Τη διάχυτη εντύπωση ότι υπάρχει μια «υπόγεια σχέση» της Ελληνικής Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή επιχειρεί να προσεγγίσει το Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας.
Το τμήμα ερευνών του Πανεπιστημίου αναλύοντας στοιχεία δημοσκοπικών ευρημάτων από τις εκλογές του 2012 μέχρι πρόσφατα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η συσχέτιση της θετικής αξιολόγησης για την Αστυνομία με την αυξημένη πρόθεση ψήφου για τη Χρυσή Αυγή οδηγεί πολλούς στη γενίκευση ότι η Αστυνομία στην Ελλάδα λειτουργεί ως μια δύναμη επιβολής και άσκησης βίας, απολύτως συμβατή με τις στοχεύσεις ενός κόμματος που ενθαρρύνει τη βία. Αυτή όμως η γενίκευση είναι μάλλον άστοχη, εάν λάβουμε υπόψη μας το θεσμικό ρόλο της Αστυνομίας, τον οποίο προφανώς και αναγνωρίζει μέρος των πολιτών όταν τους ζητείται να εκτιμήσουν την εμπιστοσύνη τους έναντι του συγκεκριμένου θεσμού».
Και συνδέει απολύτως τους πιθανούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής με τον αυταρχισμό και την προσωπικότητα τους.
Τα ερωτήματα και τα συμπεράσματα
Είναι η Αστυνομία σύμμαχος της Χρυσής Αυγής;
Είναι διάχυτη η αντίληψη σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας πως ο βαθμός εμπιστοσύνης στην Αστυνομία εμφανίζει μεγάλη συσχέτιση με την εγγύτητα στο κόμμα της Χρυσής Αυγής. Πιο συγκεκριμένα, όπως αποτυπώνεται και στο Γράφημα 1, ανάμεσα σε αυτούς που δηλώνουν πως έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην Αστυνομία, η πιθανότητα να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή είναι μεγαλύτερη σε σχέση με την πιθανότητα για αυτούς που δείχνουν μικρότερο βαθμό εμπιστοσύνης.
Η συσχέτιση της θετικής αξιολόγησης για την Αστυνομία με την αυξημένη πρόθεση ψήφου για τη Χρυσή Αυγή οδηγεί πολλούς στη γενίκευση ότι η Αστυνομία στην Ελλάδα λειτουργεί ως μια δύναμη επιβολής και άσκησης βίας, απολύτως συμβατή με τις στοχεύσεις ενός κόμματος που ενθαρρύνει τη βία. Αυτή όμως η γενίκευση είναι μάλλον άστοχη, εάν λάβουμε υπόψη μας το θεσμικό ρόλο της Αστυνομίας, τον οποίο προφανώς και αναγνωρίζει μέρος των πολιτών όταν τους ζητείται να εκτιμήσουν την εμπιστοσύνη τους έναντι του συγκεκριμένου θεσμού. Η Αστυνομία είναι για πολλούς το μέσο επιβολής του νόμου, διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης και προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, μία ισχυρή έκφραση του κράτους δικαίου.
Θα ήταν λοιπόν χρήσιμο να διακρίνουμε δύο ομάδες πολιτών στη βάση του βαθμού στον οποίο αποδέχονται τη χρήση αυταρχικών μεθόδων σε μία δημοκρατία. Περιμένουμε ότι όσοι αποδέχονται τον αυταρχισμό, πιθανότατα θα βλέπουν στην Αστυνομία ένα μέσο επιβολής του, ενώ όσοι δεν αποδέχονται τον αυταρχισμό, πιθανώς βλέπουν στην Αστυνομία το μέσο προστασίας των δικαιωμάτων από δυνητικούς εχθρούς τους. Πράγματι, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, μεταξύ όσων δείχνουν υψηλή εμπιστοσύνη στην Αστυνομία, οι «αυταρχικοί» είναι περισσότερο πιθανό να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή, κάτι που δεν ισχύει για τους «μη αυταρχικούς». Συνάγεται λοιπόν ότι η σύνδεση της Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή στις αντιλήψεις της κοινής γνώμης δεν είναι δεδομένη.
Στο παρακάτω γράφημα καταγράφεται η πιθανότητα να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή οι «αυταρχικοί» και οι «μη αυταρχικοί» πολίτες που έδειξαν υψηλή εμπιστοσύνη έναντι της Αστυνομίας.
Φαίνεται λοιπόν πως η συσχέτιση ανάμεσα στην επιλογή της Χρυσής Αυγής και την Αστυνομία δεν επιδέχεται μίας μονοσήμαντης ερμηνείας, καθώς το κομβικό στοιχείο είναι το κατά πόσο υπεισέρχεται ο παράγοντας «αυταρχισμού», κάτι που φυσικά επιδέχεται επιπλέον μελέτης.
Είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν πολίτες που εμπιστεύονται την Αστυνομία και αποστρέφονται τη Χρυσή Αυγή, ενδεχομένως εκφράζοντας τη συνολική εμπιστοσύνη τους σε ένα κράτος δικαίου στο πλαίσιο μίας σύγχρονης και εύρυθμα λειτουργούσας δημοκρατίας.
