Οι ταινίες της εβδομάδας – Σεξ, βία, εκδίκηση, εξουσία

Η τελευταία κινηματογραφική ταινία του πολωνού σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Αϊβς, εμπνευσμένο με τη σειρά του από το μυθιστόρημα του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ (1836-1895), στο επώνυμο του οποίου βρίσκονται οι ρίζες του όρου «μαζοχισμός». Ο Πολάνσκι συνεργάστηκε με τον Αϊβς για τη διασκευή του θεατρικού σε κινηματογραφικό σενάριο και η ταινία έχει μόνον δύο πρόσωπα τοποθετημένα στον ίδιο χώρο, στο εσωτερικό ενός θεάτρου.

Οπως συνέβη και στην αμέσως προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη, τον «Θεό της σφαγής» –επίσης διασκευή θεατρικού έργου -, μετά από μια σύντομη εισαγωγή γυρισμένη σε εξωτερικό χώρο (ένα μεγάλο τράβελινγκ σε κάποιον δρόμο του Παρισιού όπου βρέχει καταρρακτωδώς), ο φακός του Πάβελ Εντελμαν εισχωρεί στο κτίριο όπου θα παραμείνει ως το τέλος.

Ενα θέατρο, στο οποίο μια μεγαλούτσικη σε ηλικία ηθοποιός (Εμανουέλ Σενιέ) αναζητεί δουλειά. Συμπτωματικά, ο μόνος άνθρωπος που βρίσκεται στον χώρο είναι ένας σκηνοθέτης (Ματιέ Αμαλρίκ) που πρόκειται να ανεβάσει την «Αφροδίτη με τη γούνα», ένα έργο του 1870 που είχε προκαλέσει σκάνδαλο στην εποχή του και κατηγορηθεί ως πορνό.

Ματαίως ο σκηνοθέτης θα προσπαθήσει να αποφύγει την ηθοποιό, η επιμονή της είναι τόσο έντονη που χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει, ο άνδρας έχει πιαστεί στη φάκα της. Ετσι θα αρχίσει ένα απολαυστικά διεστραμμένο παιχνίδι εξουσιαστή – εξουσιαζομένου όπου οι ρόλοι συχνά θα αλλάξουν. Η αντιμετώπιση του ιδίου του έργου που πρόκειται να ανεβεί πυροδοτεί μια σειρά από αλλοπρόσαλλες καταστάσεις, με τους δύο ηθοποιούς να «ζωγραφίζουν». Εκείνος πιστεύει ότι είναι ένα έργο για το πάθος και τον έρωτα, εκείνη ότι το θεωρεί πορνογράφημα. Εκείνος θεωρεί τη γυναίκα ηλίθια αλλά την ίδια ώρα υποκύπτει στην ικανότητά της να αποδίδει τον ρόλο της τόσο καλά.

Ενδεχομένως όλο αυτό το παιχνίδι να έχει κάποιες ομοιότητες με το πραγματικό παιχνίδι του Φον Ζάχερ-Μαζόχ με την ερωμένη του, βαρόνη Φάνι Πίστορ, την οποία είχε πείσει να ακολουθήσουν τις σελίδες του έργου του παριστάνοντας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τον υπηρέτη της με την ίδια να φορά όσο το δυνατόν συχνότερα γούνες.

Αλλά το γεγονός ότι ο διαστροφικός Πολάνσκι επέλεξε ως πρωταγωνίστρια την ίδια τη σύντροφό του και ως πρωταγωνιστή έναν ηθοποιό που του μοιάζει απίστευτα, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο ίδιος σκηνοθετεί διασκεδάζοντας αφάνταστα λες και βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Πολλές φορές οι διάλογοι των ηρώων που υποδύονται οι Σενιέ και Αμαλρίκ έχεις την εντύπωση ότι συγχέονται με τους πραγματικούς ηθοποιούς. Για ακόμη μία φορά επανερχόμαστε στο αρχαίο πια ερώτημα: η τέχνη μιμείται τη ζωή ή η ζωή την τέχνη; Οποια και αν είναι η απάντηση, ταινίες όπως η «Αφροδίτη με τη γούνα» μας το υπενθυμίζουν με τον καλύτερο, τον πιο εύστοχο τρόπο.

Αίθουσες:ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΒΑΝΑ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – EMΠΑΣΣΥ – ΙΛΙΟΝ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ –ΧΟΛΑΡΓΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΑΣ

Ολα θα καταρρεύσουν. Ενα σοβαρό επεισόδιο, η εισβολή στο σπίτι μιας όχι πλούσιας αλλά καλοβαλμένης οικογένειας αθηναίων αστών (πατέρας, μάνα, γιος, κόρη) από μια ομάδα κακοποιών θα σημάνει μια αλλαγή ριζική, κυρίως για τον πατέρα (Μανώλης Μαυροματάκης), ο οποίος δέχθηκε τον χειρότερο εξευτελισμό που θα μπορούσε να δεχτεί ένας πατέρας: καθηλωμένος στον διάδρομο, ανίκανος να αντιδράσει, άκουσε τον βιασμό της κόρης του στο διπλανό δωμάτιο και αμέσως μετά, το τελικό χτύπημα: η πατούσα του βιαστή πάνω στο πρόσωπό του…

Το «ταξίδι» προς την κάθαρση του καλού αυτού ανθρώπου που μικροκαμωμένος και με τα γυαλάκια του θυμίζει κάπως τον Γούντι Αλεν, η αμήχανη μεταμόρφωσή του από παλιό φρούραρχο της Αριστεράς σε vigilante, σε έναν αταίριαστο εκδικητή της νύχτας που στην πραγματικότητα δεν ξέρει να ξεχωρίζει την κάννη από τη σκανδάλη του όπλου, αλλά και η συνειδητοποίηση ότι κοιτάζοντας τον καθρέφτη βλέπει πια τον πραγματικό εχθρό του, είναι ο ιστός πάνω στον οποίο καταφέρνει να ισορροπήσει η τελευταία ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, βγαλμένη φυσικά μέσα από τα βρώμικα σπλάχνα της σύγχρονης Αθήνας.

Μικρές πινελιές, εικόνες που ξέρουμε πολύ καλά γιατί τις ζούμε καθημερινά. Ο «τρελαμένος» γείτονας που παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα με κάμερες (Γιώργος Γάλλος), ο ρατσιστής πεθερός που έχει την ερμηνεία για κακό εύκολη στο στόμα του (Θανάσης Παπαγεωργίου), η φωνή της λογικής και ψυχραιμίας μπροστά στην κρίση του κολλητού φίλου (Αντώνης Καρυστινός), τα δεμένα γραφειοκρατικά χέρια της αστυνομίας, τα σκοτεινά στενά του κέντρου της Αθήνας που υπό φυσιολογικές συνθήκες, νύχτα ούτε τολμάς να πλησιάσεις, όλα αυτά πλάθουν την πειστική ατμόσφαιρα σε αυτό το σφιχτοδεμένο, ειλικρινές ρεαλιστικός δράμα που με έναν περίεργο τρόπο τελικά δεν σε καταθλίβει αλλά σε προβληματίζει. Ακριβώς επειδή κοιτάζει το πρόβλημα στα μάτια.

Αίθουσες: ODEON ΟΠΕΡΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ Ν.ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STAR CITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE COSMOS

Οσοι περιμένουν να δουν χαβαλέ, του τύπου «F.L.S.» του Θάνου Τσαβλή, θα απογοητευτούν. Οπως οι δύο ταινίες «Το κακό» του Γιώργου Nούσια, τα «Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος» είναι μια ταινία φτιαγμένη με άκρατο επαγγελματισμό, σοβαρότητα και πάνω απ’ όλα ψυχή. Είναι επίσης μια ταινία που τολμά να ασχοληθεί με ένα είδος το οποίο ο ελληνικός κινηματογράφος δεν συνηθίζει να ακουμπά –την «μυθολογική περιπέτεια φαντασίας». Και γιατί όχι στο κάτω-κάτω;

Βασισμένη στο κόμικ του Γιάννη Ρουμπούλια ο οποίος και πρωταγωνιστεί, η ταινία, ακριβώς όπως ακριβώς δηλώνει ο τίτλος της, παρακολουθεί τις περιπέτειες ενός αγέλαστου, ολιγομίλητου, αινιγματικού και αποφασιστικού πρώην σκλάβου-μονομάχου από τη στιγμή που ξεφεύγει από τα χέρια ενός στρατηγού (Μελέτης Γεωργιάδης) παίρνοντας ως όμηρο την κόρη του. Χώρος και χρόνος στοιχεία αδιευκρίνιστα αλλά το σενάριο είναι ολοκληρωμένο και η πλανοθεσία του Θάνου Κερμίτση αλφαδιασμένη.

Το φιλμ αλληθωρίζει από εδώ και από εκεί με χάρη. Θα βρούμε στοιχεία από τα «Χρονικά της Νάρνια», από τις «χλαμύδες» της Τσινετσιτά της δεκαετίας του 1960, από τον «Μονομάχο» του Ρίντλεϊ Σκοτ, από τον «Κυνηγό» του Τζον Μακ Τίρναν (όπου μια αόρατη εξωγήινη οντότητα απειλούσε τη διμοιρία του Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ) αλλά και από τις ταινίες ζόμπι.

Ατέλειες; Ασφαλώς και υπάρχουν. Το μακιγιάζ μοιάζει με μπογιάτισμα, το παίξιμο κάποιων ηθοποιών όπως της Κωνσταντίνας Γεωργαντά και του Κυριάκου Κορόγιαννη προδίδει την κινηματογραφική απειρία τους, ενώ η ασταμάτητη μουσική του Δημήτρη Παπαβασιλείου επικαλύπτει πολλές φορές τους διαλόγους με αποτέλεσμα να μην ακούμε τι λέγεται. Επίσης, κάποια κομμάτια, π.χ. του σατανισμού, θα μπορούσαν κάλλιστα να απουσιάζουν χωρίς να χαλάσουν την ταυτότητα της ταινίας η οποία παρ’ όλ’ αυτά είναι το αποτέλεσμα μιας αξιέπαινης προσπάθειας.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ΙΝΤΕΑΛ

Διαβάστε επίσης ρεπορτάζ για τη δημιουργία της ταινίας 19ο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας: Δαμάζοντας τα χρήματα

Η δυναμική και μαγνητική ερμηνεία του Τόμι Λι Τζόουνς στον ρόλο του στρατηγού Ντάγκλας Μακ Αρθουρ την περίοδο που ο τελευταίος, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε αναλάβει την ανακατασκευή της διαλυμένης Ιαπωνίας του αυτοκράτορα Χιροχίτο, είναι το βασικό προσόν της ταινίας «Αυτοκράτορας».

Ο Τζόουνς είναι πάντα μια απόλαυση, ακόμα και όταν μασά με ύφος χιλίων καρδιναλίων το τεράστιο τσιμπούκι του, ή όταν στρώνει τη ζώνη του παντελονιού του. Κρίμα λοιπόν που ο ρόλος του Μακ Αρθουρ είναι συμπληρωματικός στην ταινία.

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι το δεξί χέρι του Μακ Αρθουρ, ο στρατηγός Φέλερς (τον υποδύεται ο Μάθιου Φοξ της σειράς «Lost», ένας ηθοποιός με ευπρόσδεκτο ρετρό look), ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας προσπαθεί να ισορροπήσει τα ερωτικά απωθημένα του (είναι ερωτευμένος με μια Γιαπωνέζα) με την αποστολή του, τη σύλληψη των ιαπώνων εγκληματιών πολέμου. Αυτό ακριβώς είναι το πιο αδύναμο κομμάτι της ταινίας, η οποία θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν εστίαζε περισσότερο στη διαφορά ανάμεσα στην πρακτικότητα του αμερικανού πολεμιστή με τους αυστηρούς κώδικες των σαμουράι. Διόλου τυχαία η καλύτερη σκηνή της ταινίας είναι όταν ο Μακ Αρθουρ επιτέλους συναντά τον Χιροχίτο. Στο τέλος της ταινίας…

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: VILLAGE MALL – VILLAGE PΕΝΤΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔA – NANA BOYΛΙΑΓΜΕΝΗΣ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS

————————————

>Θα μπορούσες να πεις ότι το τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο «Free Birds» στοχεύει στη δημιουργία… ενοχών σε όσους καταβροχθίζουν γαλοπούλες τα Χριστούγεννα. Είναι γνωστό ότι στην Αμερική η Ημέρα των Ευχαριστιών είναι ο εφιάλτης της γαλοπούλας. Οι γαλοπούλες που θέλουν την επανάσταση, αποφασίζουν ότι λύση θα είναι μια επιστροφή στον χρόνο προκειμένου να αλλάξει το… μενού της Ημέρας Ευχαριστιών και κατά προέκταση ο ρους της ιστορίας. Την αποστολή θα αναλάβει μια γαλοπούλα που έχει κερδίσει χάρη από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή την αγάπησε η κόρη του. Η ταινία του Τζίμι Χέιγουορντ έχει καλές στιγμές, χάρηκα ιδιαίτερα τις σκηνές όπου η γαλοπούλα απολαμβάνει τις χάρες του Λευκού Οίκου καταβροχθίζοντας πίτσες και τηλεοπτικές σαπουνόπερες. Αυτό που μου έλειψε όμως ήταν το «μαύρο» χιούμορ που είχαν π.χ. τα σαφώς ανώτερα, παρεμφερούς θεματολογίας καρτούν «Οι κότες το ‘σκασαν».

Βαθμολογία:2

Αίθουσες (2 D ΚΑΙ 3 D): ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ – CAPITOL – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

————————

>Γεμάτη από κλισέ αλλά τελικά ευχάριστη στην παρακολούθησή της η χορευτική τινέιντζερ ταινία «Στη μάχη του χορού» («Battle of the year», ΗΠΑ, 2013), εμπνευσμένη από το πραγματικό παγκόσμιο πρωτάθλημα break dance που γίνεται κάθε χρόνο στη Γαλλία. Ολα ξεκινούν από την προσπάθεια ενός πάμπλουτου χορηγού (Λαζ Αλόνσο) να οργανώσει από το μηδέν την αμερικανική ομάδα b-boying, το οποίο που είναι cool στη Γαλλία αλλά όχι πια στις Ηνωμένες Πολιτείες! Για να τα καταφέρει προσλαμβάνει ως προπονητή έναν παλιό γνωστό του, «καμένο» χαρτί εξαιτίας μιας ερωτικής περιπέτειας, ο οποίος θυμίζει βλάχικη παραλλαγή του «Μεγάλου Λεμπόφσκι»/ Τζεφ Μπρίτζες και παρ’ ότι άσχετος από χορό, ξέρει τι σημαίνει πειθαρχία και προπόνηση (τον υποδύεται ένας άλλος ηθοποιός του τηλεοπτικού «Lost», ο Τζος Χάλογουεϊ). Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς αν θα τα καταφέρει να βάλει πόστα στους χορευτές του, στους οποίους πρωτοστατεί ο Κρις Μπράουν, ένας σταρ του R & B και πραγματικό ταλέντο του χορού.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες (2 D ΚΑΙ 3 D): ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE METRO MALL ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

——————————————–

>Το «Σ’ αγαπώ» («How I live now», Αγγλία, 2012) είναι η απογοητευτική τελευταία δημιουργία του Κέβιν Μακ Ντόναλντ, σκηνοθέτη ταινιών όπως ο «Τελευταίος βασιλιάς της Σκωτίας» και η «Κατάσταση των πραγμάτων». Το φιλμ αρχίζει σαν τινέιτζερ κομεντί όπου η κεντρική ηρωίδα, μια γκρινιάρα αμερικανοπούλα σε διακοπές στη Σκωτία (Σαουάρς Ρόναν), βαριέται αφόρητα και ταλαιπωρεί αυτούς που τη φιλοξενούν. Από τη μέση περίπου και μετά όμως το «Σ’ αγαπώ» (τι άστοχος ελληνικός τίτλος αλήθεια!) μετατρέπεται σε αμήχανο σχόλιο για τη σύγχρονη… τρομοκρατία με φόντο την πανέμορφη σκωτσέζικη ύπαιθρο, όπου κάποια από τα παιδιά κρύβονται. Η ύπαιθρος είναι ίσως το μόνο στοιχείο γνησιότητας σε αυτό το χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης έργο.

Βαθμολογία: 1

Αίθουσες: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STAR CITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE METRO MALL ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

———————————

>Τέλος, μια ταινία από το Ισραήλ, το «Στο κενό της» («Fill the void», 2012), ντεμπούτο στη μεγάλου μήκους ταινία της Ράμα Μπέρσταϊν. Η σκηνοθέτρια θέλει να μας δώσει μια γενική ιδέα από την καθημερινότητα, τις συνήθειες και τους κανόνες των ορθόδοξων εβραίων της εβραϊκής κοινότητας. Παρακολουθούμε στιγμιότυπα από τη ζωή των μελών μιας χασιδικής οικογένειας από το Τελ Αβίβ. Σκηνές όπου ο πάτερ φαμίλιας μοιράζει λεφτά σε όλους, μια κηδεία, μια περιτομή, γλέντια, ακυρώσεις γάμων, ευχές διαρκείας και ακόμη περισσότερες εκκλήσεις προς τον Θεό.

Βαθμολογία:2

Αίθουσες: ΑΑΒΟΡΑ – ΑΤΤΑΛΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΦΑΡΓΚΑΝΗ