Η 33χρονη Γαλλίδα που τρέλανε ολόκληρη την Ευρώπη πριν από μερικά χρόνια με το «Je veux», έναν ύμνο για την αξία που έχουν τα μικρά πράγματα στη ζωή, ξανάρχεται στην Αθήνα και επ’ ευκαιρία μάς μιλάει για τη νέα της δουλειά, για τα ταξίδια και για τη σχέση της με το κοινό.
Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σας από την τελευταία φορά που επισκεφθήκατε την Ελλάδα;
«Το κοινό ήταν προσηλωμένο και θερμό. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι θεατές ήξεραν πολλές γαλλικές λέξεις».
Ποια νομίζετε ότι είναι η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στο τελευταίο σας άλμπουμ και τις προηγούμενες προσπάθειές σας;
«Σε ένα καθαρά τεχνικό επίπεδο, συμμετείχα πολύ περισσότερο στην παραγωγή και την πραγματοποίηση του συγκεκριμένου άλμπουμ. Πέρασα πολλές ώρες με διαφορετικούς συντελεστές, οραματιζόμενη μαζί τους τις πλέον ταιριαστές ενορχηστρώσεις για ορισμένα κομμάτια. Αυτό ήταν κάτι καινούργιο για εμένα. Καλλιτεχνικά, είναι ένα άλμπουμ που μένει στο ύφος του πρώτου. Εχω την εντύπωση ότι διατηρεί ακόμη κάποιον αυθορμητισμό».
Ποια είναι μέχρι στιγμής η πιο εμπνευσμένη στιγμή της ζωής σας;
«Είναι λίγο μπερδεμένο, δύσκολο να απαντήσω… ίσως το να εμπιστεύομαι πάντα το ένστικτό μου».
Σας νοιάζει στ’ αλήθεια μόνο το κοινό; Ποιο είναι το πιο συγκινητικό πράγμα που έκανε ποτέ κάποιος θαυμαστής σας;
«Το μόνο μου ενδιαφέρον όχι. Μου αρέσει η επαφή με το κοινό και η σκηνή παραμένει πάντα μία στιγμή μοιράσματος. Δεν έχω ζήσει ακραίες εκδηλώσεις, προσπαθώ να προστατεύομαι από τέτοιου είδους καλές ή κακές εκπλήξεις».
Ποιο είναι το πιο καταπληκτικό ταξίδι που κάνατε ποτέ;
«Ενα ωραίο ταξίδι στην Ινδονησία και αυτό που ελπίζω να πραγματοποιήσω τους επόμενους μήνες».
Πώς θα σας άρεσε να είναι η Ευρώπη σε 10 χρόνια από τώρα;
«Είναι ένα πολύ ευρύ θέμα. Θα επιθυμούσα να ζω σε μία λιγότερο βίαιη και πιο δίκαιη κοινωνία, αυτή όμως είναι μία κοινή επιθυμία. Ειλικρινά πιστεύω ότι εάν ό καθένας από εμάς κινητοποιούνταν στον βαθμό που μάς αναλογεί, θα μπορούσαμε να καλυτερεύσουμε, για παράδειγμα, την πρόσβαση στην παιδεία ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
«Το να είμαι αγχωμένη».
Φαίνεστε πολύ χαλαρή. Υπάρχουν φορές που γίνεστε «drama queen»;
«Σε τι; Δεν είμαι ιδιότροπο κορίτσι νομίζω. Υπάρχουν φυσικά στιγμές που είμαι πιο εκνευρισμένη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περνάω μία νευρική κρίση, ελπίζω τουλάχιστον! (γέλια)».
* Zaz: Θέατρο Λυκαβηττού, 3 Σεπτεμβρίου.
