Αμετανόητο μέχρι τελικής πτώσεως το πολιτικό σύστημα της χώρας. Υπεύθυνο για τα δεινά της, υποτίθεται ότι τα τελευταία χρόνια κάνει μία προσπάθεια να αλλάξει πρώτα το ίδιο και μετά η Ελλάδα.
Υποτίθεται ότι όλες οι θυσίες που έχουν επιβληθεί γίνονται με αυτό το στόχο. Αμ δε. Σε τίποτα δεν άλλαξε το ίδιο, όπως προκύπτει ξεκάθαρα (και) από τον τρόπο με τον οποίο επελέγησαν οι νέοι διοικητές και υποδιοικητές των νοσοκομείων στη χώρα – παράδεισο του ατέλειωτου πανταχού παρόντος wi fi…
Και αφού δεν άλλαξε το ίδιο, πώς θα αλλάξει το κράτος; Αυτοι που δήθεν είναι υπέρ της συρρίκνωσης του κράτους, βολεύουν και πάλι μαζικά τους επιτελείς του κομματικού στρατού. Αυτοί που ξιφουλκούν υπέρ της ιδιωτικής οικονοομίας, εφαρμόζουν και πάλι την απόλυτη συντανή του κρατισμού, το να μοιράζεις θέσεις στους δικούς σου.
Αντιγράφω λοιπόν από το χθεσινό ρεπορτάζ στο Βήμα.gr: ”Κάθε άλλο παρά αξιοκρατικά έγινε η επιλογή των νέων διοικητών στα Νοσοκομεία της Αττικής. Τα κριτήρια ήταν και αυτή τη φορά κομματικά και… φιλικά, ενώ μέχρι τελευταία στιγμή υπήρχαν «καραμπόλες».
Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο σημειώθηκε μεγάλη καθυστέρηση στην τοποθέτηση νέων διοικητών και αναπληρωτών στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα του Λεκανοπεδίου. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι στον κατάλογο του υπουργείου Υγείας δεν περιλαμβάνονται πέντε βασικά Νοσοκομεία: ο «Ευαγγελισμός», το «Σισμανόγλειο», το «Αγία Σοφία», το «Αγλαϊα Κυριακού» και το Παίδων Πεντέλης…”
Η συνέχεια του ρεπορτάζ, μπορεί να το αναζητήσει κανείς πολύ εύκολα, αναφέρει αναλυτικά πλήθος περιπτώσεων μεταξύ των νέων διοικητών / υποδιοικητών που έχουν… περγαμηνές αφισοκολητή στα κόμματα και όχι φυσικά εκείνες που θα όφειλαν να έχουν και, κυρίως, εκείνες που θα έπρεπε να αναζητά η κυβέρνηση.
Με λίγα λόγια, το δούλεμα πάει σύννεφο: εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει τους κυβερνώντες δεν είναι άλλο παρά το πώς θα κρατήσουν την εξουσία και θα μοιράσουν την πίτα της. Κι αυτό, όταν έχουν στα χέρια τους μια ολόκληρη κοινωνία που διαλύεται και στενάζει η οποία βλέπει ότι η κομματοκρατία δεν πεθαίνει ποτέ, ότι κι αν συμβεί, ακόμα κι αν έρθει η αποκάλυψη…
Τα μεγάλα λόγια και οι εξυπνάδες έχουν περισσέψει. Ο δε μαχητικότατος υπουργός Υγείας κ. Γεωργιάδης, ο κατά δήλωση του πλέον φανατικός μνημονιακός στη χώρα, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός με αυτά, αν θέλει να εξακολουθεί να μιλά με τον τρόπο που μιλά.
Οπως θα πρέπει να είναι και πάρα πολύ προσεκτικός με το ζήτημα της πολλών εκατομμυρίων ευρώ μελέτης για την αλλαγή του συστήματος υγείας της χώρας, η οποία φαίρεται να κατευθύνεται χωρίς ανταγωνισμό σε γερμανικά χέρια – μαζί με το ίδιο το σύστημα: μακάρι αυτό τελικά να μη συμβεί.
Ομως, όπως έδειξαν και οι κομματικοί διορισμοί της υγείας, η πράξη είναι εκείνη που μετράει. Τα υπόλοιπα είναι φαιδρότητες. Και, αυτή, τους προδίδει στην πραγματική τους φύση και λογική: αμετανόητοι κομματάρχες, ακόμα και επί των ερειπίων.
Ας μην αναρρωτιούνται λοιπόν μετά για τις μετρήσεις, τις οποίες πολύ καλά γνωρίζουν. Κι ας μην ελπίζουν σε σωτηρία…
