Οι καναδοί κτηνοτρόφοι προσπαθούν εδώ και καιρό να πουλήσουν λευκό τυρί με την ονομασία «ελληνική φέτα». Καθώς είναι δύσκολο να παρακαμφθεί η ετικέτα της Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης θα αρκεστούν στο απλούστερο, να πωλούν το τυρί ως σκέτη «φέτα». Η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα της είδησης είναι «δεν γίνονται αυτά»: η ονομασία προέλευσης ορίζει αυστηρά την γεωγραφική περιοχή όπου παράγεται ένα προϊόν. Οι Καναδοί όμως προχωρούν σε μια εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με την οποία το καναδικό τυρί θα υφαρπάξει το ελληνικό όνομα.
Η συμφωνία δεν έχει κλείσει αλλά έχει μπει σε δύσκολο δρόμο για την Ελλάδα. Η πρώτη απόφαση ελήφθη πριν λίγες μέρες από το Κολέγιο των Επιτρόπων στις Βρυξέλλες. Αδρομερώς τα πράγματα έχουν ως εξής: ο ευρωπαϊκός βορράς θέλει να σπρώξει την βιομηχανική του πραμάτεια προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού οπότε θυσιάζει τις ονομασίες προέλευσης του νότου_ εκτός από τη φέτα χαρίζεται το όνομα τηςιταλικής γκοργκοντζόλα . Οι Καναδοί βάσει της συμφωνίας θα μπορούν να παράγουν τα τυριά και να τα διαθέτουν σε ευρωπαϊκές χώρες.
Η συμφωνία θα συζητηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο στο τέλος Σεπτεμβρίου. Εκεί θα δοθεί μάχη από τους ευρωβουλευτές με αμφίβολο αποτέλεσμα. Η τελική έγκριση θα δοθεί στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας το Νοέμβριο. Να σημειώσουμε ότι οι διαβουλεύσεις έγιναν στα μουλωχτά, χωρίς να τις αντιληφθεί η επίτροπος Μαρία Δαμανάκη, χωρίς να δράσει ο υπουργός Γεωργίας Αθ. Τσαυτάρης, χωρίς να αναμιχθούν στελέχη των υπουργείων Οικονομικών και Εξωτερικών. Εχουν όλοι μερίδιο ευθύνης. Ο καλός πολιτικός είναι καλός και στο παρασκήνιο, όχι μόνο στα μικρόφωνα.
Εντός έδρας, αν έχει κάποια σημασία, ο μόνος που ενδιαφέρθηκε είναι ο Γιώργος Κασαπίδης, βουλευτής Κοζάνης με τη Νέα Δημοκρατία. Καταθέτει ερώτηση στο Κοινοβούλιο μήπως και κινητοποιηθούν εκ των υστέρων οι αρμόδιοι. Από την ερώτησή του πληροφορούμαστε κάποια βασικά για τη φέτα: η ζήτηση παγκοσμίως είναι στις 200.000 τόνους, η Ελλάδα παράγει περίπου τη μισή ποσότητα εκ της οποίας το 90% διοχετεύεται στην εγχώρια αγορά. Δηλαδή μας ζητούν φέτα και δεν έχουμε να δώσουμε.
Επίσης, από την ερώτηση Κασαπίδη: «Για την παραγωγή της ποσότητας αυτής δραστηριοποιούνται περίπου 300.000 εργαζόμενοι σε περίπου 100.000 κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις οικογενειακής μορφής, ενώ άλλοι 50.000 γεωργοί υποστηρίζουν τον κλάδο εξασφαλίζοντας τις αναγκαίες για τη διατροφή των ζώων ζωοτροφές». Ξεκάθαρο. Υπάρχει παγκόσμιο μονοπώλιο που δεν εκμεταλλευόμαστε. Ιδού πεδίον παραγωγής λαμπρόν. Θέσεις εργασίας και εξαγωγές.
Να αναφέρουμε μια ακόμη παράμετρο, καθώς είμεθα πονηροί και κακοί: το θέμα έφερε προς συζήτηση ο Βέλγος Επίτροπος αρμόδιος για θέματα εμπορίου κ. Κάρελ Ντε Χυχτ. Βέλγος, ξέρετε, από τη χώρα που παράγει τυριά απομίμηση… Ας κάνουμε λοιπόν μια προβολή στο μέλλον. Θα διεκδικήσουν κι άλλοι τη χρήση του ονόματος της φέτας. Σήμερα, με βάση την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, δεν επιτρέπεται σε κανέναν η χρήση της λέξης «φέτα» ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Δεν μπορεί δηλαδή πω πωληθεί τυρί «τύπου φέτας». Αν επιτραπεί στον Καναδά, θα ακολουθήσουν κι άλλες τρίτες χώρες, όπως η Τουρκία. Κατόπιν το Βέλγιο, η Δανία, η Γερμανία και η Ολλανδία. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Μια τελευταία λεπτομέρεια. Το λευκό τυρί δεν είναι φέτα. Παράγεται από άλλο γάλα. Τι είναι η κατσίκα, τι είναι η αγελάδα; Πάνω κάτω το ίδιο ζώο. Αυτή είναι η λογική τους.
