Η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση στην Ελλάδα, είτε τις καλές, είτε τις κακές εποχές. Χρειάζεται δυνατά και άφθαρτα στελέχη, χρειάζεται υποδομή, στήριξη από ιδεολογικό υπόβαθρο και ουσιαστική συμμετοχή της κοινωνίας.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι προϊόν αντίδρασης και αγανάκτησης. Σε ότι αφορά τα στελέχη, όλοι όσοι συμμετείχαν και συμμετέχουν σε κομματικούς φορείς που είχαν εμπλοκή την περίοδο της μεταπολίτευσης, είτε θετική, είτε αρνητική, προφανώς και δεν θα έχουν τύχη σε μια μελλοντική εμπλοκή τους με τα κοινά. Η ανάσα φρεσκάδας στο πολιτικό προσωπικό είναι επιτακτική ανάγκη. Άνθρωποι επιτυχημένοι στην επαγγελματική ζωή, άνθρωποι όρεξη για ζωή και με ιδέες και προτάσεις είναι αυτοί που θα μπορούσαν να αναγεννήσουν το χώρο της κεντροαριστεράς.
Ο πολιτικός χώρος που θα γεννηθεί πρέπει να απεμπλακεί από τη μιζέρια της συζήτησης για τα Μνημόνια και τις πολιτικές των τελευταίων τριών ετών και να έχει ως μοναδικό στόχο τις πολιτικές για την ανάπτυξη της χώρας και την έξοδο από την δυσπραγία που επικρατεί σήμερα. Να κοιτάει μπροστά στο μέλλον και όχι στο παρελθόν, τι έγινε, πως έγινε και γιατί έγινε. Γι’ αυτό και δεν χωράνε άνθρωποι που διαχειρίστηκαν καταστάσεις και πίκραναν, καλώς ή κακώς τους πολίτες. Γι’ αυτό το λόγο όσες κινήσεις έγιναν από πλευράς στελεχών του ΠαΣοΚ δεν είχαν κάποια σπουδαία πορεία και έμειναν προσωποπαγείς κινήσεις. Το μεγάλο πρόβλημα για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς παράταξης είναι ο ηγέτης. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να μπορεί να πείσει ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μπορεί πολλοί να έχουν γνώσεις, όμως λείπει η εμπειρία και η αυτοπεποίθηση που θα εκπέμψει στους πολίτες.
Κάθε επίδοξος δημιουργός κόμματος πρέπει να δώσει απαντήσεις για τα τρέχοντα προβλήματα. Πως θα λύσει το γόρδιο δεσμό του χρέους, του ελλείμματος, της ανεργίας. Πρέπει να πείσει για τη σοβαρότητα του τρόπου που θα διαχειριστεί τις καταστάσεις, αλλά και να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης στην κοινωνία. Κενά στο πολιτικό σύστημα υπάρχουν παντού, είτε στη Δεξιά, είτε στην Αριστερά. Και αυτό γιατί οι δύο όροι που χρησιμοποιούνται δεν έχουν καμία αξία σήμερα. Οι δύο όροι που θα καθορίσουν την πολιτική ατζέντα στις επόμενες εκλογές είναι Ευρώ ή Δραχμή, μέσα στην Ευρώπη ή εκτός Ευρώπης. Όσο και αν φαίνεται μακρινό αυτό το ενδεχόμενο, αν δεν σταθεροποιηθεί η κατάσταση μέχρι το Μάιο και δεν μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές, τότε θα δημιουργηθεί το δίλημμα, νέα μέτρα με νέο Μνημόνιο μπορεί και με διάρκεια δεκαετιών, ή εκτός Ευρώπης και Εθνική νομισματική πολιτική. Σ’ αυτό το ερώτημα θα κληθούν να απαντήσουν οι πολιτικοί φορείς, σημερινοί και μελλοντικοί.
Ο Μάιος του 2014 είναι η πιο κρίσιμη ημερομηνία για την τελευταία 5ετία. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, ο χειρισμός θα κρίνει αν τον επιλέξει ο Ελληνικός λαός για να κυβερνήσει τον τόπο. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ από κοινού θα κριθούν από την πορεία της χώρας και της οικονομίας, ενώ όποιος νέος χώρος δημιουργηθεί θα βρίσκεται ακόμη σε βρεφική μορφή. Η πορεία της χώρας και της οικονομίας, όπως και οι συνθήκες στην κοινωνία θα κρίνουν κατά πόσο θα ενισχυθούν τα κόμματα που πρεσβεύουν την αντίδραση και την οργή των πολιτών.
Δύσκολη συγκυρία, δύσκολες αποφάσεις, όλα κρέμονται πραγματικά σε μια κλωστή και είναι σίγουρο ότι το τοπίο θα είναι πολύ διαφορετικό απ΄ ότι σήμερα, όποια και αν είναι η κατάσταση και η πορεία της δημοσιοοικονομικής προσαρμογής…Αν οι εμπνευστές του νέου χώρου της κεντροαριστεράς δεν είναι έτοιμοι να πείσουν τους πολίτες, δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη και ανανέωση, δεν έχουν λύσεις για τα προβλήματα, τότε να μην επιχειρήσουν την έξοδό τους στο προσκήνιο γιατί θα αποτελέσουν ένα ακόμη παράδειγμα αποτυχίας. Οι εποχές δεν σηκώνουν ρομαντισμούς και ονειροπόλους…
