«Αντε, να ανοίξουν τα θέατρα, να αυξηθεί η κίνηση, να έχουμε κι εμείς δουλειά…» έλεγε καταστηματάρχης επί της Βουκουρεστίου στις αρχές Σεπτεμβρίου. «Οι απογευματινές παραστάσεις, αλλά και οι βραδινές, τώρα που ορισμένα μαγαζιά μένουν ανοιχτά ως τις εννιά, βοηθούν κι εμάς. Κι αν δεν ψωνίσει ο πελάτης, μπαίνει μέσα στο μαγαζί, βλέπει κάτι που τον ενδιαφέρει κι έρχεται την επομένη να το αγοράσει… Οσο πιο γνωστοί είναι οι ηθοποιοί που παίζουν τόσο αυξάνεται ο τζίρος μας. Τελικά το θέατρο κάνει καλό στην αγορά».
Η εφετινή σεζόν πάντως φαίνεται πως διαθέτει τα στοιχεία εκείνα για να ξαναζωντανέψει το κέντρο της Αθήνας και να φέρει κόσμο στα γύρω μαγαζιά –εμπορικά, εστιατόρια, καφέ… Μετρά γύρω στις δέκα θεατρικές σκηνές και όλες φιλοξενούν παραστάσεις με γνωστά ή και πολύ γνωστά ονόματα στις μαρκίζες τους.
Λάκης Λαζόπουλος, Γιώργος Κιμούλης, Σταμάτης Φασουλής, Πέτρος Φιλιππίδης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Γιάννης Ζουγανέλης, Κώστας Βουτσάς, Πέμυ Ζούνη, Ζέτα Μακρυπούλια, Θοδωρής Αθερίδης, Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Σμαράγδα Καρύδη, Αννα Βίσση…
Με αίθουσες ανανεωμένες και προσεγμένες, που επιτρέπουν στον θεατή να καθήσει άνετα, το κέντρο τα βράδια μετατρέπεται σε μια ποικιλόμορφη θεατρική πιάτσα: Το κλασικό Αθηνών, το οποίο εφέτος φιλοξενεί τον «Πουπουλένιο» του Μάρτιν Μακ Ντόνα και τα Δευτερότριτα τον μονόλογο «Εγώ η Γωγώ» της Ελένης Γκασούκα, στη γωνία Ακαδημίας και Βουκουρεστίου. Δίπλα το Βρετάνια με το «I am Greek» του Λαζόπουλου. Στην πλατεία Καρύτση το επιβλητικό Μουσούρη με το έργο «Φον Δημητράκης» του Ψαθά και απέναντι ο ιστορικός «Παρνασσός» που έχει ανανεωθεί και έχει επιστρέψει δυναμικά στα αθηναϊκά δρώμενα. Το ανακαινισμένο Αλίκη με τους «Ψύλλους στ’ αφτιά» του Φεϊντό επί της οδού Αμερικής, με το Μικρό Παλλάς δίπλα να προτείνει ένα ποικίλο πρόγραμμα. Τέλος, ανεβαίνοντας την Αμερικής το διαχρονικό «Δημήτρης Χορν», το οποίο εφέτος προτείνει Ιψεν και «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν», και κάτω το Αμιράλ.
«Από το 1987 που έχω αναλάβει τα θέατρα Αθηνών και Βρετάνια έχουν δει πολλά τα μάτια μου» λέει ο έμπειρος θεατρικός παραγωγός Κάρολος Παυλάκης. «Παλαιότερα ήταν όλα ανοιχτά ως τις δύο το πρωί… Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος είχε αρχίσει να φοβάται, γι’ αυτό και η κίνηση μετά τις έντεκα αραίωνε. Είμαι όμως αισιόδοξος γι’ αυτή τη χρονιά. Βλέπω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Οι καλές παραστάσεις, οι γνωστοί ηθοποιοί, τα ονόματα, η μαρκίζα που λέμε, είναι καθοριστικά».
«Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους» παρατηρεί η κυρία Αρχοντούλα Παπαπαναγιώτου, επικεφαλής της Ελληνικής Θεαμάτων. «Εχουμε ήδη τα πρώτα δείγματα του Παλλάς για αυτή τη σεζόν: Από την επανάληψη του «Σικάγο» που έκοψε 8.000 εισιτήρια, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε Σεπτέμβριο, ως τους «Δαίμονες» που τρέχoυν με 1.000 εισιτήρια την ημέρα. Καταλαβαίνετε πόσο εκρηκτικά νούμερα είναι αυτά, γιατί και οι «Δαίμονες» είναι επανάληψη από πέρυσι». Επισημαίνει άλλωστε ότι το ενδιαφέρον για το «Μερικοί το προτιμούν καυτό» που θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο «είναι πράγματι… καυτό, ενώ στο Αλίκη το περασμένο Σάββατο οι «Ψύλλοι στ’ αφτιά» ήταν sold out, κι ας είχε ξεκινήσει δύο ημέρες νωρίτερα… Και μιλάμε για θέατρο 500 θέσεων».
Τελευταίως και ο «Παρνασσός» έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι του κέντρου, καθώς δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο με εκδηλώσεις και συναυλίες που προκαλούν το ενδιαφέρον όλων των ηλικιών, και των νέων. Πρόσφατα η κεντρική αίθουσα δόθηκε στην επίδειξη μόδας των ΜI-RO, δύο νεαρών ελλήνων σχεδιαστών, που επέλεξαν συνειδητά τον χώρο, σε μια προσπάθεια να συμβάλουν και εκείνοι στο ζωντάνεμα του αθηναϊκού κέντρου. Η επίδειξη συγκέντρωσε πάρα πολύ κόσμο.
Πιάνοντας τον παλμό των ημερών, στο θέατρο Βρετάνια, όπου ο Λάκης Λαζόπουλος ανεβάζει αυτή την εβδομάδα το «Sorry, I am Greek», προστέθηκε μία επιπλέον παράσταση κάθε Κυριακή, πριν από εκείνη των επτά το βράδυ: Είναι η matinée των 15.30. «Αυτό θα επιτρέψει σε κόσμο που μένει μακριά, που δεν θέλει το βράδυ να κυκλοφορεί, που χρησιμοποιεί τη συγκοινωνία, να έρθει. Οπως επίσης στις ηλικιωμένες κυρίες που δύσκολα κυκλοφορούν μόνες τους το βράδυ» εξηγεί ο κ. Παυλάκης.
«Πιστεύω ότι το Παλλάς είναι από τα πιο ωραία θέατρα –αν όχι το πιο ωραίο στην Αθήνα. Ο,τι έχει δει εκεί ο κόσμος τον έχει ικανοποιήσει. Μέσα στο Παλλάς αυξάνεται η αξία και η ποιότητα της παραγωγής. Είναι πια σημείο αναφοράς από το 2006 που άνοιξε. Ακόμη και με τις διαδηλώσεις ή τις πορείες εμείς δεν ακυρώναμε τις παραστάσεις μας και ο κόσμος ερχόταν. Είναι πολιτική μας. Ισως γιατί και εμείς και ο κόσμος ξέρουμε ότι είναι ένα ασφαλές θέατρο…» καταλήγει.
«Ο ένας βοηθάει τον άλλον, έτσι κι αλλιώς…» λέει ο παραγωγός των θεάτρων Αθηνών, Βρετάνια και από πέρυσι και του Μουσούρη. «Οταν πάει καλά το ένα θέατρο και το δίπλα έχει καλή παράσταση, θα την παρασύρει, θα τη δυναμώσει. Κάνουμε όμως και εμείς προσπάθειες, με την τιμολογιακή μας πολιτική. Μειώνουμε την τιμή του εισιτηρίου, την ίδια στιγμή που το κόστος των παραγωγών δεν μειώνεται ανάλογα. Στο Μουσούρη φέτος το εισιτήριο για ανέργους είναι δέκα ευρώ και μιλάμε για μια παραγωγή έντεκα ηθοποιών με τον «Φον Δημητράκη»…».
«Η φετινή χρονιά δείχνει ότι θα πάει καλύτερα» λέει ο Παντελής, γνώριμη φιγούρα στο εστιατόριο Passagi, στη Στοά Σπυρομήλιου. Από τους βασικούς σερβιτόρους, ο Παντελής ζει τα τελευταία χρόνια τον ρυθμό του κέντρου. «Κατά καιρούς οι πορείες και οι διαδηλώσεις έχουν προκαλέσει προβλήματα. Ολη αυτή η κατάσταση δεν βοηθάει τον κόσμο και φυσικά μας έκοβε δουλειά. Τώρα φαίνεται ότι τα πράγματα πάνε και θα πάνε καλύτερα. Ανοίγουν σιγά-σιγά και τα θέατρα και αυτό λειτουργεί υπέρ της κίνησης στο κέντρο. Υπάρχει πάντα ο κόσμος που μετά την παράσταση θέλει να συνεχίσει την παλιά συνήθεια και να καθήσει για φαγητό ή και για ένα ποτήρι κρασί». Και δεν είναι μόνον το Παλλάς, το Αλίκη ή το Μικρό Παλλάς που ανήκουν στο κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, αλλά και όλα τα άλλα.
«Βέβαια, είναι αλήθεια ότι κάποιες παραστάσεις του Παλλάς, όπως το μιούζικαλ με τη Μαρινέλλα, συγκέντρωσε κόσμο που ερχόταν με μεγαλύτερη ευκολία να φάει μετά» θυμάται ο Παντελής. Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι το Pasagi, κυρίως, έχει γίνει στέκι, καθώς εκεί συχνάζουν οι καλλιτέχνες μετά τις παραστάσεις τους. Και αυτό είναι κάτι που αρέσει ιδιαίτερα στους υπόλοιπους.
Ο ένας ανεβάζει τον άλλον
Η αλήθεια είναι ότι το κέντρο της Αθήνας τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια πέρασε δύσκολα: πορείες και διαδηλώσεις καθόρισαν την τύχη του και λειτούργησαν αποτρεπτικά. Σήμερα μοιάζει να ξανακερδίζει τη θέση του –και τα θέατρα παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Η αλήθεια είναι ότι το κέντρο της Αθήνας τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια πέρασε δύσκολα: πορείες και διαδηλώσεις καθόρισαν την τύχη του και λειτούργησαν αποτρεπτικά. Σήμερα μοιάζει να ξανακερδίζει τη θέση του –και τα θέατρα παίζουν καθοριστικό ρόλο.
«Πιστεύω ότι το Παλλάς είναι από τα πιο ωραία θέατρα –αν όχι το πιο ωραίο στην Αθήνα. Ο,τι έχει δει εκεί ο κόσμος τον έχει ικανοποιήσει. Μέσα στο Παλλάς αυξάνεται η αξία και η ποιότητα της παραγωγής. Είναι πια σημείο αναφοράς από το 2006 που άνοιξε. Ακόμη και με τις διαδηλώσεις ή τις πορείες εμείς δεν ακυρώναμε τις παραστάσεις μας και ο κόσμος ερχόταν. Είναι πολιτική μας. Ισως γιατί και εμείς και ο κόσμος ξέρουμε ότι είναι ένα ασφαλές θέατρο…» καταλήγει.
«Ο ένας βοηθάει τον άλλον, έτσι κι αλλιώς…» λέει ο παραγωγός των θεάτρων Αθηνών, Βρετάνια και από πέρυσι και του Μουσούρη. «Οταν πάει καλά το ένα θέατρο και το δίπλα έχει καλή παράσταση, θα την παρασύρει, θα τη δυναμώσει. Κάνουμε όμως και εμείς προσπάθειες, με την τιμολογιακή μας πολιτική. Μειώνουμε την τιμή του εισιτηρίου, την ίδια στιγμή που το κόστος των παραγωγών δεν μειώνεται ανάλογα. Στο Μουσούρη φέτος το εισιτήριο για ανέργους είναι δέκα ευρώ και μιλάμε για μια παραγωγή έντεκα ηθοποιών με τον «Φον Δημητράκη»…».
«Η φετινή χρονιά δείχνει ότι θα πάει καλύτερα» λέει ο Παντελής, γνώριμη φιγούρα στο εστιατόριο Passagi, στη Στοά Σπυρομήλιου. Από τους βασικούς σερβιτόρους, ο Παντελής ζει τα τελευταία χρόνια τον ρυθμό του κέντρου. «Κατά καιρούς οι πορείες και οι διαδηλώσεις έχουν προκαλέσει προβλήματα. Ολη αυτή η κατάσταση δεν βοηθάει τον κόσμο και φυσικά μας έκοβε δουλειά. Τώρα φαίνεται ότι τα πράγματα πάνε και θα πάνε καλύτερα. Ανοίγουν σιγά-σιγά και τα θέατρα και αυτό λειτουργεί υπέρ της κίνησης στο κέντρο. Υπάρχει πάντα ο κόσμος που μετά την παράσταση θέλει να συνεχίσει την παλιά συνήθεια και να καθήσει για φαγητό ή και για ένα ποτήρι κρασί». Και δεν είναι μόνον το Παλλάς, το Αλίκη ή το Μικρό Παλλάς που ανήκουν στο κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, αλλά και όλα τα άλλα.
«Βέβαια, είναι αλήθεια ότι κάποιες παραστάσεις του Παλλάς, όπως το μιούζικαλ με τη Μαρινέλλα, συγκέντρωσε κόσμο που ερχόταν με μεγαλύτερη ευκολία να φάει μετά» θυμάται ο Παντελής. Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι το Pasagi, κυρίως, έχει γίνει στέκι, καθώς εκεί συχνάζουν οι καλλιτέχνες μετά τις παραστάσεις τους. Και αυτό είναι κάτι που αρέσει ιδιαίτερα στους υπόλοιπους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
