Μικρό καλάθι πρέπει να κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ και όσοι προτίθενται να τον ψηφίσουν σημειώνει ο κ. Ι. Δραγασάκης, απαντώντας εμμέσως στις δηλώσεις του κ. Μαν Γλέζου («δεν είμαστε πειστικοί στο πού θα βρούμε τα λεφτά») και τονίζοντας ότι πρέπει τα γεγονότα να προηγούνται των διακηρύξεων. Παράλληλα επισημαίνει ότι αν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνουν δεκτές στην Ευρώπη, η σημαρινή αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να είναι έτοιμη για ρήξεις, αλλά εντός της ευρωζώνης, εφόσον κληθεί να κυβερνήσει τη χώρα…
Κληθείς να σχολιάσει τα όσα ανέφερε την προηγούμενη εβδομάδα στην ΒΗΜΑ Fm ο κ. Γλέζος ο αντιπρόεδρος της Βουλής και κατ’ εξοχήν αρμόδιος για την κατάρτιση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, είπε (μιλώντας στην Αθήνα 984): «Εγώ είδα δύο θετικά στοιχεία στην παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου. Το ένα είναι ότι επισημαίνει την ανάγκη να προσέξουμε ως κόρη οφθαλμού την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ…. Το δεύτερο είναι ότι -νομίζω ότι προκύπτει έμμεσα-, να μη λέμε πράγματα τα οποία δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να τα διασφαλίσουμε. Θεωρώ δηλαδή ότι η στρατηγική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να είναι «μικρό καλάθι».
Ας κάνουμε πράγματα που δεν θα τα έχουμε διακηρύξει. Ας είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε υποσχέσεις τις οποίες δεν θα έχουμε δώσει. Πρέπει να προηγούνται τα γεγονότα των διακηρύξεων».
Ο κ. Δραγασάκης τόνισε ότι η επεξεργασία που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά από την διαπίστωση, ότι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του. «Άρα η ρητορική από μόνη της, δεν νομίζω ότι έχει εκλογική απήχηση. Ο κόσμος θα ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ για διάφορους λόγους και κυρίως γιατί έχει πειστεί ότι χρειάζεται μια αλλαγή», είπε και συμπλήρωσε: «Υπάρχουν όμως και ερωτήματα που γέννησε η παρέμβαση και ο τρόπος που έγινε. Το πρώτο είναι ότι πρέπει να σκεφτούμε ποια είναι τα ερωτήματα της νέας εποχής που ζούμε… Το ερώτημα της νέας εποχής με την κρίση που έχουμε, είναι πώς θα δημιουργήσουμε πλούτο και πώς αυτό θα γίνει με όρους δικαιοσύνης, αειφορίας και αλληλεγγύης. Το που θα βρούμε τα λεφτά δεν είναι το σωστό ερώτημα».
Οπως υπογράμμισε ο κ. Δραγασάκης, ακόμα και για να παραχθεί νέος πλούτος, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα η ανθρωπιστική κρίση και αυτό θα πρέπει η καινούρια πολιτική να εντάξει οργανικά μέσα της.
«Το να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό, να κάνουμε ένα πρόγραμμα για τους άστεγους και για την αντιμετώπιση της πείνας και το να δημιουργήσουμε μια δέσμη μέτρων, που θα ανακουφίσουν την κοινωνία. Αυτό θα λειτουργήσει και ως μέτρο ανάκαμψης… Θα πας με τα λεφτά που έχεις, τα λεφτά που θα βρεις, ό,τι υπάρχει», είπε ο αντιπρόεδρος της Βουλής και συμπλήρωσε: «Εμείς ήδη μέσω του προγράμματος μας, έχουμε προτείνει έναν επανασχεδιασμό των ευρωπαϊκών πόρων, οι οποίοι είναι εθνικοί υπό μία έννοια. Θα δούμε ποιος άλλος τρόπος υπάρχει, εφόσον υπάρχει πλεόνασμα, για να εξασφαλίσουμε ότι το πλεόνασμα δεν θα χρηματοδοτεί το χρέος, μέχρι να μπούμε σε φάση μιας σταθερής ανάκαμψης».
Πάντως ο κ. Δραγασάκης άφησε και αιχμές κατά των διαφόρων διαφοροποιήσεων από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τα όσα είπε ο κ. Γλέζος αλλά και αναφερόμενος εμμέσως στην εσωκομματική ατιπολίτευση της Αριστερής Πλατφόρμας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια διαδικασία ώστε να γίνει ενιαίο κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι από ένα σημείο και πέρα, αυτό που δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ό,τι λέει ο καθένας. Διότι αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι σε τι δεσμεύεται η κεντρική του θέση. Το νέο πρόγραμμα που ετοιμάζουμε, θα έχει εκλογικό, αλλά και κυβερνητικό χαρακτήρα, θα περάσει από όλα τα όργανα και θα αποτελεί δέσμευση. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε παρεμβάσεις αυτού του τύπου, αλλά πρέπει για να έχουν αποτέλεσμα. Ο Μανώλης Γλέζος οφείλει να πάρει πρωτοβουλία και η κεντρική επιτροπή στην οποία ανήκει, να ασχοληθεί με αυτά τα θέματα».
Με αφορμή το άρθρο του πρώην πρωθυπουργού, κ. Κ. Σημίτη (στην Εφημερίδα των Συντακτών), ο κ. Δραγασάκης είπε ότι «είναι ένα ενδιαφέρον άρθρο» και ότι «αποτελεί περισσότερο μια προσωποποίηση του αδιεξόδου της επίσημης πολιτικής στην Ελλάδα» και ότι «περισσότερο περιγράφει ένα αδιέξοδο, παρά μια λύση».
Στο πλαίσιο αυτό σημείωσε ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως
α) αμφισβητεί ε πολιτικά, συνταγματικά και νομικά το μνημόνιο και ότι «δεν μπορούμε εμείς, ως Αριστερά, να πούμε ό,τι έγινε, έγινε και
β) στην πορεία προς τις εκλογές η αξιωματική αντιπολίτευση θα θέσει το δίλημμα: «Θέλει ο ελληνικός λαός να συνεχιστεί το μνημόνιο και όλα τα άλλα μέτρα που συνεπάγονται ή θα εξουσιοδοτήσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα δοκιμάσει μια άλλη πολιτική;».
Οπως χαρακτηριστικά συμπλήρωσε ο κ. Δραγασάκης: «Μιλάμε για τη δοκιμή της άλλης πολιτικής αρχής, με την ακύρωση του μνημονίου και την αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης…».
Ως προς το αν υπάρχει απάντηση στο τι θα συμβεί αν οι δανειστές δεν δεχτούν αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Δραγασάκης είπε: «Υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η μια είναι η διαπραγμάτευση με συναίνεση. Αυτό που κάνουν ως τώρα οι κυβερνήσεις. Επειδή υπάρχει τέτοια ασυμμετρία δύναμης, αυτό καταλήγει σε υποταγή. Το δεύτερο είναι «ή όλα ή τίποτα». Πάμε σε ρήξη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει αυτή η ρήξη και αδιαφορώντας για το αν μπορούμε να τις διαχειριστούμε. Αυτό το απορρίψαμε. Πάμε λοιπόν σε μια διαπραγματευτική λογική, διεκδικητική θα έλεγα, που λέει ότι εμείς λέμε ότι «με αυτή την πολιτική οδηγούμαστε σε καταστροφή, ενώ με μια άλλη πολιτική μπορούμε να διασώσουμε ό,τι μπορούμε και να χαράξουμε μια διαφορετική πορεία». Διεκδικούμε καταρχάς να γίνει δεκτή αυτή η θέση. Εφόσον δεν γίνει δεκτή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για ρήξη, αλλά εντός της ευρωζώνης πάντα…».
Ως προς την διαχείριση του χρέους στην Ευρώπη, ο αντιπρόεδρος της Βουλής σημείωσε: «Όταν μιλάμε για παλιό χρέος, μιλάμε για αναλωθέν κεφάλαιο, για κάτι που δεν υπάρχει ως κεφάλαιο. Άρα, ο μόνος τρόπος να εξυπηρετηθεί μέρος του χρέους αυτού, είναι να παραχθεί νέος πλούτος και ένα μέρος αυτού να δοθεί για το χρέος. Όλα τα άλλα είναι καταστροφή την οποία και ζούμε. Τώρα, το πρόβλημα περιπλέκεται από το εξής. Δεν είμαστε μόνο εμείς με χρέπς, για να πούμε ότι θα διεκδικήσουμε μια ρύθμισή του. Η Ιταλία έχει χρέος 130% του ΑΕΠ… Άρα εδώ, το θέμα που τίθεται είναι μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση των χρεών όλων των χωρών, ώστε να υπάρξει μια επανεκκίνηση της ανάπτυξης σε όλη την Ευρώπη. Εμείς αυτό το αντιμετωπίζουμε ρεαλιστικά. Γι’ αυτό και στο πρόγραμμά μας έχουμε πει ότι η καλύτερη λύση, η πρώτη επιλογή, είναι να έχουμε μια ευρωπαϊκή ρύθμιση. Εάν δεν υπάρχουν οι όροι… Και εδώ έρχομαι στον συλλογισμό του κου Σημίτη. Εμείς διεκδικούμε τα εξής. Μέχρι να μπει η ελληνική οικονομία σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, δεν μπορούμε να πληρώνουμε κανένα ευρώ. Πρέπει να «παγώσει». Και δεύτερον, δεν μπορεί η οικονομία στην κατάσταση που έχει περιέλθει, να βγει από την ύφεση, χωρίς μια χρηματοδοτική ώθηση».
Απαντώντας στην ερώτηση αν το «πάγωμα» σημείναι ένας είδος στάσης πληρωμών, ο κ. Δραγασάκης ανέφερε τα εξής:
«Θα επιδιώξουμε να γίνει συμφωνημένο, γι’ αυτό το λέω αυτό. Αυτό που περιγράφω είναι μια εξίσωση επιβίωσης. Χωρίς τους όρους αυτούς, δεν επιβιώνουμε. Είναι πάρα πολύ απλό νομίζω. Θα το δούμε και δυστυχώς τα έχουμε δει ως τώρα και αφορά και σε άλλες χώρες. Επομένως, η λύση για το χρέος είναι μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους, ούτως ώστε να υπάρξουν προϋποθέσεις μιας επανεκκίνησης. Ενδιάμεση μεταβατική λύση μπορεί να υπάρξει, αλλά δε θα ήθελα να δημιουργήσω την εντύπωση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε με ημιρύθμιση. Διότι και να φτάσει το χρέος ας πούμε στο 90% που λένε ορισμένοι, αν δεν έχουμε ανάπτυξη και αν δεν υπάρχει ρήτρα ανάπτυξης, πάλι θα εκτοξευθεί κάποια στιγμή. Εκεί προκύπτει λοιπόν ένα μεγάλο πρόβλημα, αλλά από την άλλη πλευρά έχουμε σύμμαχο την κοινή λογική, αλλά και την οικονομική ιστορία. Δηλαδή, ούτε η Γερμανία θα είχε βγει από την κρίση, μετά τον πόλεμο, αν δεν είχε πετύχει μια τέτοια ρύθμιση».
