Ελληνες και ξένοι

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ξένων στις επαγγελματικές ομάδες κυρίως αθλημάτων με ευρεία δημοτικότητα –στην Ελλάδα στο ποδόσφαιρο και στην καλαθοσφαίριση και σε χαμηλότερη αριθμητική κλίμακα στην πετοσφαίριση και στην υδατοσφαίριση –είναι ένα διεθνές φαινόμενο παγκοσμιοποίησης αλλά και επίδρασης στον κοινωνικό χώρο. Η στήλη προσεγγίζει σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο, εξετάζοντας τον συσχετισμό των δύο πλευρών, δηλαδή της συμμετοχής Ελλήνων και ξένων, με υλικό την εικόνα μιας τυχαίας επιλεγείσας αγωνιστικής ημέρας (21-22 Σεπτεμβρίου). Φυσικά οι αριθμοί παίζουν από το ένα στο άλλο Σαββατοκύριακο και στο τέλος της διοργάνωσης τα συμπεράσματα θα είναι πλήρη.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, όπου ήταν σαφής η αριθμητική συμμετοχή των ξένων, παρατηρείται σμίκρυνση της ψαλίδας. Ετσι στην επιλεγείσα, χωρίς σκοπιμότητα ή άλλον λόγο, «αγωνιστική», η διαφορά είναι πολύ μικρή, μάλλον άνευ σημασίας, καθώς προσεγγίζει το 50%-50% -123 Ελληνες και 126 ξένοι. Ενδιαφέρον έχει το ότι αυξήθηκε ο αριθμός των ομάδων όπου οι Ελληνες είναι αισθητά περισσότεροι από τους ξένους. Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους, βεβαίως και οικονομικούς.

ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ τους αριθμούς διαμορφώνονται τέσσερις κατηγορίες ομάδων. Η πρώτη με πλειοψηφία των Ελλήνων (Πανιώνιος 12 Ελληνες και 2 ξένοι, Αρης 10-4, Ατρόμητος 9-5, ΟΦΗ και Γιάννενα 8-6). Στη δεύτερη κατηγορία υπερτερούν οι ξένοι των Ελλήνων στις συνθέσεις Πλατανιά 10-4, Αστέρα Τρίπολης 10-4, Παναθηναϊκός 9-5, ΠΑΟΚ 8-6, Πανθρακικός 9-5. Στην τρίτη η διαφορά είναι μικρότερη, 1-3 μονάδων (π.χ. Ολυμπιακός 6 Ελληνες 8 ξένοι, ΟΦΗ 8-6, ΑΕ Καλλονή 6-8, Παναιτωλικός 8-6 (ο πρώτος αριθμός αφορά τους Ελληνες). Στις υπόλοιπες ισοπαλία, Απόλλων, Εργοτέλης, Βέροια, Λεβαδειακός, Ξάνθη. Βέβαια, στους επόμενους αγώνες η διαφορά αλλάζει, προς τη μια ή την άλλη πλευρά, αλλά όχι σημαντικά στο σύνολο.

Η ΠΑΡΑΘΕΣΗ των αριθμών (κάποια τυχόν περιορισμένη αβλεψία ας τη συγχωρέσει ο αναγνώστης) έχει ευνόητο ενδιαφέρον ως προς την παρουσία των ελλήνων ποδοσφαιριστών. Επίμετρο αυτής της αδρομερούς προσέγγισης στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής θα ήταν μια βαθύτερη εξέταση από κάποιους ειδικούς ως προς την αξιολόγηση και συμπερασματολογία για τη χρονική κάλυψη ξεχωριστά των δύο κατηγοριών παικτών. Το θέμα αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, καθώς όπως δείχνουν τα πράγματα στους έλληνες παίκτες δίνεται λιγότερος χρόνος συμμετοχής, γιατί συνδέεται άμεσα και λειτουργικά με τη νέα γενιά του ελληνικού ποδοσφαίρου και την εξέλιξή της σε βάθος χρόνου. Εδώ μάλλον απαιτείται η συναντίληψη των προπονητών και γενικά της οργάνωσης της ομάδας.

ΕΙΚΟΣΙ χρόνια μετά τον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας η «μεγάλη των Πλάβι Σχολή» ως σύνολο ανήκει στην ιστορία της παγκόσμιας καλαθοσφαίρισης. Αλλά οι κλώνοι της είναι σε ακμή και στο πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχαν σημαίνοντα ρόλο έστω και αν δεν κατέκτησαν μετάλλιο. Τέταρτη, πέμπτη και έβδομη, θέσεις που αξίζουν πολλά. Γεωγραφικά η βαλκανική συμμετοχή στα αγωνιστικά δρώμενα ως αριθμός υπερέχει των άλλων περιοχών της Ευρώπης: 33% στις 24 ομάδες αλλά περίπου και το ίδιο ποσοστό στην τελική και περιζήτητη οκτάδα, ερήμην δυστυχώς της Ελλάδας. Τρεις παρουσίες, έναντι δύο της Νότιας Ευρώπης (εδώ σημειώνεται και η ευρεία παρουσία του μεσογειακού μπάσκετ με την προσθήκη και βαλκανικών ομάδων), μία η παρουσία της Δυτικής Ευρώπης που ανήκει και αυτή και στον μεσογειακό γεωγραφικό χώρο (της πρωταθλήτριας Γαλλίας). Από μία επίσης της Ανατολικής Ευρώπης, της Βόρειας και της Κεντρικής. Σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για έναν θρίαμβο της Μεσογείου.

pnlinardos@yahoo.gr