Δεν είμαστε σίγουροι για το ποιο άτομο είχε πρώτο τη φαεινή ιδέα να ιδιωτικοποιηθούν οι εταιρίες ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), αλλά είμαστε σίγουροι ότι όσοι πασχίζουν για την επίτευξη αυτού του στόχου «κακώς πράττουν» και πιθανότατα να το μετανιώσουν.
Το ίδιο και όσοι το παίζουν ουδέτεροι. Σημειώνεται ότι από πώληση μέρους των εταιρειών, τα έσοδα που προσδοκά η κυβέρνηση δεν ξεπερνούν το 1/10 της φοροδιαφυγής από το Φ.Π.Α. που φθάνει τα 10 δις. ευρώ ή το 1/30 της συνολικής φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής που προσεγγίζουν τα 30 δις. ευρώ.
Τα νερά είναι δημόσιο αγαθό και στον Πλανήτη γίνονται ακόμα πόλεμοι για τον έλεγχο τους, ενώ στην Ελλάδα ήδη έχει εγκαταλειφθεί η αγροτική παραγωγή σε περιοχές όπου η μεταφορά υδάτων γίνεται από ιδιωτικές εταιρίες που το πωλούν σε πολύ υψηλές τιμές.
Την ίδια ώρα στην Ε.Ε. μετά από πειραματισμούς για την ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης, η πολιτική που ασκείται τώρα αφορά την επιστροφή τους στο δημόσιο έλεγχο. Για παράδειγμα, οι δήμοι Βερολίνου και Παρισιού πήραν στα χέρια τους τη διαχείριση των υδάτων που επέφερε και μείωση των τιμολογίων.
Αντίθετα, στην Ελλάδα απολύτως αδικαιολόγητα μπήκαν στο στόχαστρο των αποκρατικοποιήσεων, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, οι οποίες μάλιστα είναι κερδοφόρες. Η πρώτη μόνον το Α΄εξάμηνο του 2013 είχε κέρδη 21,6 εκατ. ευρώ και η δεύτερη 14,5 εκατ. ευρώ. Φυσικά τα κέρδη τους θα ήταν πολύ υψηλότερα εάν λαμβανόταν η απόφαση να αυξηθούν τα τιμολόγια, γεγονός που απεύχονται όλοι.
Ειδικά για την ΕΥΔΑΠ υπολογίζεται ότι η ιδιωτικοποίηση της θα βλάψει το δημόσιο συμφέρον κατά 218 εκατ. ευρώ (179 εκατ. ευρώ από αυξήσεις τιμολογίων και 39 εκατ. ευρώ από μερίσματα και φόρους.
Σήμερα, το ελληνικό δημόσιο κατέχει το 61,03% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ, νομικά πρόσωπα το 19,72%, το ευρύ επενδυτικό κοινό το 10,04% και η Αγροτική Τράπεζα το 10,4% και δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος περαιτέρω ιδιωτικοποίησης.
Η παραχώρηση της διαχείρισης των υδάτων της ΕΥΔΑΠ θα οδηγούσε στην άμεση εξάρτηση 4.300.000 πολιτών από «κάποια πολυεθνική εταιρία» και σε κίνδυνο την περιουσία της (ΕΥΔΑΠ παγίων) που περιλαμβάνει φράγματα, ταμιευτήρες, αντλιοστάσια, εξωτερικά υδραγωγεία κ.λπ. Βέβαια, η «κάποια πολυεθνική εταιρία» τη δουλειά της κάνει και στο παρελθόν, σε άλλες (Τρίτες) χώρες, όσοι προώθησαν τις εν λόγω ιδιωτικοποιήσεις προσλαμβανόντουσαν αργότερα σε θυγατρικές τους ή αποκόμιζαν άλλα άμεσα οφέλη. Αλλά αυτό όπως σημειώσαμε ανωτέρω αφορά άλλες Τρίτες χώρες.
Τα ανωτέρω τα γνωρίζουν όλοι όσοι εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης (και αποχέτευσης) και συνεπώς πρέπει να πάρουν συγκεκριμένη και σαφή θέση για να ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Το πολυτιμότερο αγαθό (μετά τον αέρα που αναπνέουμε) δεν το πουλάς. Δεν υπάρχει συμφέρουσα τιμή.
