλο του γκάνγκστερ, αλλά η ταινία χρειαζόταν έναν καλύτερο πρωταγωνιστή (η απειρία του Χ. Αμπράζη φαίνεται) και λίγη ώρα παραπάνω στην αίθουσα του μοντάζ.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΤΡΙΑΝΟΝ

——————————————————

Η τακτοποιημένη ζωή μιας ελληνίδας γιατρού (Μυρτώ Αλικάκη) που σπούδασε, παντρεύτηκε, έγινε μητέρα και εργάζεται στο Λονδίνο αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη όταν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής της στο πατρικό της αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας της (Ηλίας Λογοθέτης) έχει μια κόρη από άλλη γυναίκα -την περίοδο που ζούσε στη Σερβία. Η άλλη κόρη (Μιργιάνα Καράνοβιτς), που είναι επίσης μητέρα, ζει πλέον με τον πατέρα ως οικιακή βοηθός του.

Μια ακόμη ελληνική κινηματογραφική παραγωγή που πραγματεύεται δυσλειτουργική οικογένεια. Εν προκειμένω καθετί εντάσσεται σε απολύτως ρεαλιστικό πλαίσιο, χωρίς δεύτερα ή τρίτα επίπεδα, διαστροφές και άλλες σπαζοκεφαλιές. Είναι μια σοβαρή προσπάθεια που ωστόσο χάνει κάπως στα σημεία, ίσως επειδή η Μαρία Ντούζα θέλει να σχολιάσει πολλά ζητήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εστιάσει κάπου. Πέρα από τη σχέση πατέρα – κόρης που είναι ο ιστός της ταινίας, το «Δέντρο και η κόρη» ανοίγεται στο μεταναστευτικό πρόβλημα και στη ρατσιστική αντιμετώπιση των αλλοδαπών από τους Ελληνες, στο «παράπλευρο» ρομάντζο ανάμεσα στην ηρωίδα της Αλικάκη και σε έναν παλιό γνωστό της (Νίκος Ορφανός), στη σχέση με τη δική της κόρη, στη σχέση της δικής της κόρης με την κόρη της αλλοδαπής –θα βρούμε ακόμη και πολιτική διάσταση στην ιστορία, αφού ο πατέρας είναι δήμαρχος του χωριού και για τους προσωπικούς λόγους τίθεται υπέρ των μεταναστών, με αποτέλεσμα να χάνει οπαδούς.

Ε, λίγη δίαιτα, το σενάριο την χρειαζόταν…

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ΕΛΛΗ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ

——————————————————

>>Με έναν σχετικά διαφορετικό και σίγουρα πιο θορυβώδη τρόπο ο συνδυασμός μηχανήματος – συναισθήματος δίνει το «παρών» και στο «Robocop» (ΗΠΑ, 2014) του Χοσέ Παντίλα, το εκσυγχρονισμένο ριμέικ της κλασικής ταινίας φαντασίας του Πολ Βερχόφεν, παραγωγής του 1987. Ενας αστυνομικός του Ντιτρόιτ (Τζόελ Κίνεμαν) που έχει μείνει ο μισός ύστερα από επίθεση που δέχθηκε συναρμολογείται εκ νέου με τεχνικά εξαρτήματα και μετατρέπεται στον τέλειο αστυνομικό. Τελικά όμως θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης της εταιρείας που τον έφτιαξε, ιδιοκτήτης της οποίας είναι ο Μάικλ Κίτον (καλός, σε ρόλο πάμπλουτου αλαζόνα). Η ταινία διανθίζεται από την παρουσία αρκετών γνωστών ηθοποιών σε χαρακτηριστικούς β’ ρόλους: ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον (κυνικός τηλεπαρουσιαστής), ο Γκάρι Ολντμαν (ανθρωπιστής γιατρός) και η Αμπι Κόρνιτς (η γυναίκα του αστυνομικού).

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY MAKEΔONIA – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ – VILLAGE COSMOS

——————————————————

Οι σημαντικότερες στιγμές από τη ζωή του Νέλσον Μαντέλα, από τότε που παιδί μεγάλωνε στις ζούγκλες της Νότιας Αφρικής ως την εποχή που έγινε ηγέτης της χώρας του, περνούν μέσα από την ταινία «Μαντέλα: Ο δρόμος προς την ελευθερία» («Mandelα: Long way to freedom», Νότια Αφρική / Αγγλία, 2013) του Τζάστιν Τσάντγουικ. Το σενάριο είναι προσηλωμένο στην προσπάθεια του Μαντέλα να αντισταθεί απέναντι στον ρατσισμό των λευκών (από την εποχή που ακόμη ασκούσε δικηγορία τη δεκαετία του 1940), γεγονός που τον οδήγησε στη φυλακή επί σειρά ετών. Κλασικά φτιαγμένη βιογραφία εκπαιδευτικού κυρίως χαρακτήρα, βλέπεται με ενδιαφέρον και δίνει την ευκαιρία στον βρετανό ηθοποιό Ιντρις Ελμπα –γνωστό από την τηλεοπτική σειρά «Luther» –να πλάσει με πειθώ τον θρύλο της Νότιας Αφρικής. Η Ναόμι Χάρις που υποδύεται τη Γουίνι Μαντέλα έχεις την αίσθηση ότι όσο μεγαλώνει δείχνει όλο και πιο νέα.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: AAΒΟΡΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ Ν. ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΦΑΡΓΚΑΝΗ

——————————————————

>>Τέλος, στο μενού των ταινιών της εβδομάδας βρίσκεται και το «Delivery man: Δεν τα φέρνει τα παιδιά ο πελαργός» (ΗΠΑ, 2013) του Κεν Σκοτ, το αμερικανικό ριμέικ της ταινίας «Daddy Cool, ο μπαμπάς του παιδιού μου» του ιδίου, σύμφωνα με την οποία ένας σαραντάρης ανακαλύπτει ότι ως δωρητής σπέρματος είναι πατέρας 140 και βάλε παιδιών. Τον ήρωα υποδύεται ο Βινς Βον.

Βαθμολογία: _

Αίθουσες: STER ΙΛΙΟΝ – ΟDEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON STARCITY – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY MAKEΔONIA – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ – VILLAGE COSMOS