Η «Νεμπράσκα» (ΗΠΑ, 2013) του Ελληνοαμερικανού Αλεξάντερ Πέιν είναι η ταινία που αμέσως ξεχωρίζει ανάμεσα στις αρκετές που θα προβάλλονται από την Πέμπτη στις αίθουσες. Μέσα από το οδικό ταξίδι προς την ουτοπία ενός πατέρα (Μπρους Ντερν) και του γιου του (Γουίλ Φόρτε) ο Πέιν υπέγραψε ένα από τα πιο τρυφερά, χιουμοριστικά και όμορφα στην όψη road movies όλων των εποχών, το οποίο υποκλίνεται σεμνά στην τρίτη ηλικία προβάλλοντας τη χαμένη της αξιοπρέπεια.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ αποτυπώνει στην εντέλεια τη μοναχική μελαγχολία της υπαίθρου της Πολιτείας Νεμπράσκα (γενέτειρας του σκηνοθέτη) και είναι υποψήφια για Οσκαρ. Το ίδιο βραβείο διεκδικούν ο Πέιν ως σκηνοθέτης, ο Μπρους Ντερν (Α’ ρόλου), η Τζουν Σκουίμπ (Β’ ρόλου), ο Μπομπ Νέλσον (σενάριο) και η ίδια η ταινία. Μακάρι να κερδίσει σε όλα. Το αξίζει και με το παραπάνω. Θυμίζω ότι ο Ντερν βραβεύθηκε για την ερμηνεία του στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών όπου η «Nebraska» έκανε πρεμιέρα.
Μια άλλη ελληνική παρουσία της εβδομάδας είναι η «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» (2013, Ελλάδα), πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ελίνας Ψύκου. Εξυπνη αλληγορία, με φίνο τρόπο μιλά για το αδιέξοδο και τη ματαιοδοξία της φήμης. Ενας καταπληκτικός Χρήστος Στέργιογλου υποδύεται τον τηλεοπτικό αστέρα πρωινάδικου, ο οποίος αποφασίζει να σκηνοθετήσει την εξαφάνισή του προκειμένου να γίνει πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Βιτριολικό χιούμορ σε ένα αφοπλιστικό one man show γιατί στο 90% της ταινίας ο Στέργιογλου παίζει μόνος, εφόσον ο ήρωάς του κρύβεται σε ένα τεράστιο ξενοδοχείο.
  • Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του «πατέρα» του, συγγραφέα Τομ Κλάνσι, ο πολιτικός αναλυτής της CIA Τζακ Ράιαν, κεντρικός ήρωας μιας σειράς μυθιστορημάτων του πρώτου, επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με τη μορφή του Κρις Πάιν. Στο «Jack Ryan: Πρώτη αποστολή» («Jack Ryan: Shadow of recruit» ΗΠΑ, 2013) ο άγουρος ακόμα πολιτικός αναλυτής τα βάζει με τον έμπειρο «κακό» ρώσο επιχειρηματία (Κένεθ Μπράνα που σκηνοθετεί),ο οποίος θέλει να εξοντώσει το δολάριο και να προκαλέσει παγκόσμια οικονομική ύφεση. Ως ταινία δράσης ο «Jack Ryan» είναι ένα καλοκουρδισμένο μηχανάκι αλλά όπως συμβαίνει στην πλειονότητα όλων αυτών των ταινιών η αίσθηση που σου δίνει είναι ότι χρηματοδοτήθηκε από την αμερικανική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών την οποία στην ταινία εκπροσωπεί ο Κέβιν Κόστνερ.
  • Η μαγεία των λέξεων αναδεικνύεται στη δραματική ταινία «Η κλέφτρα των βιβλίων» («The book thief», Αγγλία, 2013) που σκηνοθέτησε ο Μπράιαν Πέρσιβαλ από το μυθιστόρημα του Μάρκους Ζούσακ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Με αφετηρία το 1938 στη Γερμανία, η ταινία εστιάζει στην έλξη που προκαλούν τα βιβλία στην μικρή Λίζελ (Σοφί Νελισέ), το κορίτσι που υιοθέτησε ένα φιλεύσπλαχνο ζεύγος Γερμανών, ο Τζέφρεϊ Ρας και η Εμιλι Γουότσον. Πολύ συγκινητικό αν και κάπως παλαιομοδίτικα κινηματογραφημένο φιλμ, ξεχωρίζει κυρίως για την ατμόσφαιρα της εποχής που πραγματεύεται και την ευπρόσωπη ερμηνεία του Ρας που αποτελεί εγγύηση σε ό,τι και να κάνει. Τα ίδια πράγματα τα είπαν καλύτερα η «Λίστα του Σίντλερ» και τα «Σφραγισμένα χείλη».
  • Αφελής σχολική παράσταση σε φόντο επιστημονικής φαντασίας είναι το «Παιχνίδι του Εντερ» («Ender’s game», ΗΠΑ, 2013)του Γκάβιν Χουντ, με τον Χάρισον Φορντ σε ρόλο εκπαιδευτή ευφυών νεαρών στον πόλεμο κατά των κακών εξωγήινων. Από τότε που το μυθιστόρημα του Ορσον Σκοτ Καρντ εκδόθηκε (1985) πάλευαν να το γυρίσουν. Για διάφορους λόγους αυτό δεν έγινε εφικτό μέχρι πέρυσι. Βλέποντας την πρόχειρη αυτή ταινία καταλαβαίνεις ότι θα ήταν προτιμότερο να αφήσουν το μυθιστόρημα στην ησυχία του κι εμάς στη δική μας.
  • Προβάλλεται επίσης σε επανέκδοση η ρωσική «Ευτυχία» (Ρωσία, 1934) του Αλεξάντρ Μεντβέντκιν, μια παράξενη αλληγορία καθώς η μισή απεικονίζει τη ζωή ενός ζευγαριού στην τσαρική Ρωσία και η άλλη μισή τη ζωή του ίδιου ζεύγους στη Ρωσία τον πρώτων χρόνων μετά την επανάσταση. «Σήμερα είδα πώς γελά ένας Μπολσεβίκος» είχε πει για την ταινία ο Σεργκέι Αϊζενστάιν, ο οποίος μάλιστα την αποκάλεσε «τσαπλινική κωμωδία «νέου μοντέλου»».
  • Αποκλειστικά στον κινηματογράφο Αλεξάνδρα της Καλλιθέας προβάλλονται οι μικρού μήκους «Αποχαιρετισμός στα όπλα…» (2008), «Τιμωρία» (2009), «Σ’ έναν συνοριακό σταθμό» (2010), «Τζαφάρ» (2011), «Ουκ αν λάβοις» (2012), «Αντιπαροχή» (2013) και «Λεωφόρος» (ντοκιμαντέρ 2013) που σκηνοθέτησε η Νάνσυ Σπετσιώτη.
  • Τέλος, η τρισδιάστατη ταινία φαντασίας «I Frankenstein» (2014) του Στιούαρτ Μπίτι είναι μια μάλλον ανορθόδοξη εκδοχή πάνω στον μύθο του τέρατος του Φρανκενστάιν, το οποίο αυτή τη φορά, απ’ ό,τι διαβάζουμε (γιατί η ταινία δεν παρουσιάστηκε στους δημοσιογράφους), είναι ένας ταξιδιώτης του χρόνου… Πρωταγωνιστούν οι Ααρον Εκχαρτ και Μπιλ Νάι.

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 22 Ιανουαρίου 2014

HeliosPlus