Συνταγματική κατοχύρωση και παγιοποίηση της απλής αναλογικής για όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλαγές στη χρηματοδότηση των κομμάτων, κατοχύρωση των δημοψηφισμάτων και αλλαγές στις σχέσεις κράτους και δικαστικής εξουσίας, περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, που παρουσίασε το βράδυ της Παρασκευής ο κ. Αλ. Τσίπρας σε πολιτική εκδήλωση στα Χανιά.
Επίσης, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης άφησε και ανοιχτό παράθυρο για την τροποποίηση των διατάξεων που αφορούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την απ’ ευθείας εκλογή του από τους πολίτες.
«Η συγκυβέρνηση της παράγκας, η συγκυβέρνηση του δικομματικού καρτέλ που μας έριξε στα βράχια, επιδιώκει και μια δημοκρατία της παράγκας, μια δημοκρατία των καρτέλ της οικονομικής εξουσίας», σημείωσε στην ομιλία του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και τόνισε, μεταξύ των άλλων: «Μια χώρα χωρίς εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, που η κυβέρνησή της δεν θα είναι σε θέση ούτε τον ΦΠΑ στην εστίαση να μειώσει αν δε πάρει την άδεια των δανειστών. Που ο πρωθυπουργός της θα έχει λιγότερες αρμοδιότητες από αυτές του δημάρχου των πόλεων των ομόσπονδων κρατιδίων της Γερμανίας. Που δεν θα μπορεί ούτε εκλογές να προκηρύξει αν δεν το συμφωνήσει με τη γερμανίδα καγκελάριο».
Κατά τον κ. Τσίπρα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η αναμενόμενη πρωτοβουλία της κυβέρνηση για αλλαγή του Συντάγματος, καθώς, όπως τόνισε: «τα μνημονιακά κόμματα στήνουν την μνημονιακή μεταπολίτευση».
Ο κ. Τσίπρας εκτίμησε ότι «το σημερινό Σύνταγμα που έκαναν κουρέλι δεν τους κάνει» και στόχος δεν είναι να προωθήσουν ώριμες προοδευτικές αλλαγές, αλλά «να φτιάξουν το νέο αποικιακό Σύνταγμα. Το σύνταγμα των δανειστών. Για να στερεώσουν και θεσμικά το έωλο κράτος της έκτακτης ανάγκης που μας έχουν εδώ και τρία χρόνια εγκαθιδρύσει».
Αναλυτικά, ο κ. Τσίπρας ανέφερε τα εξής για τις θεσμικές αλλαγές που θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ:
«1. Η εισαγωγή και συνταγματική καθιέρωση των θεσμών της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, της λαϊκής αρνησικυρίας και των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών.
Οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα με έναν ορισμένο αριθμό υπογραφών να καταθέτουν σχέδια νόμου στην κρίση της Βουλής, να αποπέμπουν νόμους, να επιβάλουν δημοψηφίσματα για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα.
2. Η αποφασιστική ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου ως νομοθετικού και ελεγκτικού θεσμού της εκτελεστικής εξουσίας.
Με τη δραστική μείωση της χρήσης διαδικασίας του κατ’ επείγοντος.
Με τη δυνατότητα υποβολής νομοσχεδίων και προτάσεων Νόμου από αριθμό βουλευτών, με δεσμευτική χρονική διαδικασία για τη συζήτησή τους.
Με δικαίωμα πρότασης των βουλευτών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα.
Με διασφάλιση δυνατότητας σύστασης εξεταστικής επιτροπής από μικρότερο αριθμό βουλευτών.
Με δυνατότητα πρόσβασης του βουλευτή σε κάθε κρατικό έγγραφο.
3. Η αποφασιστική ενδυνάμωση της διαφάνειας στη διοίκηση του κράτους και της δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από όλους τους πολίτες χωρίς μεσολαβητές και μεσολαβήσεις.
Τέρμα η αδιαφάνεια, τέρμα οι αποφάσεις στο παρασκήνιο. Oλα στο φως. Oλα όσα αφορούν κρατικές αποφάσεις, έγγραφα ή πληροφορίες σχετικές με τη δημόσια διοίκηση σε γνώση των πολιτών
4. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση.
Με τη διαμόρφωση ισόρροπων πληθυσμιακά εκλογικών περιφερειών, με τη κατάργηση των μονοεδρικών-δυεδρικών, αλλά και των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Την κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας. Την κατάργηση των εκλογικών ορίων. Αλλά και τη δυνατότητα στους εκλογείς να ανακαλέσουν τους αιρετούς τους αν προκύψει σοβαρός λόγος.
Με δυο λόγια κάθε ψήφος ίδια ισχύς και κανένας έξω από τον έλεγχο του λαού. Κανένας χωρίς λογοδοσία των πεπραγμένων του στο λαό.
5. Η καθιέρωση ανώτατου ορίου συνολικής βουλευτικής θητείας, η υπέρβαση του οποίου θα συνεπάγεται αυτοδίκαια κώλυμα εκλογιμότητας. Και η κατάργηση των βουλευτικών προνομίων στη σύνταξη και στην αποζημίωση για συμμετοχή σε επιτροπές.
Ο βουλευτής δε θα είναι επάγγελμα. Δε θα είναι προνόμιο, αλλά λειτούργημα. Από το λαό για το λαό.
6. Τέλος στον άθλιο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Τέλος στην ανισότητα απέναντι στο νόμο ανάμεσα στο Βουλευτή και τον απλό πολίτη. Δραστικός περιορισμός χρήσης της βουλευτικής ασυλίας, μόνον σε περιπτώσεις πολιτικών διώξεων.
Τα ποινικά αδικήματα υπουργών δεν θα έχουν πια χρόνο παραγραφής.
Θα μπορούν να διερευνηθούν οποτεδήποτε προκύψουν αποδεικτικά στοιχεία.
Στην περίπτωση που η Δικαιοσύνη διερευνά ποινικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται Υπουργοί, δεν θα αποστέλλεται ο φάκελος στη Βουλή, ώστε αυτή να αποφασίσει την πορεία της υπόθεσης, αλλά θα συνεχίζει κανονικά το έργο της και θα απαγγέλλει κατηγορίες, εφόσον θεμελιώνει ανάλογη άποψη.
7. Η ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών τους και την διαφύλαξή τους ως θεσμών της κοινωνίας και όχι ως γραφειοκρατιών με ίδια συμφέροντα.
Το κράτος δε θα χρηματοδοτεί τα κόμματα αλλά θα αποζημιώνει μέρος των αποδεδειγμένων δαπανών τους. Δεν θέλουμε κόμματα κρατικοδίαιτα. Θέλουμε κόμματα που να λειτουργούν με κανόνες δημοκρατίας και διαφάνειας.
Γι’ αυτό και πρέπει να τελειώσει αυτό το πανηγύρι διασπάθισης δημόσιου χρήματος διάμεσο τραπεζικού δανεισμού με υποθήκευση των μελλοντικών κρατικών χρηματοδοτήσεων.
8. Η ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της δημόσιας διοίκησης. Τρία επίπεδα: Κεντρικό Κράτος –Περιφέρειες –Δήμοι, με σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα.
Η νέα αρχιτεκτονική θα επιχειρήσει μια βαθιά ανακατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων προς «τα κάτω». Οσο περισσότερες εξουσίες, πόροι ή αρμοδιότητες κατευθύνονται προς τις Περιφέρειες και ιδιαίτερα τους Δήμους, τόσο το πολιτικό σύστημα θα γίνεται πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό και επιπλέον πιο αποτελεσματικό.
Με την κατάργηση του Καλλικράτη. Με την καθιέρωση δυνατότητας τοπικών δημοψηφισμάτων και τη θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων για κρίσιμα τοπικά ζητήματα με δεσμευτικό για τις αρχές χαρακτήρα. Και με την καθιέρωση της ανακλητότητας για όλους τους αιρετούς, κατόπιν αιτήματος του οικείου εκλογικού σώματος.
9. Η εμβάθυνση της διάκρισης μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα, με συμμετοχή της Ολομέλειας του αντίστοιχου δικαστηρίου, των Προεδρείων των Δικηγορικών Συλλόγων και των Καθηγητών Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου των δημόσιων ΑΕΙ της χώρας.
10. Η ίδρυση της Αρχής Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας –Υπηρεσιών. Η συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του Νερού, του Ηλεκτρισμού και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών.
Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θωρακίζονται ακόμη περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων.
Ορίζεται ότι οι κρατικές δαπάνες για υγεία, παιδεία, κατοικία εξαιρούνται από τον υπολογισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Και το κράτος παρέχει δωρεάν υπηρεσίες παιδείας, υγείας και περίθαλψης σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της χώρας.
11. Η δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού τοπίου για την επικοινωνία και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Στόχοι μας:
Η ίση πρόσβαση όλων σε όλες τις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης. Η κατοχύρωση του δικαιώματος δίκαιης και ισότιμης μεταχείρισης των πολιτών και των κοινωνικών οργανώσεων από όλα τα ΜΜΕ. Η αποκατάσταση όσων θίγονται από τα ΜΜΕ, προστασία όσων βρίσκονται σε δίκη. Η δραστική καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στα ΜΜΕ.
Θα προχωρήσουμε επίσης σε επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των ΜΜΕ. Αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και αυστηρά κριτήρια. Εξυγίανση των προβληματικών επιχειρήσεων ΜΜΕ. Θα βάλουμε επιτέλους τέλος στη διαπλοκή.
Θα ενισχύσουμε τα πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Επαναλειτουργώντας την ΕΡΤ. Για όλους τους πολίτες και όλες τις πολιτικές απόψεις και πολιτιστικές προτιμήσεις. Ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και τα ιδιωτικά συμφέροντα, πραγματικά στην υπηρεσία εκείνων που πληρώνουν για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, με αποφασιστικό ρόλο των εργαζομένων σε όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία και το πρόγραμμά τους.
Eχει ανοίξει συζήτηση σχετικά με το αν θα εκλέγεται ή όχι απευθείας από το λαό π ΠτΔ. Οπως κατανοήσατε οποιαδήποτε πρόταση που δίνει περισσότερη δύναμη και δυνατότητα επιλογής στο λαό είναι για μας συζητήσιμη. Εντούτοις η πρόταση αυτή, ξεκομμένη από τις αλλαγές και τις τομές που μόλις παρουσιάσαμε, χωρίς θεσμικά αντίβαρα, χωρίς την ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου, καθώς και των αμεσοδημοκρατικών θεσμών παραγωγής πολιτικής, θα οδηγήσει στην ακόμα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση της εκτελεστικής εξουσίας και στην αυτονόμησή της από διαδικασίες κοινωνικού, κοινοβουλευτικού ή νομοθετικού ελέγχου.
Απεναντίας η πρόταση αυτή θα είχε σαφή χαρακτήρα ενίσχυσης της λαϊκής ετυμηγορίας, μόνο στο βαθμό που θα είχε υλοποιηθεί μια ριζικά διαφορετική αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος.
Με δυο λόγια μόνον αν υλοποιηθεί το σύνολο των προτεινόμενων αμεσοδημοκρατικών τομών και θεσμικών ισορροπιών που έχουμε περιγράψει με τις 11 προτάσεις.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, μια ενδεχόμενη άμεση εκλογή του Προέδρου θα έπαιρνε το χαρακτήρα ενός θεσμού ενταγμένου σε μια «αμεσο-δημοκρατική» δομή παραγωγής αποφάσεων και υπ’ αυτήν την έννοια αποτελεί μια πρόταση, μια σκέψη που εντάσσεται στο προβληματισμό και στη στρατηγική μας για τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς του».
