Αγαπητοί αναγνώστες, θα ήθελα να συνάψουμε μια Προγραμματική Συμφωνία. Από σήμερα και στο εξής δεσμεύομαι να γράφω κείμενα με σωστά ελληνικά παρεκτός αν ξεφύγει κανένα ορθογραφικό. Θα χρησιμοποιώ και το συντακτικό του Τζάρτζανου. Τα θέματα των άρθρων θα άπτονται της πολιτικής επικαιρότητας και θα καλύπτω κάθε επιθυμία σας για ενημέρωση.
Δεν σας ρωτώ αν συμφωνείτε με την Προγραμματική Συμφωνία μας επειδή έχω τη βεβαιότητα ότι την προσυπογράφετε. Την ίδια βεβαιότητα έχουν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος που παρουσίασαν Προγραμματική Συμφωνία 43 σημείων για να διατυμπανίσουν τα εξής: επιθυμούν να εξαντλήσουν την τετραετία αν και θα προτιμούσαν μεγαλύτερη παρέα στον κυβερνητικό συνασπισμό. Θέλουν να μείνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θέλουν να φύγουν από την κρίση. Λένε επίσης ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. Οι δημοσιονομικές τρύπες του Γιάννη Στουρνάρα και οι στοχευμένες περικοπές που παρουσίασε αφορούν μάλλον τον προϋπολογισμό της χώρας του Ποτέ-Ποτέ.
Θα λέγαμε ότι πρόκειται για κείμενο εμπνευσμένο από αισιοδοξία, με διάθεση ονειροπόλησης. Πλην όμως ορισμένα «σημεία» καταδεικνύουν ότι πρόκειται για μια ακόμη κοροϊδία. Το πιο κραυγαλέο αφορά τις τράπεζες και τις ρυθμίσεις των δανείων_ τις ιδιωτικές τράπεζες που διαρκώς διασώζονται με δημόσιο χρήμα «για να μην καταρρεύσει η οικονομία». Οι δυο αρχηγοί λένε ότι «επιδιώκουν να βελτιωθούν» κάποια ζητήματα. Συγκεκριμένα: «οι ρυθµίσεις των δανείων από το τραπεζικό σύστηµα πού πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο φιλικές, ευέλικτες και ρεαλιστικές µε όριο τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών που ανήκουν στο χαρτοφυλάκιο του δηµοσίου και την απόλυτη προστασία των καταθέσεων».
Αυτές οι γενικούρες δεν εξασφαλίζουν τίποτε για τους καταναλωτές. Αν ήθελαν πραγματικά να συμβάλλουν στη βελτίωση των ρυθμίσεων με τις τράπεζες θα προχωρούσαν σε κάποια ακραία απόφαση, τόσο ακραία όσο αυτή που είχε πάρει ο Βενιζέλος όταν χρηματοδοτούσε την Proton Bank παρά την αντίθετη εισήγηση των τεχνοκρατών στο Λογιστήριο του Κράτους. Στις γενικούρες εντάσσονται και άλλα σημεία, όπως αυτό που αναφέρεται στην «επανεκκίνηση των έργων οδικών αξόνων». Η επανεκκίνηση έχει ανακοινωθεί από τον αρμόδιο υπουργό τουλάχιστον 17 φορές παραπέμποντας πλέον σε πρόβλεψη καφετζούς «μεγάλο δρόμο θα διαβείς».
Αποκορύφωμα της επιπολαιότητας του κειμένου είναι το σαρακοστό σημείο: «Το προγραµµατικό αυτό πλαίσιο είναι ταυτόχρονα και το πολιτικό πλαίσιο της διαπραγµάτευσης µε τους ευρωπαίους εταίρους, τους ευρωπαϊκούς θεσµούς και το ∆ΝΤ µε στόχο την όσο γίνεται ταχύτερη, οριστική και ασφαλή έξοδο της Πατρίδας µας από το µνηµόνιο». Θέλουν στ’ αλήθεια να κυβερνήσουν πλασάροντας ένα κειμενάκι των δέκα σελίδων; Μήπως έχουν ένα κάπως παράξενο χιούμορ;
Η παρουσίαση των θέσεων δεν ήταν αρκετή για τον Βενιζέλο ο οποίος έκανε και δήλωση, ως κερασάκι τούρτας: «Η Προγραμματική Συμφωνία δεν είναι μια συμφωνία ανάμεσα στα δυο κόμματα, είναι μια συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και την ελληνική κοινωνία».Την ελληνική κοινωνία τη ρώτησαν; Μπορούν να την ρωτήσουν, όπως ορίζει το Σύνταγμα, με εκλογές, κι ας είναι στο τέλος της τετραετίας. Τα ενδιάμεσα και τα σημεία αποτελούν αστειότητες, αγαπητοί αναγνώστες.
