Αναμφίβολα στις μέρες μας ανθούν φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας μεταξύ των οποίων η βία και κυρίως η ενδοσχολική βία.
Από την άλλη, το κράτος συχνά ανήμπορο και ανίσχυρο παλινωδεί ανάμεσα στην ανευθυνότητα, τη γραφειοκρατία και τον «ωχαδελφισμό» υπαλλήλων και λειτουργών.
Μπορεί να είναι και αλλιώς κάποιες φορές; Υπάρχει και η θετική όψη, η ευοίωνη;
Και βέβαια, από προσωπική εμπειρία!
Η πολιτεία οργανώνει το Παρατηρητήριο Πρόληψης Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού που έχει ως αποστολή το σχεδιασμό και την υλοποίηση δράσεων για την πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.
Και ω του θαύματος! Απευθύνεσαι στον αρμόδιο Συντονιστή Δράσεων της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής κύριο Σκρέτα άμεσα, μιλάς με εκείνον στο κινητό του και χωρίς υφισταμένους και προϊσταμένους των υφισταμένων, «γραμματείς» και «φαρισαίους» συναντιέσαι μαζί του αμέσως. Σε ρωτά με ειλικρινές ενδιαφέρον για το παιδί σου. Νοιάζεται πραγματικά δημιουργώντας έναν ισχυρό δεσμό εξ αρχής. Και στη συνέχεια το αποδεικνύει. Δρα χωρίς καθυστέρηση! Παρεμβαίνει! Επικοινωνεί με σχολεία, διευθυντές, συμβούλους. Δίνει κατευθύνσεις. Όχι κουβέντες. Όχι θεωρίες. Όχι: «Θα …. δω …., θα …. το κοιτάξω ….». Στα λόγια του θα ακούσεις: «Το παιδί, εμένα με νοιάζει το παιδί να σταματήσει να υφίσταται βία, το παιδί πρώτα και έπειτα η οικογένειά του». Και το τακτοποιεί.
Και κάπως έτσι νιώθεις και εσύ ότι υπάρχει ελπίδα, ότι αξίζει να προσπαθείς, να εργάζεσαι, να μην αποφεύγεις να κουραστείς, να μη διστάζεις να υπερασπιστείς το σωστό, το δίκαιο, το ηθικό, να ‘ρθεις σε ρήξη με όσους δεν το κάνουν. Ό,τι συχνά λείπει απ’ τη ζωή μας…..
Εύγε!!
Η κυρία Κατερίνα Βελιβάση είναι μητέρα μαθητή Δημοτικού Σχολείου
