Στον αγιασμό της Βουλής σήμερα ο Χρήστος Σταϊκούρας θα προσέλθει σαν ευγενής επισκέπτης παλαιότερης εποχής: «σας έφερα και μερικά φρουί γκλασέ». Αντί για κουτί με γλυκά, θα κρατά το ντοσιέ του προϋπολογισμού. Το πρωτογενές πλεόνασμα, κέρασμα στο έθνος. Το προσχέδιο που θα καταθέσει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών περιλαμβάνει πρωτογενές πλεόνασμα 2,8 δισ. ευρώ και έλλειμμα κάτω από το 3%. Αυτή είναι η γλύκα που παρέχεται. Στην καθημερινότητα όμως έρχεται πίκρα, που προκύπτει από τις μειωμένες δαπάνες στις κοινωνικές παροχές και τους αυξημένους φόρους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με τα νούμερα τα πάει καλά ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών. Όταν του λένε ότι ο κόσμος δεν πάει να πληρώσει τα χρωστούμενα, ότι επί παραδείγματι τον Ιούλιο οι φορολογούμενοι σφύριζαν κλέφτικα (πάνω από 400 εκατ. ευρώ συσσωρεύτηκαν σε χρέη) ο Σταϊκούρας διαβεβαιώνει πωςοι υστερήσεις ελέγχονται και η απόδοση των παρεμβάσεων δημοσιονομικής πολιτικής ανταποκρίνεται στις αρχικές εκτιμήσεις. Πώς εκτυλίσσεται όμως αυτό το αφήγημα της απόλυτης επιτυχίας;
Όταν κάποιος ζει μέσα στη χαρτούρα και τους αριθμούς είναι φυσικό να γίνεται δημιουργικός. Βλέπει δηλαδή σε μια ακρούλα του προϋπολογισμού να υπάρχει η τάδε παροχή κοινωνικής φύσης. Την περικόπτει. Κι άλλη μια παροχή, την κόβει κι αυτή. Κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη. Κόβοντας από εδώ κι από εκεί μαζεύονται 6,4 δισ. ευρώ από «κοινωνικές δαπάνες». Μαζεύονται 1,8 δισ. ευρώ από παροχές στο υπουργείο Εργασίας. Τι προκύπτει από αυτά; Το πλεόνασμα ως φρουί γκλασέ.
Το χαρούμενο ύφος του Χρήστου Σταϊκούρα είναι αποτέλεσμα της αποτελεσματικής περαίωσης των καθηκόντων του. Μείωσε τις δαπάνες. Θα ανέβει στο βήμα του Κοινοβουλίου και θα περιγράψει διεξοδικά τα μικρά θαύματα της λογιστικής του. Να, εκεί στο υπουργείο Εργασίας, πετσόκοψε κάμποσα, όπως αναφέρουμε άνωθεν. Είναι βεβαίως λαϊκισμός να αντιτείνουμε ότι αυτή η επιτυχία καταργεί τιςπρόσθετες παροχές για τους ασφαλισμένους των ταμείων, τις επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ. Είναι ανάρμοστο να πει κάποιος στον επισκέπτη του «βρε μπαγάσα, το κουτί με τα γλυκά το πήρες από το ψυγείο μας».
Ο Χρήστος Σταϊκούρας εφαρμόζει την πολιτική της ευκολίας. Τι βλέπουμε από τα φανερά; Τούτα περικόπτουμε. Δεν έχει υπάρξει όμως καμία πρωτοβουλία για τα μεγάλα, τα ανέγγιχτα, όπως τα κεφάλαια που τριγυρνούν ανεξέλεγκτα, προσδοκώντας να επενδυθούν ας πούμε στη ναυτιλία χωρίς κανείς δεν τολμά τον έλεγχο της προέλευσής τους. Δεν υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος σε εξαψήφιους τραπεζικούς λογαριασμούς, εντός και εκτός της χώρας. Κι όμως, γνωρίζουμε όλοι τους τομείς που ακόμη και σήμερα δίνουν τη δυνατότητα πλουτισμού επειδή οι κρατικοί λειτουργοί παριστάνουν τους αλλήθωρους.
Το πρωτογενές πλεόνασμα αποτελεί μια θλιβερή επιτυχία. Προκύπτει και πάλι από το υστέρημα των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων. Προκύπτει από τις περικοπές στα εύκολα, στα δεδηλωμένα, τα ορατά. Αυτό που καταφέρνει λοιπόν ο Χρήστος Σταϊκούρας είναι, πέρα των άλλων, να μας κάνει να μιλάμε σαν κουκουέδες, με αναφορές σε οικονομική ολιγαρχία και προλετάριους. Εκεί φτάσαμε στον 21οαιώνα.
