Λίγο προτού η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την επέκταση ή μη του προγράμματος σταθεροποίησης (ή άλλως μνημόνιο I, II) κορυφωθεί, ένα νέο βιβλίο έρχεται να προστεθεί στην εργογραφία των τελευταίων ετών για τα θέματα της πολιτικής οικονομίας της κρίσης.
«Οι καιροί αλλάζουν –εμείς; Κείμενα για την Ευρωπαϊκή πολιτική οικονομία πριν και μετά την κρίση», Αθήνα: Παπαζήσης 2013, είναι ο τίτλος του βιβλίου του κ. Ν. Κουτσιαρά, ο οποίος διδάσκει Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Στο επίκεντρο της έρευνας βρίσκονται η ιδιοσυστασία της Ε.Ε. και της νομισματικής ενοποίησης καθώς και η έως σήμερα διαχείριση της κρίσης.
Ως μείζον ερώτημα, αναδεικνύεται το εάν η Ευρώπη πρέπει και εάν μπορεί να αλλάξει, με αναπόφευκτες παραπομπές στις θεωρήσεις περί την ίδια την φύση του Ευρωπαϊκού πολιτικού σχεδίου.
Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο συγγραφέας, παρακολουθώντας το Ευρωπαϊκό οικονομικό και πολιτικό τοπίο πριν και μετά την κρίση και εντοπίζοντας και εξηγώντας τις μεταβολές των δεδομένων και των αντιλήψεων είτε, πολλές φορές, την αδυναμία μεταβολής τους.
Μεταξύ των άλλων σημειώνεται στο βιβλίο πως «η πρόκριση της πολιτικής λιτότητας αντιβαίνει στην οικονομική λογική –και παρακάμπτει την ιστορική εμπειρία», αλλά και ότι «η επιθετική δημοσιονομική εξυγίανση εξασθενίζει (εάν δεν αναιρεί) τόσο την σκοπιμότητα όσο και πολιτικώς εφικτό της εκ παραλλήλου εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Η άποψη που εκφράζεται είναι πως «η αποσόβηση του κινδύνου (για την μακροοικονομική σταθερότητα και την εγχώρια και Ευρωπαϊκή πολιτική ισορροπία) προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, την αποκατάσταση της δυνατότητας άσκησης αντικυκλικής δημοσιονομικής πολιτικής σε εθνικό επίπεδο και την παρουσία δεκαοκτώ μικρών, αυθεντικών όμως John Meynard Keynes.»
Εκτιμά πάντως ο στυγγραφέας ότι τα ενδεχόμενα είναι σχεδόν μηδενικά ως προς το κατά πόσον η αμοιβαιοποίηση του χρέους και η θέσμιση αναδιανεμητικών μηχανισμών στο
επίπεδο της ευρωζώνης θα διασφάλιζαν τη βιωσιμότητα του χρέους.
