Οι ταινίες της εβδομάδας: Πενία, ανία και ένα θαύμα

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη

Η Σαρλότ Ράμπλινγκ, ο Τζέφρεϊ Ρας και η Τζούντι Ντέιβις είναι η εγγύηση αυτής της ταινίας ενώ πλάθουν ένα οικογενειακό τρίο με αριστοκρατική βιτρίνα αλλά σε πλήρη παρακμή. Η ιστορία τους τοποθετείται στα περίχωρα του Σίδνεϊ της Αυστραλίας των αρχών της δεκαετίας του 1970 και στηρίζεται στο μυθιστόρημα με τον ίδιο τίτλο του αυστραλού νομπελίστα συγγραφέα Πάτρικ Γουάιτ.

Η Ράμπλινγκ υποδύεται τη γηραιά μητέρα των Ρας και Ντέιβις την οποία θέλουν να βάλουν σε οίκο ευγηρίας επειδή ενίοτε πια τα χάνει. Εκείνος είναι ένας μεσήλικος διάσημος ηθοποιός του θεάτρου στο Λονδίνο ο οποίος αναδύει μια αίσθηση πτώσης εξαιτίας του εθισμού του στο φαγητό και στις γυναίκες, ενώ η αδελφή του, ο ορισμός της υστερίας (ένα τερέν στο οποίο η Τζούντι Ντέιβις πάντα διαπρέπει), προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της από μια ζωή γεμάτη αποτυχίες.

Η σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους τρεις ήρωες έχει ενδιαφέρον, όπως επίσης έχουν και οι σχέσεις τους με πρόσωπα σε δευτερογενείς ρόλους. Το υπηρετικό προσωπικό, ένας δικηγόρος και η γυναίκα του κ.ά. Το πρόβλημα είναι ότι ο Φρεντ Σκεπίσι δεν ενδιαφέρεται τόσο να κάνει σινεμά όσο να κινηματογραφήσει μια θεατρική παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες –και αυτό το καταφέρνει.

Ακόμη και το μυστήριο που αφορά την κληρονομιά που πρόκειται να αφήσει πίσω της η μητέρα δεν έχει τη δυναμική που περιμένεις, παρά συμβαίνει έτσι, για να περάσει η ώρα. Ορισμένες φορές έχεις την αίσθηση ότι ως και η κάμερα τείνει προς το Αλτσχάιμερ.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: STER ΙΛΙΟΝ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

——————————————-

Τρία πρόσωπα που κυκλοφορούν μέσα σε ένα σπίτι θα βρούμε και σε αυτή την ταινία που αεροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα χωρίς τελικά να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Για την ακρίβεια, αμφιβάλλω αν μπορεί κανείς να την τοποθετήσει κάπου, κάτι που θα είναι από μόνο του μια αρετή. Φράσεις όπως «είμαι συναισθηματικά αλλεργική με το βούτυρο» αρκούν για να τινάξουν το όλο στόρι στον αέρα. Το πρόσωπο που έχει αυτή την αλλεργία είναι η Χάνα (Ρόουζμαρι Ντεγουίτ), μια λεσβία που μόλις χώρισε και που συναντά στο σπίτι της στην εξοχή τον Τζακ (Μαρκ Ντουπλά), τον καλύτερο φίλο της αδελφής της, Αϊρις (Εμιλι Μπλαντ). Με παρότρυνση της Αϊρις ο Τζακ πήγε στην εξοχή για να ηρεμήσει αφού ο αδελφός του έχει μόλις πεθάνει και ο ίδιος έβγαλε έναν κάθε άλλο παρά κολακευτικό επικήδειο. Ο Τζακ θα κάνει έρωτα με τη Χάνα αλλά την επομένη θα έρθει στο σπίτι η Αϊρις, οπότε τα πράγματα θα περιπλέξουν…

Δεν ξέρω κατά πόσο η σκηνοθέτρια (και ηθοποιός) Λιν Σέλτον έχει επηρεαστεί από τον Γούντι Αλεν και τον Φρανσουά Τρυφό (είναι προφανές ότι κάπου εδώ μέσα βρίσκεται κρυμμένο το φάντασμα του «Ζιλ και Ζιμ»). Χρειάζεται πάντως πολλή πολλή πολλή δουλειά ακόμη για να τους πλησιάσει. Η εισαγωγή στο κλίμα της ταινίας γίνεται με ρυθμούς κουτσού ελέφαντα, αν και στο δεύτερο μέρος η «Αδελφή της αδελφής σου» κάπως ανεβαίνει εφόσον προκύπτει το πρόβλημα ενός τρύπιου προφυλακτικού. Σε γενικές γραμμές, ένα στατικό έργο με ανθρώπους που βαριούνται τη ζωή τους, που φοβούνται τον εαυτό τους και που αφήνουν διαρκώς μισοτελειωμένες τις προτάσεις τους.

Βαθμολογία: 1

Αίθουσες: ΑΘΗΝΑΙΑ ΚΟΛΩΝΑΚΙ – ΧΛΟΗ ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟ

Γυρισμένο σε φυσικούς χώρους ενός Μιλάνου που δεν συναντάμε συχνά στο σινεμά, το «Θαύμα στο Μιλάνο» είναι η ιστορία του Τοτό, ενός ορφανού που όταν μεγαλώνει μετατρέπεται σε «άγγελο»-προστάτη των κατατρεγμένων απέναντι στην απειλή ενός πλούσιου κτηματομεσίτη. Μία από τις πολλές καλές συνεργασίες ανάμεσα στον σκηνοθέτη – σεναριογράφο Βιτόριο Ντε Σίκα και τον σεναριογράφο Τσέζαρε Ζαβατίνι (δημιουργοί των «Κλέφτης ποδηλάτων», «Sciuscia» και «Umberto D»), απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Κανών του 1951 και παραμένει μια διαχρονική ταινία εφόσον πολλές από τις δυσάρεστες καταστάσεις που καταγράφονται εδώ, εξακολουθούν να συμβαίνουν –και θα συμβαίνουν πάντα.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΒΟΞ – ΖΕΦΥΡΟΣ