Οι ταινίες της εβδομάδας: Η επιστροφή του Ρόμπερτ Ρέντφορντ

Πληθώρα ταινιών και αυτή την εβδομάδα. Μετράς οκτώ, συμπεριλαμβανομένης και της κλασικής «Αρπας της Βιρμανίας» (1956). Του αντιπολεμικού αριστουργήματος του Κον Ιτσικαουα που ξαναβγαίνει μετά από πολλά χρόνια στις αίθουσες. Γι’ αυτήν τα λόγια περιττεύουν, ταινία που δεν χάνεται με τίποτε. Από τις νέες όμως, με το χέρι στην καρδιά συνιστώ τον «Κανόνα της σιωπής». Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στα 76 του παραμένει ανήσυχος ως κινηματογραφιστής αλλά και ως σκεπτόμενος, πολιτικοποιημένος πολίτης.

Βαθμολογία

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η αντικυβερνητική οργάνωση The Weather Underground ήταν πρώτο θέμα στην Αμερική. Αρχικώς είχε ένθερμους υποστηρικτές, αργότερα όμως έγινε συνώνυμη με την τρομοκρατία. «Ο λόγος για τον οποίο μπήκα στην οργάνωση ήταν ο ίδιος με τον λόγο για τον οποίο βγήκα» όπως το θέτει ο Τζιμ Γκραντ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ), ένα πρώην μέλος των WU, του οποίου η αληθινή ταυτότητα αποκαλύπτεται στα γεράματα. Ο Νικ Σλόουν, όπως είναι το πραγματικό όνομά του, έχει φτιάξει από το μηδέν τη ζωή του, ασκεί επί χρόνια το επάγγελμα του δικηγόρου, είναι χήρος και έχει μια ανήλικη κόρη που λατρεύει (Τζάκι Εβάντσο).

Οταν η αληθινή ταυτότητά του διαρρέει εξαιτίας ενός υπερδραστήριου, ενοχλητικού ρεπόρτερ (Σία Λε Μπεφ) ο Νικ αναγκάζεται να δράσει και πάλι υπογείως για να αποδείξει την αθωότητά του. Τα μυστικά όμως είναι επικίνδυνη υπόθεση και όλη η ζωή του Νικ είναι γεμάτη από μυστικά που σιγά-σιγά βγαίνουν στο φως.

Oλα αυτά στον «Κανόνα της σιωπής», ένα πολιτικό θρίλερ με τη σφραγίδα ενός πολιτικοποιημένου καλλιτέχνη, ο οποίος ανέκαθεν με το έργο του ασκούσε κριτική στη σύγχρονη αμερικανική Ιστορία. Εδώ ο Ρέντφορντ δείχνει πιο μαλακός, πιο συμβιβαστικός. Οι άνθρωποι αλλάζουν, ακούμε στην ταινία, ακόμη και οι πιο «σκληροπυρηνικοί» στις απόψεις τους μπορεί να λυγίσουν μπροστά στον ανθρώπινο παράγοντα. Συγχρόνως ο Ρέντφορντ αναμειγνύει με διακριτικότητα θεματικές από παλαιότερες ταινίες του, είτε αυτή είναι το κυνηγητό ενός αθώου («Οι τρεις μέρες του Κόνδορα») είτε η ηθική του δημοσιογράφου («Ολοι οι άνθρωποι του Προέδρου»).

Το αποτέλεσμα είναι μια συναρπαστική περιπέτεια για σκεπτόμενους θεατές με ένα αξιοζήλευτο καστ συμπρωταγωνιστών στους ρόλους πρώην μελών των Weather Underground (Νικ Νόλτε, Σαμ Ελιοτ, Σούζαν Σαράντον κ.ά.).

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: VILLAGE MALL – VILLAGE PΕΝΤΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – ODEON KOSMOPOLIS MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER IΛION – ΒOΞ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΧΛΟΗ ΚΗΦΙΣΙΑ – ΨΥΧΙΚΟ – ΑΜΙΚΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΚΟΡΑΛΙ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ΑΡΚΑΔΙΑ ΒΥΡΩΝΑΣ – ΡΙΑ ΒΑΡΚΙΖΑ – ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑΤΑΛΙ – ΠΑΝΟΡΑΜΑ

——————————————————–

Από την πρώτη κιόλας φράση της ταινίας, «Κύριε Κουκλίνσκι, έχετε μετανιώσει γι’ αυτά που κάνατε;», αντιλαμβάνεσαι ότι η ιστορία του Ρίτσαρντ Κουκλίνσκι σπάζει κόκαλα. Προσωπικά δεν γνώριζα για την περίπτωση του hitman (δολοφόνου διά συμβολαίου) που κατά τη διάρκεια της 30χρονης καριέρας του έστειλε στον άλλον κόσμο παραπάνω από 250 άτομα για λογαριασμό του οργανωμένου εγκλήματος. Από μόνο του ίσως αυτό να μην είχε και τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Ομως το γεγονός ότι ο Κουκλίνσκι έδρασε χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι οι δικοί του αυξάνει αμέσως την περιέργεια. Ενας λόγος παραπάνω φυσικά, το ότι τον Κουκλίνσκι υποδύεται ο Μάικλ Σάνον, ένας μικρός θησαυρός της σύγχρονης αμερικανικής υποκριτικής, γνωστός από ταινίες όπως ο «Δρόμος της επανάστασης», το «Bug» και το «Καταφύγιο», αλλά και από την γκανγκστερική σειρά του ΗΒΟ «Boardwalk empire».

Το πρόσωπο του Σάνον, σκληρό σαν γρανίτης και ανέκφραστο, είναι ο οδηγός της ταινίας, ο χάρτης της. Ως ηθοποιός ο Σάνον είναι μια σιωπηλή αλλά διαρκής κινητήρια δύναμη, σαν το ανενεργό ηφαίστειο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει. Στη μια σκηνή τον βλέπουμε να κόβει λαιμούς, άδειος από κάθε συναίσθημα, την άλλη να αγκαλιάζει στοργικά το παιδί του, ή να φλερτάρει σαν ντροπαλός έφηβος με την υποψήφια γυναίκα του (Γουινόνα Ράιντερ). Οπως και το «Killing them softly» του Αντριου Ντόμινικ, το «Iceman» δεν ενδιαφέρεται για τις ίδιες τις δολοφονίες αλλά για το ψυχολογικό προφίλ του δολοφόνου, ο οποίος αντιμετωπίζει τη δουλειά του σαν αυτό ακριβώς, μια δουλειά στην οποία πολύ απλά έχει φυσικό χάρισμα.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ

——————————————————–

Η ιστορία δύο γυναικών που κάτω από τραγικές συνθήκες και έχοντας εγκαταλείψει τους συζύγους τους αναπτύσσουν ισχυρή φιλία ήταν το θέμα της συγκλονιστικής (και κλασικής πλέον) ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ «Θέλμα και Λουίζ», την οποία το «Μια γυναίκα μόνο ξέρει» σίγουρα φέρνει στο μυαλό. Γιατί και εδώ, σε πρώτο πλάνο βρίσκονται δύο απελπισμένες γυναίκες που παρατούν τους συζύγους τους για την ελευθερία. Εδώ όμως δεν κυριαρχεί η αίσθηση της τραγωδίας και του αδιεξόδου μετά από μια εν ψυχρώ δολοφονία με πιστόλι. Υπάρχει μεν ένας θάνατος αλλά κι αυτός από ατύχημα. Η διάθεση του Ρασίντ Μπουσαρέμπ («London river») είναι μια ταινία σκληρή μεν αλλά αισιόδοξη και τρυφερή. Η μία γυναίκα είναι λευκή (η Σιένα Μίλερ στον καλύτερο κινηματογραφικό ρόλο της) και έπιασε τον άνδρα της να την απατά. Ο στόχος της συγκεκριμένος: να λάβει μέρος σε ένα τουρνουά χορού της κοιλιάς. Η άλλη όμως, το βαρόμετρο της ιστορίας, είναι η καταπιεσμένη από την πεθερά της μουσουλμάνα (Φαραχανί), που εξαιτίας της φεύγει για το πουθενά παρ’ ότι ο άνδρας της την αγαπά.

Η μοίρα θα ενώσει τα δύο αυτά μοναχικά πλάσματα και το ταξίδι τους στο αμερικανικό ύπαιθρο μέσα στο Saab της λευκής μετατρέπεται σε μια μικρή Οδύσσεια που σε συνεπαίρνει. Εχει πολύ ενδιαφέρον το βλέμμα του γαλλοαλγερινό σκηνοθέτη στην Αμερική (όπου εργάζεται για πρώτη φορά), ενώ στη χημεία που προκύπτει ανάμεσα στις δύο ηθοποιούς στηρίζεται η επιτυχία της ταινίας.

Βαθμολογία:3

Αίθουσες:ΡΙΒΙΕΡΑ

————————————–

Μετά από τις τόσες σειρές της τηλεόρασης αλλά και τις τόσες κινηματογραφικές ταινίες Star Trek, απορεί κανείς για το τι άλλο θα μπορούσε να σκαρφιστεί το Χόλιγουντ ώστε να διατηρηθεί ζωντανός ο μύθος του διαστημοπλοίου Enterprise του κυβερνήτη Τζέιμς Κερκ και του συγκυβερνήτη του, κ. Σποκ.

Ε λοιπόν, τα σαΐνια του σκηνοθέτη Τζέι Τζέι Εϊμπραμς βρήκαν τη λύση. Το μόνο που δεν είχαμε δει ως τώρα ήταν μια gay υπόνοια στην ιστορία του Κερκ και του Σποκ. Βρε μπας και τα παλικάρια ήταν πάντα ερωτευμένα μεταξύ τους αλλά αναγκασμένα να το κρύψουν; Ενδεχομένως και να ήταν, αφήνει να εννοηθεί με ορισμένες σκηνές η τελευταία Star Trek ταινία, που όπως η ακριβώς προηγούμενή της, παραγωγής 2010, παρακολουθεί το ντουέτο στα νιάτα του, όταν ήταν όμορφοι και ωραίοι. Κατά τα άλλα βέβαια, το φιλμ ακολουθεί τη γνωστή πεπατημένη με τον Κερκ και τον Σποκ να συνεργάζονται για την αντιμετώπιση μιας ακόμη γαλαξιακής ολικής καταστροφής στην οποία κινητήριος μοχλός είναι το «κακό» παιδί της ιστορίας, ο Μπένεκτικ Κάμπερμπατς, γνωστός από την τηλεοπτική σειρά «Sherlock».

Βαθμολογία: 1

Αίθουσες: STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΝΑΝΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY –

ΒΑΡΚΙΖΑ – ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΑΠΑΓΟΥ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΤΥΜΒΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE – STER

————————————–

Φιάσκο είναι ο κομψότερος τρόπος για να χαρακτηρίσει κανείς την τελευταία ταινία του Σέρτζιο Καστελίτο, στην οποία η Πενέλοπε Κρους υποδύεται κάτι σαν την πιο άτυχη γυναίκα του κόσμου, μπλεγμένη στη φάκα του πιο ατυχούς σεναρίου του κόσμου. Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας, η στειρότητα, η αληθινή ταυτότητα, ένας πρώην ηρωινομανής αμερικανός φωτορεπόρτερ (Εμίλ Χιρς), η ψυχολογία, η υιοθεσία, τα αμέτρητα φλας μπακ, το όραμα της Δύσης και ένας γάμος σύμβασης είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που αγωνίζονται να κατακτήσουν μια θέση στην απίστευτα μπουρδουκλωμένη αυτή ιστορία, από την οποία το μόνο που τελικά μένει στη μνήμη είναι το γεγονός ότι η Κρους εμφανίζεται με πέντε –τουλάχιστον –διαφορετικές κομμώσεις.

Βαθμολογία: 1

Αίθουσες: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ –ΘΗΣΕΙΟΝ –ΑΚΤΗ – ΑΙΓΛΗ ΣΑΡΩΝΙΔΑ

Μικρές ιστορίες ντουέτων (αντρών μεταξύ τους ή αντρών μεταξύ γυναικών) φτιάχνουν το σύμπαν της πολύ ενδιαφέρουσας σπονδυλωτής ταινίας «Ένα πιστόλι σε κάθε χέρι» («Una pistola en cada mano», Ισπανία, 2012) του ισπανού σκηνοθέτη Θεσκ Γκάι που γνωρίσαμε πριν από μερικά χρόνια με το «Ζευγάρια στην πόλη». Ενας αργεντίνος και ένας ισπανός μιλούν για μοιχεία σε ένα πάρκο. Τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης θα φανούν μέσα από την κουβέντα στην είσοδο μιας πολυκατοικίας ανάμεσα σε δυο άντρες που είχαν καιρό να ειδωθούν. Ενας σύζυγος και πατέρας προσπαθεί επί ματαίω να βρει τρόπους για να κάνει την γυναίκα του να τον δεχθεί και πάλι στο σπίτι. Φέτες ζωής σε γλυκά μονόπρακτα από τα οποία δεν απουσιάζουν οι εκπλήξεις. Ακόμα και οι πιο δυσάρεστες παρουσιάζονται με πολύ ευχάριστο τρόπο (παίζουν Καντέλα Πένα, Ρικάρντο Νταρίν, Λουίς Τοσάρ, Χαβιέρ Καμάρα, Εδουάρδο Νοριέγκα)

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΑΘΗΝΑΙΑ –ΨΥΡΡΗ

>>> Η αφόρητη κωμωδία «Οι μεγάλοι 2» («The grown ups 2», ΗΠΑ, 2013) του Ντένις Ντάγκαν, είναι συνέχεια της εξίσου αφόρητης κωμωδίας «Οι μεγάλοι» που γύρισε ο ίδιος το 2010. Και πάλι ένα μάτσο μαντράχαλοι (ανάμεσά τους ο Ανταμ Σάντλερ, ο Κέβιν Τζέιμς και ο Κρις Ροκ) επιμένουν να φέρονται πιο μωρουδίστικα από τα μωρά τους. Αυτό όμως δεν με πειράζει. Αν κάτι αρνούμαι πλέον να δω είναι τις κλανιές και τα ρεψίματα και τα απανωτά αστειάκια με το παχύ έντερο. Ε, όταν είδα την σκηνή με τον παγωταζή που προσπαθεί να φτιάξει την μηχανή του παγωτού με αποτέλεσμα το παγωτό σοκολάτα να του πέφτει ανάμεσα στα πόδια λες και αφοδεύει, μου ήρθε η χολή στο στόμα και σηκώθηκα κι έφυγα. Α να χαθούν!

Βαθμολογία: κακό

Αίθουσες: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – COΟL TVMVOS – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER IΛION –

ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΛΕΞ-ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΑΛΣΟΣ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ –

ΣΙΣΣΥ ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE – STER