Αγαπηµένο µου ηµερολόγιο,
Τακ τακ. Και ξανά. Επίµονα. Το χτύπηµα στην πόρτα γίνεται επιτακτικό. Το πνεύµα των Χριστουγέννων είναι χαµογελαστό και ζητάει κεράσµατα και λιχουδιές, θέλει να µε πάρει από το χέρι να βγούµε στην αγορά, να κάνουµε επισκέψεις, να διασκεδάσουµε. Θέλει πληθωρική αγάπη, θέλει υπερβολές, θέλει να υπερβούµε τον ζόφο και το σκοτάδι. Δεν καθυστερώ. Ετοιµάζω ένα Glühwein για να ζεσταθούµε και να λαµπρύνουµε την ατµόσφαιρα. Ζεστό κρασί µε καρυκεύµατα δηλαδή, πολύ δηµοφιλές κυρίως στην Κεντρική Ευρώπη την περίοδο των τεσσάρων εβδοµάδων πριν από τα Χριστούγεννα. Και µόνο το γεγονός ότι τον Μεσαίωνα θεωρούταν ιαµατικό ποτό φθάνει για να απλώσει ζεστασιά στην καρδιά και στο σώµα σου, χώρια τα αρώµατα που πλανώνται σαν σύννεφο χαράς στο σπίτι όσο το ετοιµάζεις. Μερικές γουλιές από το αρωµατικό αυτό ζεστό κρασί είναι αρκετές για να σου φτιάξουν τη διάθεση, ειδικά αν κάνει κρύο.
Το πνεύµα των Χριστουγέννων πίνει ένα ποτήρι, τραγουδά χαρούµενο και ζητάει να πάµε στο θέατρο. Κατηφορίζουµε την Ιπποκράτους για να φτάσουµε στο Θέατρο Ακάδηµος όπου ο Δηµήτρης Πιατάς υποδύεται µια αιωνόβια γιαγιά µε θηριώδη όρεξη στη σουρεαλιστική κωµωδία «La Nonna». Ενα έργο του Αργεντινού Ροµπέρτο Κόσα που νοµίζεις πως περιγράφει καταστάσεις οικείες στην Ελλάδα τού σήµερα. Μια σατανική γιαγιά µε τόση όρεξη για σαλαµάκια, τυράκια και εξουσία, που, εν τέλει, καταβροχθίζει τον πενιχρό προϋπολογισµό της οικογένειάς της σε καιρό κρίσης και δίνει τροφή για σκέψη και προβληµατισµό.
«Παρέα και κρασί», όµως, απαιτεί αµέσως µετά το άτακτο πνεύµα. Η παρέα οργανώνεται, αλλά δεν θα πάµε µε άδεια χέρια. Κάτι ιδιαίτερο σκέφτοµαι και καταλήγω µπροστά σε έναν ελληνικό, φυσικό, αφρώδη οίνο µε νιφάδες βρώσιµου χρυσού 23 καρατίων, το Ela Gold της ελληνικής εταιρείας ELA. Μήπως προκαλούµε; αναρωτιέται µια φωνή µέσα µου. Μήπως είµαστε µίζεροι; απαντάει µια άλλη. Ας είµαστε απλώς αντικειµενικοί. Μιλάµε για έναν αφρώδη οίνο από σταφύλια των ποικιλιών Chardonnay και Αθήρι µε αρώµατα από βερίκοκο και φρεσκοψηµένο µπριός που τον απολαµβάνεις και ανοίγει η ψυχή σου από τη γεύση και το στραφτάλισµα. Τέχνη, ευφορία και απολαύσεις, και το πνεύµα µε τραβάει από το µανίκι. Ξενυχτήσαµε και πείνασε. Ούτε πρωινό θέλει ούτε µεσηµεριανό. Ενα κυριακάτικο brunch πεθύµησε και δεν χαλάω χατίρια. Στο New Taste, το εστιατόριο του New Hotel, οι αδελφοί Καµπάνα έφτιαξαν ένα όµορφο favela style σκηνικό. Πηγαίνουµε και παραγγέλνουµε αβγά Μπένεντικτ µε προσούτο, κρουασάν και pains au chocolat, πίτες, κις, τηγανίτες, καφέδες, smoothies. Σηκωνόµαστε µε το ζόρι – περνάµε πολύ ωραία – αφού υποσχεθώ να ξανάρθουµε κάποιο βράδυ για να δοκιµάσουµε το καινούργιο µενού: σούπα κολοκύθας µε πορτοκάλι και κρόκο Κοζάνης, χτένια ταρτάρ µε τζίντζερ, κριθαρότο µε µελάνι σουπιάς και µοσχαρίσια µάγουλα σε κόκκινο κρασί.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013.
