Ρουσφέτια VIP!

«Παλιέ μου φίλε/ σύντροφε περασμένων καιρών/ συγχώρα με που χτες, όταν καμάρωνες/ για τα καινούρια σου έπιπλα,/ εγώ σκεφτόμουνα πως το καθένα/ έκρυβε κάποιαν υποχώρηση,/ ένα χιλιάρικο περίπου εκπορνευμένης σκέψης/ που πια την πούλαγες/ χωρίς να νιώθεις την ανάγκη/ έστω να παραστήσεις τραγωδία.»

Τίτος Πατρίκιος

Υποθέστε ότι είστε ένας από τους 4.250 υπαλλήλους του Δημοσίου που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Οχι μόνο παίρνεις το 75% ενός ήδη γλίσχρου μισθού, αλλά σε βασανίζει η αβεβαιότητα: «Θα έχω δουλειά αύριο;». Η κυβέρνηση σου υπόσχεται «αντικειμενική αξιολόγηση». Οσοι την περάσουν με επιτυχία, λένε, θα μετακινηθούν σε άλλους τομείς του Δημοσίου, οι υπόλοιποι θα απολυθούν. Αγωνιάς και αγχώνεσαι.

Θες να πιστέψεις ότι άλλαξαν τα ήθη, ότι στη «νέα Ελλάδα» του κ. Σαμαρά η αξιοκρατία αντικαθιστά την ευνοιοκρατία. Δυσκολεύεσαι, όμως. Δεν πάει καιρός που κομματικά στελέχη τοποθετήθηκαν σωρηδόν επικεφαλής δημοσίων οργανισμών. Παρ’ όλα αυτά, έχεις ανάγκη να ελπίζεις… Και τι βλέπεις; Ενώ εσένα θα σε «αξιολογήσουν», διορίζουν τους «κολλητούς» τους σε επίλεκτες κρατικές θέσεις. Ρουσφέτια VIP!

Στο «Βήμα» (15.6.2013) λ.χ. διάβασες για την κυρία Τζότζολα, πρώην αναπληρώτρια εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ, για την οποία δημιουργήθηκε ειδική θέση νομικού συμβούλου στο ΚΕΠΕ! Και το αποκορύφωμα: τη χώρα θα εκπροσωπήσει στη Διεθνή Τράπεζα ένας άνεργος πολιτικός τόσο μεγάλου βεληνεκούς που η χώρα δεν μπορούσε να αφήσει αναξιοποίητο: ο Χρ. Παπουτσής!

Σκέφτεσαι ότι τέτοιοι άνθρωποι αναδεικνύονται σε κρατικές θέσεις όχι επειδή χρειάστηκε να αποδείξουν σε κάποιον την αξία τους, αλλά γιατί προσκολλήθηκαν σε κομματικά επιτελεία –είναι τα αναρριχώμενα φυτά των κομματικών τειχών. Οι κρατικές θέσεις είναι η ανταμοιβή τους. Ενώ το κράτος το χρηματοδοτούμε όλοι με τους φόρους μας, η στελέχωσή του εξακολουθεί να γίνεται ευνοιοκρατικά από τους πολιτικούς.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα βρει στο πρόσωπο του κ. Παπουτσή ιδιαίτερα το αρχέτυπο του κομματανθρώπου για τον οποίο η πολιτική δεν υπήρξε τόσο πρόκληση για προσφορά στα κοινά με βάση αρχές και αξίες όσο ευκαιρία για αναρριχητική θεσιθηρία στον δημόσιο βίο. Πρόσφερε την αφοσίωσή του στην οικογένεια Παπανδρέου και στο κόμμα τους, ανταμειβόμενος ποικιλοτρόπως. Ως ηγετικό μέλος της αυτο-αναφορικής και ηθικά αμβλύνου «πράσινης» νομενκλατούρας, τον ενδιέφερε πρωτίστως η αναπαραγωγή της. Πολιτικός σύμμαχος κάποτε του Τσοχατζόπουλου, αντιτάχθηκε σε ό,τι μεταρρυθμιστικό επιχειρήθηκε από το ίδιο του το κόμμα.

Ο Παπουτσής δεν είναι ένας απλός πολιτικός. Είναι ο εμβληματικός εκπρόσωπος της κομματοκρατικής (χρεοκοπημένης πλέον…) Ελλάδας της Μεταπολίτευσης, που έκρυψε την ιδιοτέλεια πίσω από την υψωμένη γροθιά. Η σχέση του με τον «σοσιαλισμό» είναι όση η σχέση του Βουλγαράκη με την καντιανή ηθική! Στη Διεθνή Τράπεζα ολοκληρώνεται ο σταδιοδρομισμός ενός απαράτσνικου. Εσύ όμως, δημόσιε υπάλληλε, θα «αξιολογηθείς»!..