Το τραγούδι και η μουσική πρωτίστως ακούγονται. Δευτερευόντως διαβάζονται. Και η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα για τη μουσική πρέπει να γράφονται για να μένουν για πάντα. Ο συνθέτης, κιθαριστής και τραγουδοποιός Νότης Μαυρουδής αποφάσισε να γράψει το βιβλίο «Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα» (εκδόσεις Γαβριηλίδης) για να καταθέσει χωρίς περιστροφές την άποψή του για το ελληνικό τραγούδι.
Από τη Μάντρα του Αττίκ και τις μπουάτ του 1960 ως τους αχανείς συναυλιακούς χώρους των τελευταίων δύο δεκαετιών και από το ραδιόφωνο ως το Internet το ελληνικό τραγούδι συνεχίζει να ζει, να διαμορφώνει συνειδήσεις και να πλάθεται μαζί μας, να εξελίσσεται και να δοκιμάζεται. Ο Νότης Μαυρουδής μέσα από κείμενα γραμμένα με αφορμή ραδιοφωνικές εκπομπές, συνεντεύξεις, ημερίδες ή ακόμη και συζητήσεις μεταξύ φίλων αλλά και από την προσωπική του εμπειρία ως κιθαριστή, δασκάλου, τραγουδοποιού και μελετητή, θίγει μια σειρά σοβαρά και καίρια θέματα για το ελληνικό τραγούδι.
Οπως για παράδειγμα εξέχουσα θέση στις σελίδες του βιβλίου έχει το έντεχνο τραγούδι. Ο ίδιος στον πρόλογό του σημειώνει ότι χρησιμοποιεί τον εν λόγω όρο αν και έχουν παρεισφρήσει αδικαιολόγητα πολλά μουσικά ιδιώματα «για να ξεπλύνουν την ποιοτική τους καταλληλότητα. Τελικά, ο αχταρμάς του «εντέχνου» παραμένει, αφού δεν έχει βρεθεί μια άλλη λέξη… μαγική που θα την αντικαταστήσει. Ας προτείνω να σκεφτούμε πως ο μόνος τρόπος είναι να κατανοήσουμε ότι το «έντεχνο» έχει να κάνει με το εν τη τέχνη που προϋποθέτει το εντός της γνώσης, της θεωρίας της τέχνης του τραγουδιού».
Ο Νότης Μαυρουδής στο «Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα» δεν στέκεται μόνο σε θεωρητικά ζητήματα. Αντιθέτως μπαίνει στο μεδούλι του ελληνικού τραγουδιού. Αναφέρεται στη δισκογραφία, στη χθεσινή αλλά και στη σημερινή ημέρα του δίσκου, στα πνευματικά δικαιώματα, στο παλαιό αστικό τραγούδι, στο Νέο Κύμα, στην ένταση και στα ντεσιμπέλ, ενώ επίσης γράφει για τον Μανώλη Ρασούλη, την Ελένη Καραΐνδρου, τον Γιάννη Σπανό.
Ο τραγουδοποιός και κιθαριστής, σε σελίδες του βιβλίου του, καταθέτει την άποψη του ότι ενδεχομένως στο μέλλον να παράγονται δίσκοι χωρίς τις εταιρείες. «Ο σημερινός ψηφιακός δίσκος δείχνει αναντικατάστατος (…) Το θέμα λοιπόν επικεντρώνεται στον τρόπο που τα τραγούδια ενός δίσκου θα ηχογραφούνται, θα παράγονται και θα διανέμονται στο κοινό, στην αγορά, δίχως –ουσιαστικά –εταιρείες δίσκων. Δίσκοι χωρίς εταιρείες!». Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το κεφάλαιο που αναφέρεται στην Columbia. Μια αναφορά που μπορεί εκ πρώτης ματιάς να μοιάζει νοσταλγική αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Σε άλλο σημείο του βιβλίου του παρουσιάζει τη γνωριμία του με τον Κώστα Γιαννίδη όταν υπηρετούσε τη θητεία του, καταθέτει την άποψή του για τις διασκευές, ακόμη και για το «αλάθητο» του κοινού.
Το «Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα» έρχεται να προστεθεί στην περιορισμένη σχετική βιβλιογραφία και μάλλον θα ανοίξει δρόμο για συζητήσεις. Το ζητούμενο σε ένα τέτοιου είδους βιβλίο δεν είναι άλλωστε να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με τη γνώμη του συγγραφέα. Αλλά να μάθεις και, πολύ περισσότερο, να σκεφθείς για το ελληνικό τραγούδι, πώς βάδιζε, πώς βαδίζει και πού θα φθάσει.
Εν τέλει πρόκειται και για ένα βιβλίο που… ακούγεται. Και αυτό επειδή η έκδοση συνοδεύεται από το CD με τίτλο «Με δανεικά ιδανικά», σε μουσική του Νότη Μαυρουδή, στίχους της Μαίρης Φασουλάκη, ενώ τραγουδούν οι Μίλτος Πασχαλίδης, Μόρφω Τσαϊρέλη, Μυρτώ Ναούμ. Πρόκειται για καινούργια τραγούδια του Ν. Μαυρουδή, τα οποία, όπως σημειώνει ο ίδιος, παρουσιάζει μαζί με το βιβλίο, αφού δεν ευνοείται πια η παραγωγή δίσκου. Αυτοί όμως που ευνοούνται είναι οι ακροατές εφόσον πρόκειται για ένα άλμπουμ που καθαρίζει το μυαλό και την ψυχή. Και σε αυτό δεν συμβάλλει μόνο ο κιθαριστής Νότης Μαυρουδής, αλλά και η στιχουργός. Εννέα τραγούδια άλλοτε σκληρά, άλλοτε ρομαντικά, άλλοτε προφητικά.
HeliosPlus
