ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Επί χρόνια, ο Καν Εζ ακολουθούσε τη συμβουλή του πατέρα του και δεν ανακατευόταν με την πολιτική. Όμως η πρόσφατη αναταραχή στην Τουρκία έσπρωξε τον διακεκριμένο τούρκο εκδότη όχι μόνο να μιλήσει, αλλά και να κατέβει στους δρόμους μαζί με τους διαδηλωτές. Έκτοτε εξελίσσεται σε μία από τις φωνές του κινήματος ενάντια στον δεσποτισμό του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να σπάσει τη σιωπή του δημοσίως ήταν ιδιαιτέρως ηχηρός. Σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σιωπούσα για καιρό. Αυτό έληξε πια. Ο κόσμος στην Τουρκία διαδηλώνει και διαμαρτύρεται για τα δικαιώματά του. Δεν φοβάμαι να χάσω τη δουλειά μου, την υγεία μου ή ακόμη και την ελευθερία μου να φυλακιστώ και καταδικαστώ. Αλλά δεν αντέχω πλέον να ζω μια ανέντιμη ζωή.», έγραψε στις 11 Ιουνίου.
Από τότε που δημοσιοποίησε τις απόψεις του, έχει δεχτεί πολλά απειλές και επικρίσεις, αλλά και πολλά μηνύματα συμπαράστασης. Όπως παραδέχεται σε πρόσφατη συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel», στο διαμέρισμα που διατηρεί κοντά στην πλατεία Ταξίμ, στην ιστορική περιοχή του Μπέογλου φυλάει αντιασφυξιογόνες μάσκες και οικοδομικά κράνη, για πολλούς από τους φίλους του που του χτυπούν την πόρτα χτυπημένοι με χημικά.
Όπως αναφέρει το «Spiegel», «πολλοί από τους διαδηλωτές είναι νεότεροι από τον Εζ. Οι περισσότεροι λαμβάνουν μέρος για πρώτη φορά σε διαδηλώσεις. Οι γονείς τους έζησαν τις ταραχές της δεκαετίας του 1960 και του 1980, όταν Κούρδοι και κομμουνιστές εξεγέρθηκαν και ακραίες ομάδες άνοιξαν πόλεμο μεταξύ τους στους δρόμους. Επενέβη ο στρατός, έριξε την κυβέρνηση το 1980 και πολλοί εκτελέστηκαν. Χρειάστηκαν δύο δεκαετίες για να μπορέσει ο Ερντογάν και οι συντηρητικοί μουσουλμάνοι υποστηρικτές του για να κάμψουν τη δύναμη των στρατηγών».
Ο ίδιος ο Εζ δεν προέρχεται από μια οικογένεια που είχε εμφανείς λόγους να διαμαρτυρηθεί. «Η μητέρα του Σαμιγιέ μεγάλωσε σε εύπορη κωνσταντινουπολίτικη οικογένεια. Οι πρόγονοί της συμπεριλαμβάνουν έναν υπουργό Εξωτερικών και τον ιδρυτή της ομάδας της Γαλατά σαράι. Ως νέα γυναίκα πήγε στην Άγκυρα, όπου γνώρισε τον Ερντάλ Εζ, πατέρα του Καν, ο οποίος ήταν συγγραφέας από την Ανατολία. Ο πατέρας του καν επέκρινε το στρατιωτικό καθεστώς στα γραπτά του, παραθέτοντας τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Σαρτρ. Το 1971, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Ο πατέρας δεν είπε τίποτα στην οικογένειά του για την κακομεταχείριση που δέχτηκε στη φυλακή, παρά μόνο λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του, το 2006. συμβούλεψε το γιο του να μην ανακατευτεί με την πολιτική.», λέει το «Spiegel».
Η γενιά που γεννήθηκε μετά το 1980 στην Τουρκία θεωρείται απολιτική. Μεγάλωσε με το σκεπτικό ότι η πολιτική είναι επικίνδυνη και καλύτερα να μην ασχολείται κανείς με αυτήν. Όμως, το κίνημα με αφορμή το πάρκο Γκεζί άλλαξε αυτή την άποψη.
«Δεν είναι το ίδιο με αυτό που ζούσαμε τη δεκαετία του 1970. Τώρα, δεν πρόκειται για επιθετικές ομάδες που αντιμάχονται η μια την άλλη. Αντιθέτως, μια νεαρή κοινωνία πολιτών βρίσκει τη φωνή της. οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας Μπεσίκτα διαδηλώνουν δίπλα σε τρανσέξουαλ και αντι-καπιταλιστές μουσουλμάνους. Μοιάζει σαν όνειρο.», λέει ο Εζ στο γερμανικό περιοδικό.
