Στις αρχές Οκτωβρίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, πραγματοποιήθηκε το 2ο Festival Vinyl is Back. Περισσότεροι από 5.000 φίλοι των δίσκων βινυλίων συγκεντρώθηκαν, ενημερώθηκαν, αγόρασαν, θυμήθηκαν πώς ήταν τα άλμπουμ, χάιδεψαν εξώφυλλα-έργα τέχνης και για ακόμη μία φορά απέδειξαν ότι υπάρχει ένα κοινό ακόμη και νεότερο που δεν έχει προλάβει το βινύλιο, ότι το αγαπάει και το στηρίζει.
Φυσικά η τάση αυτή για επιστροφή στον δίσκο βινυλίου δεν είναι ελληνική… εφεύρεση. Στο εξωτερικό, μετά την είσοδο του CD και κυρίως μετά την άνοδο της πειρατείας, το βινύλιο αποτέλεσε μια καλή αφορμή για τις δισκογραφικές εταιρείες για να περιορίσουν τη χασούρα τους. Ετσι πολλές νέες μουσικές εκδόσεις κυκλοφορούν και σε δίσκο βινυλίου (σε πολλές από αυτές προσφέρεται και το CD) και όχι μόνο δεν περνούν απαρατήρητες αλλά ο κόσμος τις στηρίζει. Αλλωστε, όπως και να το κάνουμε, ο δίσκος βινυλίου έχει ψυχή. Είναι… μεγάλος, τον πιάνεις στα χέρια σου, δίνεις σημασία στο artwork, τον βάζεις στο πικάπ και όταν έρθει αυτός ο ήχος καταλαβαίνεις τι σημαίνει μουσική.
Ολα αυτά μπορεί να είναι τα συναισθηματικά του πράγματος ή μια λαγνεία του ρετρό. Σε μια εποχή όπου η ελληνική δισκογραφία ψυχορραγεί όσες εταιρείες έχουν απομείνει καλά θα κάνουν να δουν και αυτή την προοπτική. Εχει αρχίσει να γίνεται σε αυτές που ονομάζουμε «ανεξάρτητες», αλλά καλό είναι να επεκταθεί. Για να μπορέσει το κοινό να συνδεθεί όχι μόνο με τον καλλιτέχνη αλλά και με τον τρόπο, το format, που του συστήνεται. Για να υπάρξει συνέχεια και ενδιαφέρον.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
