Οι ταινίες της εβδομάδας – Βαμπίρ, φετίχ και νοσταλγία

Βαθμολογια

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη

Παλιά, σκοροφαγωμένα βιβλία, δίσκοι βινυλίου που γρατζουνάνε, αυτοκίνητα Πακάρ και συλλεκτικές κιθάρες Χάγκστρομ και Σίλβερστοουν της δεκαετίας του 1960. Mερικά από τα αντικείμενα περασμένων εποχών και μεγαλείων που εμφανίζονται στην τελευταία, υπέροχη ταινία του Τζιμ Τζάρμους, μια φετιχιστική vintage κατάσταση διαρκείας. Κεντρικά πρόσωπα, ο… Αδάμ και η Εύα, που κατά μια έννοια θα μπορούσαν να είναι οι πραγματικοί πρωτόπλαστοι. Γιατί είναι βαμπίρ που ταξιδεύουν στους αιώνες των αιώνων, σε σημείο που τελικά να βαριούνται και λίγο.

Η Τίλντα Σουίντον με ένα iPhone στο χέρι, τυλιγμένη σε μαντίλες και ethnic φορέματα, ο Τομ Χίντλεστον κάτι σαν συνταξιούχος χίπης, ένα απομεινάρι της γενιάς των «παιδιών των λουλουδιών» που έχει μείνει εκεί. Είναι τα δύο μελαγχολικά βαμπίρ αυτής της ιδιαιτέρως τρυφερής ρομαντζάδας, που μπορεί μεν πού και πού να στάζει αίμα αλλά αυτό γίνεται με τον πιο πρωτότυπο τρόπο που μπορεί κανείς να φανταστεί –μακριά από τις συμβάσεις μιας ταινίας «με βρικόλακες». Ο προμηθευτής αίματος στα βαμπίρ του Τζάρμους μπορεί κάλλιστα να είναι ένας διεφθαρμένος γιατρός (Τζέφρεϊ Ράιτ) που κλέβει φιάλες από το φαρμακείο του νοσοκομείου!

Δύο χώροι. Η εξωτική Ταγγέρη και το πεθαμένο Ντιτρόιτ, ο κάποτε ναός της αυτοκινητοβιομηχανίας και μουσικής βιομηχανίας, ο οποίος πλέον έχει γίνει ένα τεράστιο νεκροταφείο και των δύο. Μια πόλη-φάντασμα, χαμένης αίγλης και πεθαμένης γοητείας. Μόνον σε μια ταινία του Τζάρμους όμως το Ντιτρόιτ θα μπορούσε και πάλι να λάμψει μέσα στη μαυρίλα του, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ.

Η Εύα, που στο διαβατήριό της έχει το όνομα της ηρωίδας του «Μεγάλου Γκάτσμπι» Ντέιζι Μπιουκάναν, γουστάρει τον χορό, ο Αδάμ είναι μονίμως καταθλιπτικός και μουτρωμένος. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον σε αυτό το υπέροχα μελαγχολικό ταξίδι από το Ντιτρόιτ ως την Ταγγέρη και πίσω που μοιάζει περισσότερο με αλληγορία για τη συντροφικότητα, την Τέχνη και την ανθρώπινη κατάσταση. Και τα δύο βαμπίρ είναι τα μόνα ορθολογιστικά και συγχρόνως ερωτικά όντα ενός ανέραστου κόσμου σε σύγχυση.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΑΣΤΥ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

————————————–

Με ένα αναμμένο τσιγάρο διαρκώς στο χέρι και παρ’ ότι αργοπεθαίνει από καρκίνο στο στόμα, η Βάιολετ Γουέστον (Μέριλ Στριπ) είναι η φλόγα αυτής της ταινίας που στηρίζεται στο θεατρικό έργο του σεναριογράφου Τρέισι Λετς, σεναριογράφου της τηλεοπτικής επιτυχίας «Homeland». Η Βάιολετ ήταν και παρά την κατάστασή της παραμένει σκέτος «διάολος», έτοιμη να πει κατάμουτρα αλήθειες που πληγώνουν βαθιά, κόρες, συγγενείς, γνωστούς, αγνώστους –τους πάντες. Τα μέλη της πολυπληθούς οικογένειάς της συγκεντρώνονται ξανά όταν ο σύζυγός της, ένας λιγομίλητος αλκοολικός ποιητής (Σαμ Σέπαρντ), πνίγηκε μυστηριωδώς. Είναι Αύγουστος, η ζέστη της Οκλαχόμα αποπνικτική και με τα όσα θα ειπωθούν μέσα στο σπίτι της Βάιολετ, η κατάσταση θα γίνει κυριολεκτικά αφόρητη.

Κορμός της ιστορίας, η ανταγωνιστική σχέση ανάμεσα στη Βάιολετ και στην πρωτότοκη κόρη της Μπάρμπαρα (Τζούλια Ρόμπερτς). Μεγάλες υποκριτικές δυνάμεις και οι δύο ηθοποιοί, ηλεκτρίζουν με τα τετ α τετ τους την ταινία, η οποία είναι τόσο πολύ γυρισμένη «πάνω» τους που σε ορισμένες στιγμές οι παράπλευρες ιστορίες των υπολοίπων μελών δείχνουν περιττές. Ενδεχομένως να είναι όντως περιττές και το φιλμ να λειτουργούσε σκάλες καλύτερα αν επικεντρωνόταν στη σχέση μάνας – κόρης, όπως για παράδειγμα η «Φθινοπωρινή σονάτα» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Ομως ο Τζον Γουέλς φουσκώνει την ταινία με πρόσωπα και καταστάσεις άνευ σημασίας ή ελάχιστης. Αν και θα το ήθελε, ο Γουέλς δεν είναι Τόμας Βίντερμπεργκ και έτσι ο «Αύγουστος» δεν μπορεί να αποκτήσει ποτέ τον νοσηρό αέρα της «Οικογενειακής γιορτής» που επίσης πολύ θα ήθελε. Η ταινία αγκομαχά να γίνει τολμηρή και δεν τα καταφέρνει γιατί δεν μπορεί να ξεφύγει από τα κλισέ ενός τυπικού αμερικανικού οικογενειακού δράματος που έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν και που όλα δείχνουν ότι θα ξαναδούμε.

Αίθουσες: ODEON ΕΜΠΑΣΣΥ – ΔΑΝΑΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STAR CITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

————————————–

Με την ταινία ο συμπαθής κωμικός ηθοποιός Θανάσης Τσαλταμπάσης αποπειράται στην κινηματογραφική σκηνοθεσία, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του καλοσυνάτου ανθρωπάκου που προσπαθεί να ξεφύγει από τη γρουσουζιά που τον καταδιώκει από παιδί. Η αιώνια γκαντεμιά του τον ταλαιπωρεί ασυστόλως, χάνει τη μια δουλειά μετά την άλλη, είναι αναγκασμένος να ζει με τη μαμά του, σχέση δεν μπορεί να σταυρώσει και πάει λέγοντας. Κάποια στιγμή ο τροχός θα γυρίσει, όπως περιμένουμε να γίνει από τα πρώτα πέντε λεπτά ταινίας. Μιας ταινίας γεμάτης από αστεία επεισόδια και πολλά πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ιδανικός σε ρόλους αντιπαθητικών νεόπλουτων φαλλοκρατών όπως ο εκδότης Χατζηνικολής που εδώ υποδύεται.

Η επιτυχία της «Πέμπτης και 12» είναι ότι καταφέρνει να μην καταφύγει σε χοντροκοπιές και άνοστες «ελληνικούρες» που θα τη μετέτρεπαν σε βιντεοκασέτα δεκαετίας ’80, όπως συνέβη π.χ. με τον «Ακάλυπτο». Το χιούμορ είναι προσεγμένο, πλησιάζει πιο πολύ το στυλ του «Bang Bank» και του «Πέντε λεπτά ακόμα», δύο ευπρόσωπων εγχώριων κωμωδιών της περασμένης δεκαετίας.

Ωστόσο, αλήθεια επίσης είναι ότι κάποια από τα επεισόδια ξεχειλώνουν λόγω έλλειψης ρυθμού και φυσικά της σκηνοθετικής απειρίας του Τσαλταμπάση. Η σκηνή που έχουν αιχμαλωτίσει τον κεντρικό ήρωα και τον κρατούν δεμένο στην καρέκλα νομίζεις ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.

Στην τελική, μιλάμε για μια κλασική περίπτωση κωμωδίας που είναι το αποτέλεσμα ενός σκηνοθέτη που προσπάθησε να φτιάξει κάτι δικό του έχοντας δει πάρα πολλές παλιές ελληνικές ταινίες στην τηλεόραση. Σε ρόλους-περάσματα η Σμαράγδα Καρύδη (που υποδύεται τη Σμαράγδα Καρύδη), η Ναταλία Δραγούμη (υστερική διευθύντρια τραπέζης) και ο Νίκος Ορφανός, ευχάριστος στον ρόλο ενός από τους εργοδότες του κεντρικού ήρωα.

————————————–

Στο «Περπατώντας με τους δεινόσαυρους» («Walking with dinosaurs», ΗΠΑ, 2013) σε σκηνοθεσία Μπάρι Κουκ, Νιλ Νάιτινγκεϊλ εκπαίδευση και διασκέδαση συνδυάζονται σε μια παιδική ταινία με θέμα την μετανάστευση δεινοσαύρων από την Αλάσκα προς τον Νότο, πριν από 70 εκατομμύρια χρόνια. Ακούγονται οι φωνές των: Φοίβου Ριμένα, Κώστα Αποστολίδη, Γεράσιμου Γεννατάς κ.α.

Αίθουσες 2 D: ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STAR CITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

Αίθουσες 3 D: ΔΑΝΑΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΕΛΛΩ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΝΑΝΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STAR CITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS