Ο Σούπερμαν μοιάζει αιφνιδιασμένος. Κάθεται σε μια πολυτελή σουίτα και αναρωτιέται: «Εγώ, ο πιο άτυχος ηθοποιός του Χόλιγουντ; Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα!». Ο Χένρι Καβίλ, ο νέος Σούπερμαν στην ταινία «Ανθρωπος από ατσάλι» του Ζακ Σνάιντερ, είναι και λίγο ζαλισμένος από το τζετ-λαγκ του πρόσφατου ταξιδιού του στο Λος Αντζελες και αρχικά μοιάζει μπερδεμένος. Αλλά φαίνεται να έχει πάρει κάτι από τον ρόλο του. Αντέχει.
Γιατί, όμως, είναι άτυχος; Αν κοιτάξουμε λίγο το ιστορικό του, θα διαπιστώσουμε ότι το ερώτημα έχει βάση. Μέχρι πρότινος, ο σωματώδης Βρετανός ήταν «ο σταρ τού παραλίγο». Παραλίγο θα έπαιρνε τον ρόλο του βρικόλακα Εντουαρντ Κάλεν στη σειρά ταινιών «Λυκόφως», αλλά θεωρήθηκε πολύ μεγάλος και τον έχασε από τον Ρόμπερτ Πάτινσον. Παραλίγο θα αναλάμβανε τον ρόλο του Τζέιμς Μποντ, αλλά τον έχασε από τον Ντάνιελ Κρεγκ, γιατί ο Κάβιλ έδειχνε πολύ μικρός. Παραλίγο θα είχε παίξει τον Σούπερμαν στην ταινία του 2006, σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ, αλλά έχασε τον ρόλο από τον Μπράντον Ράουθ. Ισως, όμως, ήταν καλύτερα που δεν κέρδισε τον ρόλο πριν από επτά χρόνια: «Χρειάζεσαι εμπειρία για να τον υποδυθείς καλύτερα» είπε. «Δεν ξέρω πώς θα ήμουν στην ταινία του 2006».
Ο Σούπερμαν και η κόκα-κόλα
Το παραλίγο αυτή τη φορά το γλίτωσε. Οταν ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ζακ Σνάιντερ, τον πήρε τηλέφωνο, δεν το σήκωσε: έπαιζε Playstation. Είναι το πάθος του, όταν μετά είδε την αναπάντητη κλήση, κόντεψε να πάθει έμφραγμα.
Ο Καβίλ δεν θυμάται την πρώτη του γνωριμία με τον Σούπερμαν. Δεν θυμάται αν ήταν όταν διάβασε ένα κόμικ της DC, όταν τον είδε ως καρτούν στην τηλεόραση ή παρακολουθώντας μια ταινία με τον Κρίστοφερ Ριβ: «Εχω την αίσθηση ότι ο Σούπερμαν βρίσκεται τόσο βαθιά μέσα στην κουλτούρα μας που είναι σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Ο Σούπερμαν είναι σαν την κόκα-κόλα. Πότε ήπια για πρώτη φορά κόκα-κόλα; Δεν έχω ιδέα».
Είναι τυχαίο, άραγε, που τόσο πολλοί βρετανοί ηθοποιοί αναλαμβάνουν ρόλους βαθιά συνδεδεμένους με την αμερικανική ποπ κουλτούρα; Ο Κρίστιαν Μπέιλ έγινε Μπάτμαν. Ο Αντριου Γκάρφιλντ, Σπάιντερμαν. Τώρα, ο Χένρι Καβίλ είναι ο Σούπερμαν. «Νομίζω ότι είναι σπουδαίο που ο κόσμος αποδέχεται το γεγονός ότι όλοι εκεί έξω είμαστε ηθοποιοί και μπορούμε να παίξουμε όποιον ρόλο να ’ναι, αρκεί να έχουμε τη σωστή ηλικία. Ο Μποντ δεν είναι ανάγκη να είναι Βρετανός».
Πώς να γίνεις Σούπερμαν
Ο Καβίλ περιγράφει με ζωντάνια τη στιγμή που πρωτοφόρεσε τη στολή του Σούπερμαν. «Ανεπανάληπτη εμπειρία για όλους μας εκείνη η πρώτη ημέρα», λέει, «είναι πραγματικά πολύ σουρεαλιστικό το συναίσθημα που νιώθεις όταν βλέπεις τον εαυτό στον καθρέφτη λέγοντας “τώρα θα γίνω Σούπερμαν”. Νομίζω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν θα ξεχάσω αυτό που ένιωσα τότε».
«Είναι μια ταινία για έναν υπερήρωα η οποία βασίζεται στην πραγματικότητα» απάντησε στην ερώτηση αν ορθώς αντιλαμβάνεται κανείς, βλέποντας απλώς και μόνον το τρέιλερ της ταινίας, ότι αυτή τη φορά ο κόσμος πρόκειται να δει έναν “υπαρξιακό Σούπερμαν”. «Είναι η ιστορία ενός παιδιού που βρίσκεται στον κόσμο μας χωρίς να γνωρίζει από πού ήρθε και πώς. Η διαφορά είναι ότι το αγόρι αυτό έχει υπερφυσικές δυνάμεις και μπορεί να κάνει πράγματα που άλλα παιδιά δεν μπορούν. Τι σημαίνει ο κόσμος για αυτό το παιδί; Πώς νιώθει ως ξεχωριστή οντότητα; Και πώς θα αισθανόταν αν αποκαλύπτονταν στον υπόλοιπο κόσμο οι δυνατότητές του; Θα φοβόμασταν; Θα νιώθαμε συνεπαρμένοι; Και τα δύο μήπως;».
Οι ήρωες της καθημερινότητας
Και τι σημαίνει ήρωας για τον Χένρι Καβίλ; Ο ηθοποιός χαμογελά όταν, χαμηλώνοντας λίγο το κεφάλι του, αναφέρεται στη μητέρα του και στον πατέρα του, στα αδέλφια και στην κουνιάδα του. «Πατεράδες και μανάδες, γιοι και κόρες, σύζυγοι και αδέλφια, αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες σήμερα», είπε, «γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν πολλά και δεν ακούν ποτέ ένα μπράβο. Δεν ακούς, για παράδειγμα, την αγωνία των συζύγων των στρατιωτών. Δεν ξέρεις τι αντιμετωπίζουν ενώ προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους την ώρα που οι άνδρες τους πολεμούν. Δεν κερδίζουν βραβεία, αλλά, παρ’ όλα αυτά, τα καταφέρνουν μέρα με την ημέρα». Ο Καβίλ μιλάει εκ πείρας. Ενας από τους τέσσερις αδελφούς του είναι μόνιμος στρατιωτικός και έχει λάβει μέρος σε αρκετές πολεμικές επιχειρήσεις.
Και πού βλέπει τον εαυτό του σε πέντε χρόνια; «Σε ένα δικό μου σπίτι». «Με μια δική μου οικογένεια. Με άλογα ίσως. Και ένα Οσκαρ, αν το αξίζω. Αρκεί να μην έχω χάσει την αξιοπρέπειά μου. Το σίγουρο είναι ότι αν έβγαζαν τον δικό μου Σούπερμαν σε βιντεογκέιμ, θα ένιωθα πολύ αμήχανος να το παίξω… Θα ήταν πολύ παράξενο να χειρίζομαι σαν μαριονέτα τον εαυτό μου».
*Η ταινία «Ανθρωπος από ατσάλι» προβάλλεται στις αίθουσες σε διανομή Village Films.
**Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 23 Ιουνίου 2013
