Αν σε λένε Αχμέντ ή Φατιμά η NSA σε γυρεύει…

Η πρόσφατη αποκάλυψη από τον πρώην αναλυτή της CIA Έντουαρτ Σνόουντεν ότι η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ παρακολουθούσε με τρόπους παράνομους και αντισυνταγματικούς την ιδιωτικότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών, Αμερικανών και υπηκόων άλλων χωρών, παραβιάζοντας προσωπικά τους δεδομένα, έχει φέρει σε θέση άμυνας τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος επαναλαμβάνει σταθερά ότι «οι τακτικές αυτές αποδίδουν καρπούς στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»

Η πρόσφατη αποκάλυψη από τον πρώην αναλυτή της CIA Έντουαρτ Σνόουντεν ότι η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ παρακολουθούσε με τρόπους παράνομους και αντισυνταγματικούς την ιδιωτικότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών, Αμερικανών και υπηκόων άλλων χωρών, παραβιάζοντας προσωπικά τους δεδομένα, έχει φέρει σε θέση άμυνας τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος επαναλαμβάνει σταθερά ότι «οι τακτικές αυτές αποδίδουν καρπούς στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Το ερώτημα που τίθεται από πολλούς, ωστόσο, είναι: Πώς ακριβώς ορίζει η κυβέρνηση Ομπάμα την τρομοκρατία και τους τρομοκράτες;
Οπως τονίζει σε σχετικό ρεπορτάζ της η βρετανική εφημερίδα Guardian, στις ΗΠΑ, όπου κατοικούν περίπου δύο εκατομμύρια αραβικής καταγωγής Αμερικανοί και περίπου τρία εκατομμύρια μουσουλμάνοι Αμερικανοί, ουδέποτε έχουν γίνει επισήμως γνωστά τα κριτήρια βάσει των οποίων θεωρείται κάποιος ύποπτος για τρομοκρατική ενέργεια ή έστω δυνητικά επικίνδυνος ώστε να επιτραπεί η παρακολούθηση του. Συνεπώς όλοι οι άραβες και γενικότερα οι μουσουλμάνοι μπορεί να είναι ύποπτοι για τρομοκρατική δράση.
«Μία από τις πιο συνηθισμένες απόψεις (διατυπώνεται από το 66% των ερωτηθέντων Αμερικανών) υπέρ της μυστικής δράσης της NSA είναι «Εγώ δεν έχω τίποτα να κρύψω. Γιατί λοιπόν να έχω κάτι να φοβηθώ;». Τί συμβαίνει όμως αν, παρ’ όλο που δεν έχεις να κρύψεις τίποτα γίνεσαι στόχος ως ύποπτος τρομοκρατίας; Τί συμβαίνει αν είσαι άνδρας και σε λένε Αχμέντ, Τζιχάντ, Ανουάρ ή Αμπντουλραχμάν ; Αν είσαι γυναίκα και σε λένε Ράνια, Ράσα ή Σαΐμά ; Τί συμβαίνει αν κάποια από τα τηλεφωνήματά σου, τα οποία η NSA παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον, γίνονται σε αγαπημένα σου πρόσωπα στο Πακιστάν, την Υεμένη, το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν, τον Λίβανο ή την Παλαιστίνη ; Κι αν η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν είναι τα αγγλικά αλλά αραβικά, ουρντού ή φαρσί, όχι λόγω κάποιου κώδικα του τζιχάντ αλλά διότι είναι η μητρική σου γλώσσα ;» αναρωτιέται η συντάκτρια του Guardian Αννα Λέκας Μίλερ.
Τα τελευταία έξι χρόνια το FBI και η Αστυνομική Υπηρεσία της Νέα Υόρκης (NYPD)εφαρμόζουν ένα πολύπλοκο πρόγραμμα παρακολούθησης των επικοινωνιών μουσουλμάνων Αμερικανών. Δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν ούτε μία συνομωσία ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Και εφόσον δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο κάποιες επιτυχίες που παρουσιάζει ανά καιρούς το FBI είναι αποτέλεσμα του συγκεκριμένου προγράμματος, παραμένει θολός ο λόγος της ύπαρξης του.
«Είναι αυτονόητο ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους την 11η Σεπτεμβρίου 2001 θα σηματοδοτούσε μια νέα εποχή στον τρόπο παρακολούθησης και αντιμετώπισης των μεταναστευτικών κοινοτήτων που ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ για χρόνια. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών, που προέρχονται από χώρες της Μέσης Ανατολής, διατηρεί δεσμούς με την πατρίδα και τα αγαπημένα τους πρόσωπα κάτι που είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα τους χωρίς να χρειάζεται να καταστούν ύποπτοι επειδή τηλεφωνούν σε χώρες που οι ΗΠΑ θεωρούν επικίνδυνες. Τόποι λατρείας, κοινότητες, εκπαιδευτικοί οργανισμοί, επιχειρήσεις και οργανισμοί που ασχολούνται με Αραβικά και Μουσουλμανικά θέματα βρίσκονται στη λίστα των υπηρεσιών ασφαλείας και παρακολουθούνται στενά από τις αρχές σε ένα κλίμα μαζικής καχυποψίας και εχθρότητας» συνεχίζει το δημοσίευμα.
Και καταλήγει : «Είναι βεβαίως, δικαίωμα και της Αμερικής να προστατέψει το έδαφος της και την ασφάλεια των πολιτών της. Η διαφορά είναι ότι τα όρια στις μεθόδους με τις οποίες θα το πράξει οφείλουν να είναι διακριτά και να μην ξεπερνιούνται. Η λογική του «δεν έχω τίποτα να κρύψω και ας το ελέγξει χωρίς τη συναίνεση μου» συνιστά εκχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων».
Ετσι, το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο πρόεδρος Ομπάμα είναι για ποιο λόγο θεωρεί ότι δικαιολογείται ένα τόσο παρεμβατικό προγράμμα παρακολούθησης όταν η άκριτη στοχοποίηση δηλώνει ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος, απτός κίνδυνος.

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.