Βαθμολογία
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _ : χωρίς άποψη
«Η ζωή της Αντέλ» («La vie d’ Adele», Γαλλία, 2013) του Αμπντελατίφ Κεσίς, με τις Αντέλ Εξαρχόπουλος, Λεά Σεντού
Αν ένα κομμάτι αυτής της ταινίας δεν περιείχε τις «σκληρές» σεξουαλικές σκηνές ανάμεσα στην Αντέλ Εξαρχόπουλος και στη Λεά Σεντού, διατηρώ σοβαρότατες αμφιβολίες για το αν ο ντόρος που την έχει ακολουθήσει από τότε που προβλήθηκε στις Κάννες όπου κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα θα ήταν το ίδιο μεγάλος. Τα περίπου 40 λεπτά της τρίωρης «Ζωής της Αντέλ» βρίσκονται πάνω στο κρεβάτι του έρωτα και ο φακός του Αμπντελατίφ Κεσίς δεν λέει με τίποτε να χορτάσει από αυτό το σεξουαλικό λουτρό γυναικείας ομοφυλοφιλίας.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, στο σεξ οφείλεται ο ρυθμός της «Ζωής της Αντέλ». Το σεξ είναι το πιο λειτουργικό όργανο στο «σώμα» της ταινίας, εκεί όπου τα δύο κορίτσια, η Αντέλ (Εξαρχόπουλος) και η Εμα (Σεντού) αφήνουν όλες τις αντιξοότητες και τα εμπόδια στην άκρη και αναζητούν την καθαρότητα της ηδονής. Δεν είναι εύκολο να εκφράζεις τον αληθινό εαυτό σου ακόμη και σήμερα, μας λέει η ταινία, με εξαιρετικά καλοστημένες σκηνές στον δρόμο ανάμεσα στις συμμαθήτριες της Αντέλ που την αποπαίρνουν ή με σκηνές ανάμεσα στους γονείς της καθεμιάς. Και ο θεατής καταλαβαίνει την ανάγκη τους, συμπάσχει μαζί τους, ευχαριστιέται που τις βλέπει να χαίρονται και να απολαμβάνουν, ακόμη και αν μια λεσβιακή σκηνή διάρκειας δέκα λεπτών δεν θα είχε και τόσο μεγάλες διαφορές αν διαρκούσε πέντε.
Βεβαίως, αλήθεια επίσης είναι ότι οι μεγάλες σε διάρκεια σκηνές αποτελούν χαρακτηριστικό της γραφής του συγκεκριμένου σκηνοθέτη. Θυμηθείτε τη «Μαύρη Αφροδίτη» αλλά και το «Κους κους και φρέσκο ψάρι», την καλύτερη ταινία του Κεσίς.
Ο γαλλοτυνήσιος δημιουργός αρέσκεται να καταγράφει καταστάσεις που έχεις την εντύπωση ότι δεν τελειώνουν ποτέ είτε αυτές διαδραματίζονται στο τραπέζι με το φαγητό, σε ένα σαλόνι σαδομαζοχιστικών περιπτύξεων του 19ου αιώνα, ή στο σπίτι μιας σύγχρονης κοπέλας που μπροστά της η «Εμμανουέλα» της συγχωρεμένης της Σίλβια Κριστέλ δείχνει κοριτσάκι του κατηχητικού!
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: GAZARTE CINEMA – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΔΑΝΑΟΣ – ΕΛΛΗ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕΑΚ – VILLAGE MALL
Σημαδεύοντας ελικόπτερα με το ψαροντούφεκο!
«Machete: Η επιστροφή» («Machete Kills», HΠA, 2013) του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, με τους Ντάνι Τρέγιο, Ντάμιεν Μπισίρ, Μελ Γκίμπσον, Lady Gaga, Μισέλ Ροντρίγκεζ.
Τον λένε Ματσέτε και σκοτώνει. Τρία χρόνια έχουν περάσει από τη χρονιά που ο μεξικανός ηθοποιός (πρώην κατάδικος, παρακαλώ) Ντάνι Τρέγιο, μία από τις πιο χαρακτηριστικές ασχημόφατσες του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου, ξέφυγε από τους β’ ρόλους και προήχθη σε πρωταγωνιστή υποδυόμενος τον «Ματσέτε», έναν ήρωα βγαλμένο (όπως όλη η ταινία) από τα «σκουπίδια» του αμερικανικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1970.
Είναι τα «σκουπίδια» που τόσο πολύ αγαπούν ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και ο φίλος του Κουέντιν Ταραντίνο, οι οποίοι τα τίμησαν στο double feature «Grindhouse» και τις ταινίες «Planet terror» (Ροντρίγκεζ) και «Death Proof» (Ταραντίνο).
Ο Ματσέτε λοιπόν επιστρέφει. Και όταν τον σώζει από την κρεμάλα ο ίδιος ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ουδείς άλλος από τον… Τσάρλι Σιν ή Κάρλος Εστέβεζ (όπως αναφέρεται στους τίτλους το πραγματικό όνομά του) αναλαμβάνει την αποστολή διάσωσης του Πενταγώνου από τη βόμβα ενός πρώην κυβερνητικού πράκτορα (Ντάμιεν Μπισίρ), ο μηχανισμός της οποίας θα ενεργοποιηθεί αν η καρδιά του σταματήσει!
Αν όλα αυτά σάς φαίνονται αδιανόητα, πού να δείτε σκηνές με τον Ματσέτε να ανατινάζει ένα ελικόπτερο με ψαροντούφεκο ή τον Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ να μεταμορφώνεται σε Lady Gaga! Σε αυτές τις ταινίες η υπερβολή είναι μια σύμβαση που είτε τη δέχεσαι είτε όχι. Προσωπικά, μέχρι ενός σημείου το διασκέδασα αλλά μετά άρχισα να βαριέμαι από τον ατέλειωτο «κιμαδο-χαβαλέ» και τα ανάλογα καλαμπουράκια.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE PENTH – VILLAGE ΠΑΓΚPATI – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS
Μια θάλασσα πλατιά…
«Κον Τίκι» («Κον Τικι», Δανία, 2012) των Γιοακίμ Ρόνινγκ, Εσπεν Σάντμπεργκ, με τους Παλ Σβέρε Χάγκεν, Γκούσταβ Σκάσγκαρντ
Υποψήφιο εφέτος για το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, το δανέζικο αυτό φιλμ επιστρέφει στο 1947 όταν με ηγέτη τον εξερευνητή Θορ Χέιρντελ (Παλ Σβέρε Χάγκεν) μια ομάδα βορειοευρωπαίων αποφάσισε να κάνει ένα τεράστιο θαλάσσιο ταξίδι από την Νότια Αμερική στην Πολυνησία πάνω σε μια χειροποίητη σχεδία.
Σκοπός του ταξιδιού ήταν η ομάδα να αποδείξει ότι ήταν εφικτό για τους Περουβιανούς να κάνουν αυτό το τρομερά δύσκολο ταξίδι πριν ακόμα από την εποχή του Χριστόφορου Κολόμβου.
Η ηρωϊκή αυτή περιπέτεια που έγινε τεράστιο θέμα στην εποχή της, κινηματογραφείται συναρπαστικά από το ντουέτο των δανών σκηνοθετών αλλά και πάλι, ποτέ δεν νιώθεις ότι παρακολουθείς κάτι παραπάνω από ένα εντυπωσιακά φτιαγμένο «ρεπορτάζ», γυρισμένο στους ρυθμούς μιας καλοφτιαγμένης αμερικανικής περιπέτειας (γι’ αυτό και προτάθηκε για το Οσκαρ).
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ODEON ΕΜΠΑΣΣΥ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ
Αντε πάλι τα φαντάσματα
«Παγιδευμένη ψυχή: Κεφάλαιο 2» («Insidious: Chapter 2», ΗΠΑ, 2013) του Τζέιμς Γουάν, με τους Πάτρικ Γουίλσον, Ρόουζ Μπάιρν, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ
Αλλη μία ταινία που έχει τις ρίζες της σε παρελθούσα επιτυχία, όχι και τόσο παλιά βέβαια, αφού δεν έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που παίχθηκε η πρώτη «Παγιδευμένη ψυχή», του ίδιου φυσικά σκηνοθέτη, Τζέιμς Γουάν. Η δεύτερη ταινία, που έχει και αυτή στον τίτλο της τη λέξη κεφάλαιο (όπως συμβαίνει στον πρωτότυπο τίτλο της «Ζωής της Αντέλ»), αρχίζει από το σημείο όπου τελείωσε η πρώτη και βουτά στα άδυτα των ονείρων ενός παιδιού που προφανώς είναι δαιμονισμένο. Φαίνεται ότι ο μικρός έχει το χάρισμα να επικοινωνεί με τους νεκρούς και το παρασιτικό πνεύμα θέλει να πάρει τη θέση του. Το τι έχει να γίνει στο σπίτι του άλλο να το λες και άλλο να το βλέπεις.
Ο Τζέιμς Γουάν ξέρει το είδος του κινηματογραφικού τρόμου και το υπηρετεί με συνέπεια. Οφείλω να πω ότι τρόμαξα πραγματικά παρακολουθώντας τους σκοτεινούς διαδρόμους, τα σκαλιά βουτηγμένα στις σκιές, τα εφιαλτικά παιχνίδια που προκαλούν θορύβους και τις ντουλάπες που κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Ωστόσο όλα αυτά τα «πυροτεχνήματα» τα έχουμε χιλιοξαναδεί, και μάλιστα σε πολύ καλύτερες, πολύ πιο ολοκληρωμένες και «γεμάτες» ταινίες (ενδεικτικά αναφέρω τη «Λάμψη» και την «Εκτη αίσθηση») που σίγουρα είχαν και ένα πιο κατανοητό σενάριο.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ESCAPE IΛΙΟΝ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – VILLAGE AΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Τρεις από τις νέες ταινίες της εβδομάδας δεν παρουσιάστηκαν στους δημοσιογράφους, επομένως για αυτές δεν μπορεί να εκφραστεί γνώμη. Οι ταινίες είναι:
>Η ποδοσφαιρική κωμωδία «Οι μάγοι της μπάλας» («Les seignures», Γαλλία, 2013) του Ολιβιέ Νταάν, με τους Χοσέ Γκαρσιά, Γκαντ Εμαλέχ και Ομάρ Σι (VILLAGE PENTH).
>Η περιπέτεια φυλακών «Σχέδιο απόδρασης» («Escape plan», ΗΠΑ, 2013) του Μίκαελ Χάφστρομ, με τους Σιλβέστερ Σταλόνε και Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ (STER ΙΛΙΟΝ –OΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΝΑΝΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY).
>Η αισθηματική κωμωδία «Τα βέλη του έρωτα» («Liberal arts», ΗΠΑ, 2013) του Τζος Ράντνορ με τον ίδιο, την Ελίζαμπεθ Ολσεν και τον Ζακ Εφρον. (VILLAGE PENTH).
