Πώς βρεθήκατε στη Νέα Υόρκη;

«Από τα φοιτητικά μου χρόνια είχα πάθος με τη Νέα Υόρκη και ήθελα πάντα να ζήσω εδώ. Σπούδασα στην Ουάσιγκτον, ωστόσο με κάθε ευκαιρία ερχόμουν στη Νέα Υόρκη για να επισκεφθώ φίλους, να δω εκθέσεις, να κάνω βόλτες, πάνω από όλα, όμως, απλώς για να είμαι εδώ. Οταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο George Washington University και στο Courtauld Institute of Art στο Λονδίνο, επέστρεψα στην Ελλάδα όπου δούλεψα για τέσσερα χρόνια ως επιμελήτρια στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, η οποία ήταν πραγματικά το καλύτερο σχολείο για μένα, γιατί είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με την επιμέλεια της αξιόλογης αυτής της συλλογής, αλλά και με τη γενικότερη διαχείριση του μουσείου. Πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου τη Νέα Υόρκη. Ετσι, λοιπόν, πριν από δυόμισι χρόνια αποφάσισα να κυνηγήσω το όνειρό μου και μετακόμισα εδώ με δύο βαλίτσες και χωρίς δουλειά. Ημουν αποφασισμένη, όμως, να μείνω».

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Ροξάνα Μαρκότσι, επιμελήτρια του τμήματος Φωτογραφίας του MoMA στη Νέα Υόρκη;

«Ηρθα στη Νέα Υόρκη με απώτερο στόχο να δουλέψω στο ΜοΜΑ. Προτού προκύψει η θέση εργασίας στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, δούλεψα για ενάμιση χρόνο στο International Center of Photography, το οποίο είναι το μοναδικό μουσείο στη Νέα Υόρκη που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στη φωτογραφία. Πέρυσι τον Αύγουστο (2012) αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΜοΜΑ η προκήρυξη θέσης βοηθού επιμελητή στο τμήμα φωτογραφίας και έκανα αίτηση. Επειτα από τέσσερις συνεντεύξεις μού προσέφεραν τη θέση. Δεν συνεργάζομαι αποκλειστικά με τη Ρομάνα, απλώς έχει τύχει να δουλεύουμε δύο εκθέσεις μαζί αυτή την περίοδο (“XL: 19 New Acquisitions” και “New Photography 2013”)».

Ποια είναι, λοιπόν, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της «Νέας φωτογραφίας;»

«Οταν ξεκίνησε ο ετήσιος θεσμός της “Νέας φωτογραφίας”, το 1985, δεν υπήρχαν αντίστοιχοι θεσμοί σε μεγάλα μουσεία που να εστιάζουν στη σύγχρονη πειραματική φωτογραφία και στην προβολή ανερχόμενων φωτογράφων. Μέσα από τις εκθέσεις αυτές έχουν αναδειχθεί μεγάλα ονόματα στη φωτογραφία, όπως οι Φίλιπ Λόρκα ντι Γκόρσια, Βόλφγκανγκ Τίλμανς, Ρίνεκε Ντίνκστρα, Tόμας Ντίμαν, Aν Κολιέ και Ρο Εθριτζ. Η συμμετοχή στη “Νέα φωτογραφία” σε αρκετές περιπτώσεις έχει καθορίσει τη μετέπειτα πορεία των καλλιτεχνών. Η εφετινή έκθεση παρουσιάζει πρόσφατη δουλειά οκτώ διεθνών καλλιτεχνών (Adam Broomberg & Oliver Chanarin, Brendan Fowler Μ, Annette Kelm, Lisa Oppenheim, Anna Ostoya, Josephine Pryde, Eileen Quinlan), οι οποίοι επαναπροσδιορίζουν την έννοια της φωτογραφίας, εισάγοντας στοιχεία γλυπτικής, φιλμ, φωτομοντάζ, μουσικής, ακόμη και ιατρικής επιστήμης».

Ποια είναι η «Μέκκα» της τέχνης της φωτογραφίας σήμερα;

«Σίγουρα η Νέα Υόρκη. Ενας λόγος για τον οποίο έχει γίνει η Νέα Υόρκη το επίκεντρο της τέχνης της φωτογραφίας είναι επειδή την υποστηρίζουν και την προωθούν τα μεγάλα μουσεία της πόλης όπως είναι το Metropolitan, το Whitney, το Guggenheim και το MoMA. Υπάρχουν, επίσης, πολύ αξιόλογα ιδρύματα εδώ, αφιερωμένα αποκλειστικά στη φωτογραφία, όπως είναι το International Center of Photography, το Aperture Foundation και το Walther Collection, που αναδεικνύουν την καλλιτεχνική φωτογραφία. Επίσης, υπάρχει μεγάλη αγορά για τη φωτογραφία στη Νέα Υόρκη και πολλοί συλλέκτες. Δεν είναι τυχαίο ότι τουλάχιστον οι μισές γκαλερί στο Τσέλσι πραγματοποιούν εκθέσεις φωτογραφίας».

Είμαστε τελικά όλοι εν δυνάμει φωτογράφοι – ας όψονται τα κινητά, το Ιnstagram κτλ.

«Πιστεύω πως είμαστε. Παλιότερα ήταν πιο “αυστηρός” ο ορισμός του φωτογράφου, αλλά με τις διαδραστικές εφαρμογές όπως τα Ιnstragram, Τumblr, Facebook και Pinterest, όλοι έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε φωτογράφοι».

* «New Photography»: MoMA, 14.9.13 – 6.1.14.