Ξαφνικά, ένα μετά το άλλο, καταστήματα παροχής υπηρεσιών εστίασης άλλαξαν ή αλλάζουν προσωπικό. Τις θέσεις ασπρομάλληδων ή μη κυρίων και των μεσήλικων και άνω κυριών παίρνουν νέα παιδιά: στο σέρβις, στην κουζίνα, στη λάντζα.
Η αλλαγή εντυπωσιάζει, ειδικά τους μόνιμους πελάτες, οι οποίοι τις πρώτες ημέρες δεν ήξεραν πού να την αποδώσουν. Προϊόντος του χρόνου, το «μυστικό» διέρρευσε: το πρόστιμο για κάθε εργαζόμενο που δεν δηλώνεται στις καταστάσεις εργασίας είναι εδώ και λίγες εβδομάδες 10.550 ευρώ – ήταν 500 ευρώ. Οι επιχειρηματίες δεν μπορούν πια να ρισκάρουν.
Ενα ποσοστό, όχι μικρό κατά τα φαινόμενα, των εργαζομένων, ήταν «αόρατοι», είτε διότι έχουν ήδη βγει στη σύνταξη είτε διότι είχαν και άλλη δηλωμένη εργασία – πάντως, προτιμούσαν ή, το χειρότερο, υποχρεώνονταν να δουλεύουν με «μαύρα». Τη θέση αυτών ήρθαν τώρα να καλύψουν άλλοι, νεώτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι. Οι οποίοι ναι μεν λαμβάνουν λιγότερα χρήματα, ενδεχομένως τις βασικές αποδοχές (συν φιλοδωρήματα;), αλλά καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές, φορολογούνται κ.ο.κ.
Οι νέοι, λοιπόν, βρίσκουν μια ευκαιρία από το… πουθενά. Οι παλαιότεροι θα πρέπει να βολευτούν με τη σύνταξή τους ή να μπουν και εκείνοι στις καταστάσεις – από όσα είδαμε, οι περισσότεροι έκριναν ότι τους συμφέρει το πρώτο. Οι επιχειρηματίες αναγκάζονται να πληρώνουν (έστω, να δηλώνουν) εισφορές κλπ. Και το κράτος να βγαίνει διπλά κερδισμένο: τα έσοδα αυξάνονται, η ανεργία, που στους νέους φτάνει στο τρομακτικό 60%, αποκτά έναν αντίπαλο – έστω και δια της τεθλασμένης…
Τούτο βεβαίως, δεν συμβαίνει μόνο στην εστίαση, αλλά, σταδιακά, αφορά στο σύνολο της απασχόλησης.
Αλλοι, ωστόσο, χάνουν από την εξέλιξη αυτή και, δεδομένων των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, υποφέρουν. Αλήθεια, όμως, αν έπρεπε να επιλέξετε μεταξύ μιας δικής σας αδήλωτης δουλειάς (δεύτερης, συνέχεια της σύνταξης ή, απλώς, «μαύρης») και μιας δηλωμένης για το παιδί σας ή το εγγόνι σας, τι θα κάνατε; Η απάντηση, νομίζω, περιττεύει…
Ακουσα πριν από λίγες ημέρες τον υπουργό Εργασίας, Ι. Βρούτση, να κομπορρημονεί από τη συχνότητα του ΒΗΜΑ FM, για την απόδοση της απόφασής του να δεκαπλασιάσει το πρόστιμο. Με ενόχλησαν, είναι αλήθεια, τα πολλά «εγώ» και το υπέρ το δέον πρώτο πρόσωπο στον λόγο του. Πέρα, όμως, από την όποια illusion de grandeur, που ίσως τον διακατέχει, οφείλω να ομολογήσω πως πήρε μια grande απόφαση. Και, στην τελική, καλύτερα να αισθάνεται ο ίδιος «ανώτερος» ημών, παρά ο όποιος εργοδότης, που θεωρεί ότι μπορεί να εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο και να κλέβει το κράτος.
Ας ελπίσουμε ότι ο ελεγκτικός μηχανισμός του υπουργείου θα σταθεί στο ύψος του και στο μέλλον. Διότι περί του μέλλοντος πρόκειται…
