Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργου Σεβαστίκογλου (1913-1990) οι εκδόσεις Γαβριηλίδης επανεκδίδουν το θεατρικό του «Αγγέλα», ένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα του μεταπολεμικού θεάτρου.
Η έκδοση θα παρουσιαστεί στο πατάρι των εκδόσεων Γαβριηλίδης (Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι), την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου, στις 8.30 μ.μ. Για τον Γιώργο Σεβαστίκογλου και για το θεατρικό έργο θα μιλήσουν η σύζυγός του συγγραφέας Άλκη Ζέη και ο σκηνοθέτης Βίκτωρ Αρδίττης. Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου.
Ο Σεβαστίκογλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και φοίτησε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στην Ανώτερη Λογοτεχνική Σχολή της Μόσχας. Στην Αθήνα εργάστηκε ως μεταφραστής σε περιοδικά και εφημερίδες. Στην Κατοχή έλαβε μέρος στην Αντίσταση και μετά την Απελευθέρωση συγκρότησε το Θέατρο του Λαού. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν το 1942, όπου τον επόμενο χρόνο ανέβηκε το έργο του Κωνσταντίνου και Ελένης, το πρώτο νεοελληνικό έργο που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης. Από το 1949 έως το 1956 έμεινε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, οργανώνοντας εκεί τον θίασο των Πολιτικών Προσφύγων από την Ελλάδα, και στη Μόσχα. Στο διάστημα αυτό γράφτηκε και η Αγγέλα, η οποία παραστάθηκε για πρώτη φορά στο θέατρο «Βαχτάνγκοφ Γεβγκένι» της Μόσχας. Στη συνέχεια, ανέβηκε σε πολλά θέατρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Ανατολικής Ευρώπης. Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό Θέατρο το 1964 και παραστάθηκε για πρώτη φορά την ίδια χρονιά από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.
Το έργο διαδραματίζεται στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950. Ένα κορίτσι από την επαρχία, η Αγγέλα, προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια στη θέση μιας κοπέλας που μόλις αυτοκτόνησε και συνδέεται συναισθηματικά με τον Λάμπρο, τον αδελφό της κοπέλας. Μέσα σε ένα σύστημα αθλιότητας και καταπίεσης, οι δυο τους θα συγκρουστούν με το κατεστημένο προσπαθώντας να επιβιώσουν διατηρώντας την ηθική τους ακεραιότητα.
Με γλώσσα ρεαλιστική, με έντονα συμβολικά στοιχεία, το έργο καταγγέλλει την ανέχεια, την αστυφιλία, τη διαφθορά και την ηθική διάβρωση της μεταπολεμικής κοινωνίας και συγκαταλέγεται στα θεμελιώδη έργα του μεταπολεμικού ελληνικού δραματολογίου.
