Πανελλήνια συγκίνηση έχει προκαλέσει ο θάνατος της Πόλυς Πάνου, μιας από τις γνησιότερες φωνές του λαϊκού πενταγράμμου. Η σορός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα από το πρωί της Δευτέρας στο παρεκκλήσι του Α’ Νεκροταφείου και αργότερα εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου όπου και ετάφη σε οικογενειακό τάφο.
Το πρωί της Δευτέρας, συγγενείς, φίλοι και απλός κόσμος συνέρρευσαν στο Α’ Νεκροταφείο με λουλούδια και δάκρυα στα μάτια, για να τιμήσουν την σπουδαία τραγουδίστρια, που έφυγε από τη ζωή στα 73 της χρόνια, την περασμένη Παρασκευή.
«Σήμερα αποχαιρετούμε μια σπουδαία ερμηνεύτρια η οποία δεν απασχόλησε ποτέ με την προσωπική της ζωή καθώς ό,τι είχε να πει το έλεγε πάντα με τη φωνή και τα τραγούδια της» είπαν συγκινημένοι πολλοί συνάδελφοί της.
Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού, η Πόλυ Πάνου, «σώπασε» για πάντα σε ηλικία 73 ετών, την Παρασκευή, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η Πόλυ Πάνου είναι μια ολόκληρη ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Μια ιστορία βιωμένη βαθιά από μια τραγουδίστρια που μετέφερε στην ερμηνεία της, τα βιώματά της, την ιδιοσυγκρασία της αλλά και την θέλησή της να κάνει αυτό που αγαπά.
Γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Τη γενέθλια ημέρα αυτή. Χρειάστηκαν μόνο δέκα χρόνια για να ανέβει στο πάλκο. Κοριτσάκι πράμα, σε ηλικία 10 ετών παίρνει μέρος σε έναν διαγωνισμό. Στην Πάτρα φυσικά. Εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος και η Πόλυ Πάνου τραγούδησε το «Συλβάνα, Συλβάνα μου τρελή πεθαίνω για ένα σου φιλί». Πήρε το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 260 παιδιά. Ενα χρόνο μετά πήρε ένα ακόμη… βραβείο την φορά αυτή από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Ο τελευταίος είχε επισκεφθεί την Πάτρα, το 1951 με την λαϊκή του ορχήστρα. Είχε μαζί του την Εβελίνα,την τραγουδίστρια της κομπανίας. Τσακώθηκαν όμως και έφυγε και φυσικά έπρεπε παρόλο που δεν ήταν εύκολο να βρει άλλη. Τι σου είναι η ζωή όμως καμιά φορά. Ο sir όποτε επισκεπτόταν την Πάτρα πήγαινε σε συγκεκριμένο κουρείο, κοντά στο σπίτι της Πόλυς. Ο κουρέας φίλος του Γρηγόρη Μπιθικώτση του μίλησε για την μικρούλα που έχει καλή φωνή και ο τραγουδιστής πήγε σπίτι της να την βρεί. Εκείνη όμως ήταν στο σχολείο. Ο Γρηγόρης περίμενε, η μητέρα της του επέτρεψε να την περιμένει άλλωστε. Και κάποια στιγμή βλέπει ένα μικρό παιδί, ψηλό, αδύνατο, καχεκτικό με σοσόνι και σχολική τσάντα να περνάει το κατώφλι της πόρτας. Η πρώτη του εντύπωση δεν θα ήταν και η καλύτερη. Η δεύτερη όμως τα άλλαξε όλα. Του τραγούδησε δύο κομμάτια του Τζουανάκου. Ο Μπιθικώτσης, την βάφτισε Πόλυ Πάνου (Πολυτιμή Κολιοπάνου) και γυρνώντας στην μητέρα της της λέει, «έχεις ένα παιδί που έχει χρυσό λαρύγγι και θα σώσει την οικογένειά σου. Θα μου την δώσεις να την πάρω στο κέντρο που τραγουδάω;», Με τα πολλά την έπεισε την μάνα της, έραψε και δύο φορεματάκια και το «παιδί θαύμα» εμφανίζεται με απόλυτη επιτυχία στο μαγαζί. Πατημένο πήγαινε…
Ακολούθησε περιοδεία στο Αγρίνιο με την ίδια επιτυχία, επιστροφή στην Πάτρα και βαλίτσες για Αθήνα. Οχι τόσο εύκολα αλλά ανάγκα και η μάνα πείθεται. Μάνα και κόρη στην πρωτεύουσα, φιλοξενούνται στο σπίτι του Γρηγόρη επί έξι μήνες και κάπου εκεί, τον Σεπτέμβριο του 1952 περνάει την πόρτα της Κολούμπια. Ιεροεξεταστής ο Μηλιόπουλος, που είχε διώξει τον Καζαντζίδη επειδή μιμόταν (στην αρχή) τον Τσαουσάκη και δεν του άρεσε. Την Πόλυ Πάνου δεν την έδιωξε αλλά και την βάφτισε και αυτός, ως την «Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού».
Η πορεία της με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση σε αυτά τα πρώτα βήματά της είναι άρρηκτα δεμένη. Το πρώτη της τραγούδι ήταν το «Πήρα την στράτα την κακιά» σε μουσική του Γρηγόρη. Κυκλοφόρησε σε δίσκο των 78 στροφών. Δεν έγινε όμως μεγάλη επιτυχία. Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες ήταν το «Ένα σφάλμα έκανα», το «Δαχτυλίδι», «Τα αδέρφια δε χωρίζουνε», «Να πας να πεις της μάνας μου»…
Σε όλη της τη ζωή λοιπόν η Πόλυ Πάνου δεν έκανε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από να υπηρετήσει το λαϊκό τραγούδι. Με μπέσα και μαγκιά, χωρίς φρου και φρου και αρώματα, κυρία μιας άλλης εποχής που σήμερα δεν υπάρχει. Η Πόλυ Πάνου, τραγούδησε την αγάπη, τον έρωτα, την καθημερινότητα, την ζωή με άλλα λόγια. Η Πόλυ Πάνου όπως έχει δηλώσει και σε μια συνέντευξή της «πριν και πάνω από όλα τραγούδησα για τον εαυτό μου. Σε εμένα έδινα και δίνω πάντα λογαριασμό».
Ισως για αυτό ακόμη και σήμερα ο κόσμος συνεχίζει να τραγουδά κομμάτια που φέρουν την υπογραφή της ίδιας στην ερμηνεία όπως μεταξύ άλλων είναι τα «Μες την πολλή σκοτούρα μου», «Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι», «Τι σου κανα και πίνεις», «Αλλα μου λεν τα μάτια σου», «Ενα σφάλμα έκανα», «Πάρε το δαχτυλίδι μου». Αλλωστε όπως είχε δηλώσει και η ίδια η νεολαία, ακούει ότι ακούει στη μουσική και το τραγούδια αλλά πάντα γυρίζει στο λαϊκό τραγούδι.
Δισκογραφία:
1968: «Πάμε σε κέντρα κοσμικά»
1971: «Σήμερον σ’ αυτόν τον δίσκο»
1974: «Τελεία και παύλα», «Λαϊκές αναμνήσεις»
1976: «Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία»
1977: «14 χρυσές επιτυχίες», «Και τώρα μόνη»
1979: «Επικίνδυνη αγάπη»
1982: «Αξέχαστες επιτυχίες»
1985: » Τι να μας κάνει μια ζωή»
1987: «Δυο δυο»
1990: «Παράνομη αγάπη»
1992: «Επιτυχίες 1957-1967»
1994: «Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1»
1996: «Μέσα από τις 45»
1997: «Μεγάλες επιτυχίες»
2000: «Αυτά που ήθελα να πω»
2007: «Από τις 78 στροφές 2 cd»
2009: «Τα πορτρέτα της MINOS- EMI No2»
2011: «Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10», «32 μεγάλες επιτυχίες Cd1»
