Οι ταινίες της εβδομάδας – Εξι ταινίες στη σκιά της «Gloria»

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη

Η γυναικεία μοναξιά βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της θαυμάσιας χιλιανής ταινίας του Σεμπαστιάν Λέλιο που δικαίως διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου στις αρχές του χρόνου με το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την Παουλίνα Γκαρσία. Η Γκλόρια, την οποία υποδύεται όντως καταπληκτικά η Γκαρσία, μια μορφή του θεάτρου της Χιλής, είναι μια γυναίκα που έχει περάσει προ καιρού τα 50, βρίσκεται στη φάση που προσπαθεί να βρει νέες διεξόδους στη ζωή της. Είναι μητέρα, γιαγιά και χωρισμένη. Σιγά την πρωτοτυπία, θα πείτε! Και όμως, το σημείο στο οποίο η ταινία κάνει θαύματα είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας της Γκλόρια.

Είναι μια γυναίκα που χαίρεσαι να παρακολουθείς στις μικρές καθημερινές στιγμές της ή στις μεγάλες αλλαγές της ζωής της. Μια γυναίκα που αρνείται να βάλει λίγο νερό στο κρασί της, μια γυναίκα που τα θέλει όλα, μια γυναίκα που δεν σκύβει ποτέ το κεφάλι. Η Γκλόρια αναζητεί την επιβεβαίωση, θέλει να δείχνει όμορφη (ενώ δεν είναι και τόσο), θέλει να τα έχει καλά με τους δικούς της, δοκιμάζει «μαύρο».

Εναλλαγές συναισθημάτων και ψυχολογικές διακυμάνσεις προσθέτουν χυμούς σε έναν χαρακτήρα που πολύ απλά δεν βαριέσαι ποτέ να εξερευνείς. Η Γκλόρια θέλει να ζήσει αλλά όχι να υποκύψει. Ο σκηνοθέτης τη βάζει με όρεξη κάτω από το μικροσκόπιό του και ο θεατής με την ίδια όρεξη παρακολουθεί τα αποτελέσματα.

Επιπλέον η ταινία είναι υπόδειγμα ρυθμού. Μέσα σε 10 μόλις λεπτά έχουμε πάρει μια πληρέστατη εικόνα αυτής της γυναίκας και, παρ’ όλα αυτά, στα υπόλοιπα 90 λεπτά το φιλμ ποτέ δεν βαλτώνει. Αδημονούμε για την εξέλιξη και στο τέλος μένουμε χορτάτοι. O τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος Γκονζάλο Μάζα αλλά και η ίδια η ηθοποιός έχουν «χτίσει» αυτή την ηρωίδα είναι για να διδάσκεται.

Αίθουσες: ΕΛΛΗ – ΑΑΒΟΡΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΓΛΥΦΑΔΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΔΙΑΝΑ – ΣΙΝΕΑΚ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΟΝ

«Η φαντασία είναι το τελευταίο μας καταφύγιο» ακούμε σε κάποια σκηνή της κινηματογραφικής διασκευής του μπεστ σέλερ που έγραψε ο Πασκάλ Μερσιέ (κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός). Η φράση παίζει καταλυτικό ρόλο στην ταινία γιατί τι άλλο πέραν της φαντασίας θα μπορούσε να οδηγήσει τον ευγενικό αλλά άχρωμο καθηγητή Κορνήλιους (Τζέρεμι Αϊρονς –που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο γοητευτικός) στο να παρατήσει τη σχολή του στη Βέρνη και να πάρει το τρένο για τη Λισαβόνα προκειμένου να βρει… Τι ακριβώς; Ούτε ο ίδιος ξέρει. Ενδεχομένως όμως να φαντάζεται αφού όλα ξεκίνησαν από την κοπέλα που έσωσε την τελευταία στιγμή ενώ ήταν έτοιμη να πηδήξει από μια γέφυρα. Και ένα βιβλίο βρισκόταν στο παλτό της…

Ο καθηγητής Κορνήλιους θα γίνει ο οδηγός του θεατή σε αυτό το δαιδαλώδες ταξίδι στο παρόν αλλά και στο παρελθόν μιας τραυματισμένης πολιτικά χώρας. Θα μπλέξει σε μια παράξενη ιστορία που θα τον «μεταφέρει» στα σκληρά χρόνια του δικτατορικού καθεστώτος στην Πορτογαλία στο οποίο ο συγγραφέας του βιβλίου αντιστάθηκε. Κάπως έτσι συνεχίζεται το ταξίδι του καθηγητή, ο οποίος θα γνωριστεί με παλιούς συναγωνιστές, συγγενείς και φίλους του συγγραφέα για να βρει στην καρδιά της ιστορίας έναν έρωτα.

Ενας ερασιτέχνης ντετέκτιβ, λοιπόν, στο επίκεντρο ενός φιλολογικού θρίλερ, ολίγον τι παλαιομοδίτικα γυρισμένου, που ασχολείται με ανθρώπους που είτε κουβαλούν πάνω τους τα τραύματα της δικτατορίας ή τα έχουν προκαλέσει σε άλλους. Αλλά πάνω από όλα μια ταινία που μιλάει για τη γοητεία της περιπέτειας, την ανάγκη να ξεφύγεις από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να αναζητήσεις το μυστήριο. Ο Ογκαστ στηρίζεται αρκετά στην παρουσία του Τζέρεμι Αϊρονς, με τον οποίο έχει ξανασυνεργαστεί στο «Σπίτι των πνευμάτων», ανακατεύοντας το παρελθόν και το παρόν στο μίξερ ενός φιλολογικού ντετέκτιβ στόρι όπου το στοιχείο του θρίλερ περνά διακριτικά.

Αίθουσες: ΑΙΓΛΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΑΤΤΑΛΟΣ – ΑΣΤΥ – VILLAGE MALL – ΚΗΦΙΣΙΑ – GAZARTE – ΟΣΚΑΡ – ΝΑΝΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ – ΠΑΛΛΑΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Πόσο «λίγο» δείχνει δίπλα στην «Gloria» το «September», η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας της Πέννυς Παναγιωτοπούλου μετά το «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου», που γυρίστηκε πριν από 11 χρόνια. Και εδώ παρακολουθούμε την ιστορία μιας μοναχικής γυναίκας, μικρότερης σε ηλικία (Κόρα Καρβούνη), η οποία τα έχει χαμένα. Ο θάνατος της σκυλίτσας της Μαλού την έχει σοκάρει σε τέτοιον βαθμό που κυκλοφορεί σαν φάντασμα, ανίκανη να επικοινωνήσει με το περιβάλλον. Οι μόνοι άνθρωποι που κινούν κάπως το ενδιαφέρον της είναι μια τετραμελής οικογένεια γειτόνων, ιδίως η μητέρα (Μαρία Σκουλά). Και πάλι όμως η προσπάθειά της να «ενταχθεί» σ’ αυτή την οικογένεια γίνεται άγαρμπα, σαν εισβολή, αφού θάβει τη σκυλίτσα της στον κήπο τους. Η κοπέλα πολύ απλά είναι ενοχλητική μέσα στην απύθμενη ευαισθησία της, την εύθραυστη προσωπικότητά της.

Η Παναγιωτοπούλου κινηματογραφεί με αγάπη και κατανόηση την ηρωίδα της, αλλά εκ των πραγμάτων στις περισσότερες σκηνές το μόνο συναίσθημα που προκαλεί στον θεατή είναι η αμηχανία. Δεν είναι και εύκολο να βλέπεις τα παιδιά σου να παίζουν κρυφτό μέσα στο σπίτι σου με μια άγνωστη κοπέλα η οποία πριν από λίγο καιρό έθαψε τη σκυλίτσα της στον κήπο σου. Ή να τα παίρνει με το αμάξι από το σχολείο ενώ της έχεις πει να μην το κάνει. ‘Η να σου φέρνει ένα φωτιστικό δώρο και να το βάζει εκεί όπου η ίδια προτιμά. Αυτή η μελέτη συμπεριφοράς έχει ως ένα σημείο ενδιαφέρον αλλά δεν έχει εξέλιξη, επομένως δεν θα αργήσει η στιγμή του σεναριακού αδιεξόδου και του (προβλέψιμου) ξεσπάσματος του συζύγου (Νίκος Διαμαντής) που ταρακουνά την κοπέλα. Μερικοί άνθρωποι είναι «καταδικασμένοι να ζουν μόνοι», λέει η ταινία, αλλά για να το πει φλυαρεί και τελικά γίνεται άνευ λόγου πληκτική. Ακριβώς ό,τι δεν γίνεται η «Gloria».

Αίθουσες: ODEON ΕΜΠΑΣΣΥ – ΔΑΝΑΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΒΑΡΚΙΖΑ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Πολιτικό θρίλερ της βρετανικής παράδοσης, το «Επικίνδυνο κύκλωμα» εστιάζει στην προσπάθεια δύο δικηγόρων και πρώην εραστών (Ερικ Μπάνα και Ρεμπέκα Χολ) να βρουν την αλήθεια πίσω από το μυστήριο μιας πολύνεκρης τρομοκρατικής επίθεσης στο κέντρο του Λονδίνου για την οποία κατηγορείται ο άραβας πελάτης τους. Για λόγους ασφαλείας και διασταύρωσης στοιχείων ή, για να το πούμε καλύτερα, για να ελέγχει πλήρως την κατάσταση, η κυβέρνηση ορίζει δύο συνηγόρους για την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και υπό τον όρο να μην έρχονται ποτέ σε επαφή μεταξύ τους. Και φυσικά θα γίνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς το ντουέτο θα αντιληφθεί ότι ο πελάτης τους είναι θύμα πλεκτάνης και πολιτικής σκευωρίας.

Η ταινία έχει τις εντάσεις και τη δαιδαλώδη ίντριγκα που χρειάζονται για τη δημιουργία του σασπένς που συναντάμε συνήθως στα μυθιστορήματα του Τζον Λε Καρέ. Ολοι είναι ένοχοι εκτός από τον προφανή και οι θεωρίες συνωμοσίας της ιστορίας ελκύουν την περιέργεια. Ωστόσο θεωρώ ότι το είδος του πολιτικού θρίλερ έχει υπηρετηθεί καλύτερα σε πολύ πιο νευρώδεις βρετανικές παραγωγές, όπως π.χ. η «Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» του Ντέιβιντ Ντρούρι, μια παραγωγή του 1986, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα να δείτε όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει.

Αίθουσες: ODEON ΟΠΕΡΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS, ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

>> Ασήμαντη και εν τέλει βαρετή είναι η περιπέτεια «2 guns» (ΗΠΑ, 2013) του ταλαντούχου ισλανδού σκηνοθέτη Μπαλτάσαρ Κορμακούρ, ο οποίος, ενώ ξεκίνησε με όμορφες, προσωπικές ταινίες γυρισμένες στην πατρίδα του («101 Ρέικιαβικ»), μεταπήδησε στο Χόλιγουντ, όπου δεν κάνει τίποτε άλλο από το να κινηματογραφεί διασημότητες ενώ παριστάνουν τα αντράκια με πιστόλια. Μετά το «Τελικό χτύπημα», όπου πρωταγωνιστούσε ο Μαρκ Γουόλμπεργκ, ο ίδιος ηθοποιός αδειάζει και πάλι γεμιστήρες με τη σέσουλα, αυτή τη φορά παρέα με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον. Το γεγονός ότι η ταινία δίνει μεγάλη έμφαση στους διαλόγους ανάμεσα στους δύο κεντρικούς ήρωές της αποδεικνύει περίτρανα ένα πράγμα: χρειαζόταν τον Κουέντιν Ταραντίνο για να αποκτήσει ουσία.

Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON ΚΟSΜΟPΟLIS – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΝΑΝΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – CINE CAPITOL – ΑΙΓΛΗ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΣΠΟΡΤΙNΓΚ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

>> Χωρίς να είναι ντοκυμαντέρ ούτε όμως και μυθοπλασία, το «Metallica: Through the never» του Νιμρόντ Αντάλ απευθύνεται αποκλειστικά στους φαν του συγκροτήματος Metallica, που σίγουρα θα πετάξουν τη σκούφια τους απολαμβάνοντας τρισδιάστατους τους Τζέιμς Χέτφιλντ, Λαρς Ούλριχ, Ρόμπερτ Τρουχίλιο και Κερκ Χάμετ ενώ τραγουδούν κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας τους ειδικά για την ταινία. Αν έλειπε το μυθοπλαστικό κομμάτι της ταινίας με τον νεαρό γκρούπι (Ντέιν Ντι Χάαν) που αναλαμβάνει μια αποστολή εκτός συναυλιακού χώρου και προκαλεί την καταστροφή, ως σύνολο η ταινία θα ήταν πιο έντιμη.

Αίθουσες:ODEON ΟΠΕΡΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS, ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

>>Τέλος, το «Οικόπεδο 12» του κυπρίου Κυριάκου Τοφαρίδη είναι μια κωμωδία για την οικονομική κρίση που τοποθετείται σε ένα σημείο της Κύπρου το οποίο γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων. Παίζουν οι Κώστας Δημητρίου, Κάρμεν Ρουγγέρη, Μιχάλης Μαρίνος, Γιάννης Τσιμιτσέλης,

Αίθουσες: VILLAGE MALL – VILLAGE PΕΝΤΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS