Απληστον, κατά κανόνα, και αδηφάγον το «μεγάλο κεφάλαιο» πολλάκις δεν αρκείται σε λογικά κέρδη. Ορισμένοι δεν διστάζουν να στραγγαλίσουν ακόμη και τις Αγορές προκειμένου να γράψουν υπερκέρδη στα κατάστιχά τους
Ακόμη περισσότερο: δεν αρκούνται στα νόμιμα κέρδη από τις δραστηριότητες στα διεθνή Χρηματιστήρια κ.λπ.
Συχνά οι διεθνείς τζογαδόροι στήνουν έτσι τα πράγματα ώστε να πραγματοποιούν υπερκέρδη, απομυζώντας κράτη και υπονομεύοντας τον κοινωνικό ιστό.
Με αυτόν τον «αριστερό» πρόλογο ας δούμε τι συμβαίνει στη χώρα μας –και πώς τελικά η απληστία των ξένων «επενδυτών» σώζει πιθανότατα τα «ασημικά» μας από τους ξένους άρπαγες.
Η πλειοψηφία των πολιτών μοιάζει να αποδέχεται έστω ως αναγκαίο κακό την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων –την πώληση δηλαδή σε εγχώριους και ξένους επενδύτες (και κερδοσκόπους) επιχειρήσεων που ανήκουν στο Δημόσιο.
Φυσικά οι κάθε λογής επιχειρηματίες προσπαθούν να πάρουν τα φιλέτα και να αφήσουν τα κόκαλα… Στην παρούσα περίοδο και σε ό,τι αφορά τα ελληνικά «ασημικά» φαίνεται ότι οι κερδοσκόποι ατύχησαν. Η αδυναμία του Ελληνικού Δημοσίου να εκτελέσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στα καθορισμένα χρονικά όρια άνοιξε τις ανομολόγητες ορέξεις των αρπακτικών. Με τη θεωρία ότι όσο καθυστερεί η αποτίμηση και διάθεση προς πώληση κ.λπ. των φιλέτων της δημόσιας περιουσίας τόσο φθηνότερα θα ψωνίσουν, περιμένουν… Με την προσδοκία ότι παρερχομένου του χρόνου εκμηδενίζεται η αξία των προς ιδιωτικοποίηση προσφερομένων!
Πράγματι το ελληνικό κράτος απεδείχθη ανίκανο και απρόθυμο να υπηρετήσει την κυβερνητική επιλογή των ιδιωτικοποιήσεων προκειμένου να συμπληρωθούν τα δημόσια ταμεία. Αυτή όμως η εξέλιξη μπορεί να σώσει τα «ασημικά».
Η κυβέρνηση πρέπει, εφόσον έχει φανεί φως στην άκρη του τούνελ, να επανεκτιμήσει προθέσεις και τιμές. Οι ξένοι επενδυτές που περίμεναν να… μηδενισθεί η αξία δημοσίων επιχειρήσεων για να ψωνίσουν (τζάμπα!) έχασαν, τους πρόδωσε η ίδια η δική τους αγορά: υπάρχει και άλλος δρόμος.
Στη διεθνή αγορά υπάρχουν και εκείνοι στους οποίους το Δημόσιο μπορεί να αναθέσει/εκμισθώσει τη διοίκηση και διαχείριση επιχειρήσεων και οργανισμών. Και να εισπράξει το Δημόσιο, σε λίγα χρόνια, πολύ περισσότερα από το «τίμημα» των εκποιήσεων.
Χρειάζεται τόλμη και καλαματιανά νεφρά προς τούτο!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
