Με κάθε επισημότητα ξεκίνησε χθες η… αφρικανική προεδρία της Ελλάδας παρουσία ημεδαπών και άλλων φυλάρχων: γιατί πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς αυτό που συνέβη χθες το απόγευμα στην Αθήνα; Εχει καμία σχέση με ευρωπαική χώρα;
Ασφαλώς όχι. Ούτε το κέντρο του Παρισιού, ούτε του Λονδίνου, ούτε της Ρώμης, ούτε φυσικά του Βερολίνου, ή έστω άλλων, μικρότερων πρωτευουσών κλείνει ερμητικά επί ατελείωτες ώρες για να περάσουν ποιοι ; ο… Βαν Ρομπάι και ο Μπαρόζο.
Να ήταν τουλάχιστον ηγέτες μεγάλων κρατών να πει κανείς ότι είναι κατανοητό. Αλλά για αυτούς; Είναι τραγικό. Στις λοιπές μετακινήσεις τους ανά την Ευρώπη είναι ζήτημα αν τους έχουν δύο αστυνομικούς προπομπούς – δεν θα εξέπληττε αν μαθαίναμε ότι σε κάποιες χώρες δεν προβλέπεται ούτε καν αυτό και τους πάνε με ταξί…
Δε ν έχει νόημα να πει κανείς τίποτα άλλο για την άθλια χθεσινή παράτα που έστησε η κυβέρνηση άνευ λόγου και εις βάρος των πολιτών της Αθήνας αλλά και της όποιας σοβαρότητας και αξιοπρέπειας έχει απομείνει στη χώρα.
Το μόνο που αξίζει να σημειωθεί, είναι ότι, συμβολικά, αυτή η χθεσινή γελοιότητα εκφράζει κατά βάθος τη νέα Ευρώπη, στην οποία συνυπάρχουν δύο κόσμοι: εκείνος των λαών και εκείνος της γραφειοκρατίας που πρέπει να φυλάσσεται με άγρια αστυνομικά μέτρα και να λειτουργεί μόνος του, σε κενό. Γιατί, προσοχή: δεν φύλαγαν ηγέτες χθες, υπαλλήλους φύλαγαν. Δικούς μας υπαλλήλους…
Ε, αυτό το παραμύθι δεν μπορεί να πάει μακριά, την ώρα που λαοί ολόκληροι υποφέρουν. Ούτε στο μεσαίωνα τα όρια ανάμεσα στους λαούς και στις αυλές δεν ήταν τόσο κάθετα. Οχι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα…
