Αισθητική σκυλάδικου

Λαϊκή τραγουδίστρια στο πάνελ του «Πρωινού mou», τρεις-τέσσερις χορεύουν στο «Dancing with the stars», σε μόνιμη βάση είναι καλεσμένοι σε εκπομπές όπως «Η Γερμανού ξανάρχεται», «Τα Καρντάσιανς», «Ελένη», «Μίλα» κ.ο.κ. Η αισθητική των περισσότερων εκπομπών που αποφάσισαν να τιτλοφορούνται τοκ σόου συνάδει απόλυτα με αυτήν της λαϊκής πίστας.

Από τη στιγμή που τα πρωινάδικα τους θεώρησαν απαραίτητο συστατικό της συνταγής τους –μόνο σε αυτή τη χώρα χορεύουν τσιφτετέλια και ζεϊμπέκικα πρωί-πρωί -, οι διάττοντες αστέρες της πίστας βρήκαν μόνιμη θέση στον τηλεοπτικό πλανήτη. Μπροστά στο θλιβερό θέαμα με την ερμηνεία ή, για την ακρίβεια, την «εκτέλεση» των σουξέ τους, πολλοί και οι παρουσιαστές οι οποίοι αγαλλίασαν, υποκλίθηκαν, ενθουσιάστηκαν. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται άλλωστε.

Η ένσταση για την αναγκαιότητα της τηλεοπτικής παρουσίας των παραπάνω ουδεμία σχέση έχει με το λαϊκό τραγούδι. Οπως και οι περισσότεροι εξ αυτών. Το λαϊκό τραγούδι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας και παράδοσης και μακάρι να ετιμάτο αναλόγως.

Εν προκειμένω μιλούμε για κακέκτυπα τα οποία τραγουδούν άσματα κακής ποιότητας και φυσικά κάνουν καριέρα λόγω ντεκολτέ και φράντζας.

Ανόητοι στίχοι, άθλια μουσική, ακόμη και χυδαιότητα η οποία είτε υπονοείται σαφέστατα είτε δηλώνεται κανονικά. Αυτοί λοιπόν σήμερα θεωρούνται ελκυστικά τηλεοπτικά πρόσωπα και καλούνται ως διασκεδαστές και ενίοτε ως αμπελοφιλόσοφοι της κοινωνικής πραγματικότητας στις εκπομπές.

Και μετά απορούμε γιατί…