Διαβάζω και ακούω αυτά που γράφονται και ακούγονται για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, που είναι πλέον τρίτο κόμμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Οι πολιτικοί συζητούν εδώ και αρκετό καιρό για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να περιορισθεί η εκλογική δύναμη της Χρυσής Αυγής και έκπληκτος παρατηρώ ότι τείνουν στο συμπέρασμα ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με νομοθετικά μέτρα.
Για κάθε φαινόμενο υπάρχει τουλάχιστον μία αιτία. Τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε η εκλογική άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι τυχαία. Αν ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων την ψηφίζει ή προτίθεται να την ψηφίσει, αυτό σημαίνει ότι σε αυτούς τους ψηφοφόρους η Χρυσή Αυγή κάτι προσφέρει ή κάτι υπόσχεται και καταφέρνει να γίνεται πιστευτή. Εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα. Τι τους προσφέρει ή τι τους υπόσχεται; Είναι δουλειά των πολιτικών να μελετήσουν ή να αναθέσουν σε ειδικούς επιστήμονες να μελετήσουν αυτό το πρόβλημα και στη συνέχεια να διαμορφώσουν την κατάλληλη πολιτική.
Υπάρχουν περιπτώσεις, όχι μεμονωμένες, που υποδεικνύουν ότι η Χρυσή Αυγή, ως οργάνωση, έχει υποκαταστήσει το επίσημο κράτος σε ζητήματα ασφάλειας και προστασίας των πολιτών. Ποιος δεν έχει ακούσει ιστορίες για την άρνηση ή την αδυναμία της Αστυνομίας να εκκενώσει διαμερίσματα από παράνομους καταληψίες, συνήθως παράνομους μετανάστες, και την καθοριστική επέμβαση της Χρυσής Αυγής; Ποιος δεν έχει ακούσει για την ηλικιωμένη γυναίκα που φοβάται να βγει από το διαμέρισμά της και για να πάει στην τράπεζα της γειτονιάς συνοδεύεται από χρυσαυγίτες; Ποιος δεν έχει ακούσει για τον αστυνόμο που λέει στον πολίτη «Δυστυχώς, δεν μπορώ να επέμβω» και του δίνει σιωπηλά το τηλέφωνο της Χρυσής Αυγής;
Ομως η Χρυσή Αυγή έχει άνοδο και σε μέρη εκτός των περιοχών που έχουν κατακλυσθεί από παράνομους μετανάστες κάθε φυλής και κάθε χρώματος. Π.χ. στην Ανδρο, ένα εύπορο νησί, όπου οι μετανάστες, κυρίως Αλβανοί, συμβιούν ειρηνικά με τους ντόπιους, η Χρυσή Αυγή έχει εντυπωσιακή άνοδο. Ο τοπικός κομματάρχης υπολογίζει διπλασιασμό των ψηφοφόρων της. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες πέραν αυτών που μπορούμε να παρατηρήσουμε με γυμνό μάτι. Ποια μικρόβια έχουν μπει μέσα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας που ευνοούν την ανάπτυξη ενός κόμματος σαν τη Χρυσή Αυγή;
Αυτό είναι το πρόβλημα που απαιτεί μελέτη. Τα πολιτικά κόμματα, αντί να γελοιοποιούνται με ανόητες συζητήσεις και αμφίβολης αξίας αντιρατσιστικά νομοσχέδια, είναι ανάγκη να ασχοληθούν με την ουσία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Είναι καιρός οι πολιτικοί να ασχοληθούν με τα αίτια της γενικότερης παρακμής της ελληνικής κοινωνίας, εκτός εάν φοβούνται ότι μια ανάλυση με αυτό το αντικείμενο θα υποδείξει αυτούς τους ίδιους ως βασικούς υπευθύνους.
Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
tplianos@aueb.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
