FoodChain

Ο Σιλβέστερ Σταλόνε είναι, κατά τη γνώμη μου, κακός ηθοποιός αλλά καλός επιχειρηματίας. Και μέσα στις άλλες επαγγελματικές επιτυχίες του βάζω και τη σειρά των ταινιών «Ρόκι». Ξέρω παιδιά που ακόμη και σήμερα κάθονται και βλέπουν και ξαναβλέπουν τα έργα του ιταλικής καταγωγής «μπρατσαρά» και προσπαθούν να ξεσηκώσουν διάφορα από εκεί. Ενα από τα κλασικά του Ρόκι, του τύπου-επαγγελματία-πυγμάχου που δημιούργησε ο Σταλόνε, ήταν, και στην πρώτη ταινία της σειράς αλλά και τριάντα χρόνια αργότερα, στο «Ρόκι Μπαλμπόα», οι σκηνές όπου ο κεντρικός ήρωας για να ξαναβρεί τη φόρμα του, μπροστά στον φακό, βγάζει από το ψυγείο, σπάει και καταβροχθίζει το ένα μετά το άλλο ωμά τα αβγά. Σε αυτές τις σκηνές έχει αποκρυσταλλωθεί μια παλιά πίστη όσων ασχολούνται με τη «σωματοδομική» (= body building): ότι για να τροφοδοτήσεις τον οργανισμό σου με τις πιο καλές και ακέραιες πρωτεΐνες πρέπει τα αβγά να μην έχουν περάσει από τη δοκιμασία της φωτιάς.

Είναι μια άποψη που είχε εμφανιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από το ζεύγος των ορκισμένων εχθρών του μαγειρεμένου φαγητού Molly και Eugene Christian από το 1904. «Ενα αβγό δεν πρέπει να ψήνεται» επέμεναν εδώ και έναν αιώνα οι προφήτες του κινήματος των rawfoodists, των ωμοφάγων δηλαδή θιασωτών της άψητης τροφής. Διακήρυσσαν, δηλαδή, ότι «το αβγό στη φυσική του κατάσταση είναι πιο ευκολοχώνευτο και τα συστατικά του πιο αφομοιώσιμα από τα αρμόδια όργανα, ενώ όταν είναι βρασμένο πρέπει πρώτα να διαλυθεί μέσα στον οργανισμό και μετά να ξαναμοιραστούν τα ωφέλιμα συστατικά του». Αυτό, όπως γράφει στο βιβλίο του «Catching Fire» ο Richard Wrangham, γραμμένο ακριβώς με σκοπό να αποδείξει ότι η ψημένη τροφή έδωσε στον άνθρωπο το προβάδισμα που έχει σήμερα απέναντι στα άλλα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη, δημιούργησε γενιές και γενιές μποντιμπιλντεράδων που πίστευαν στην αξία των ωμών αβγών. Στη δεκαετία του ’50 είχε εμφανιστεί ο περιβόητος Στιβ Ριβς, ένας ακόμη πιο φουσκωτός αλλά και ακόμη πιο κακός ηθοποιός από τον Σταλόνε, που υποδυόταν τον Ηρακλή στις διάφορες παρωδίες ταινιών αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Συνήθιζε μεταξύ άλλων να τροφοδοτεί τον Τύπο και με τα σχετικά του διαιτολογίου του, που περιελάμβανε μεταξύ άλλων πρωινό με ωμά αβγά. Ακολούθησε ο Σβαρτσενέγκερ και στρατιές άλλων, πιστών σε αυτή την παράδοση.

Τα αβγά, όπως έχει αναλυθεί και σε αυτή τη στήλη παλαιότερα, είναι αποθήκες ωφέλιμων υλικών και άδικα πολλές φορές τα φοβούνται και τα αποφεύγουν οι άνθρωποι. Σελήνιο, ιώδιο, φώσφορος, μολυβδένιο, χολίνη, λουτεΐνη, βιταμίνες Α, Β2, Β5, Β12, Ε, D και Κ, μαζί με πρωτεΐνες, τρυπτοφάνη και λιπαρά οξέα. Και λίγα είπα σε σχέση με όσα κρύβει το κέλυφος ενός αβγού. Διότι τα αμινοξέα, οι δομικοί λίθοι των πρωτεϊνών που βρίσκονται μέσα σε ένα αβγό, συμμετέχουν σε τουλάχιστον 40 πρωτεΐνες, όπως ακριβώς τις χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός. Σε σχέση τώρα με το αν πρέπει να τρώγονται ωμά τα αβγά ή να έχουν περάσει πρώτα από τη δοκιμασία της φωτιάς, πέρα από την πιθανή αποστροφή που μπορεί να νιώθει κάποιος γι’ αυτό (αν και είναι πασίγνωστο εκείνο το ζευγάρι που εμφανίζεται ακόμη και σε πανάκριβα εστιατόρια, δηλαδή ωμός κιμάς και από επάνω ένα αβγό επίσης ωμό) και πέρα από το θέμα της σαλμονέλας, που θα δούμε στο επόμενο, υπάρχει και ένα πρόβλημα με τη βιοτίνη, ένα από τα συστατικά στον κρόκο των αβγών. Η βιοτίνη, γνωστή και ως βιταμίνη Β7, απαραίτητη για τον ομαλό σχηματισμό μαλλιών και νυχιών, δρα και ως συνένζυμο (εξηγήσαμε τις δύο προηγούμενες Κυριακές πώς δρουν τα συνένζυμα), βοηθώντας δηλαδή άλλα ένζυμα που συμμετέχουν στον μεταβολισμό των λιπαρών οξέων. Στο ασπράδι του αβγού όμως υπάρχει μια πρωτεΐνη, η αβιδίνη. Και όταν αναμειχθούν χωρίς θέρμανση βιοτίνη και αβιδίνη, όπως γίνεται ακριβώς στην περίπτωση που τρώμε ένα αβγό ωμό, τότε σχηματίζεται ένα σύμπλοκο, γίνεται δηλαδή μια συγκόλληση κατά κάποιον τρόπο των δυο μορίων, και δεν αφομοιώνονται από τον οργανισμό. Απλά αποβάλλονται έτσι όπως είναι αγκαλιασμένες. Το πρόβλημα, λοιπόν, όπου οι μεν επιμένουν ότι είναι καλύτερα να τρώγονται τα αβγά όπως τα φτιάχνει η κότα γιατί οι πρωτεΐνες αφομοιώνονται καλύτερα και οι δε ότι πρέπει πρώτα να περνούν από φωτιά φαίνεται λίγο μπερδεμένο αλλά στο επόμενο θα το λύσουμε.